گفت و گو با همسر یک جانباز بیرجندی : پرستاری از پرستار

امروز خراسان جنوبی _ حمیدی / همسران جانبازان بخصوص جانبازانی که از درصد بالای جانبازی برخوردارند سالهاست که با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می کنند، پرستارانی که با عشق و علاقه به همسر و فرزندانشان و با استعانت از حضرت زینب(س) این همه درد و آلام را تحمل می کنند ولی این روزها نیازمند توجه خاص مسئولان اند. به مناسبت روز جانباز با چند نفر از همسران این عزیزان خواستیم گفت و گویی اختصاص دهیم که به جز یکی دو نفر که خواستند نامشان عنوان نشود کسی حاضر به مصاحبه نشد.
۳۴ سال است که از همسرم پرستاری می کنم
همسر یکی از این جانبازان بیرجندی در گفت وگو با خبرنگار ما گفت: ۳۴ سال است که به عنوان همسر و پرستار به شوهرم که در سال ۶۳ در جزیره مجنون مجروح و حانباز شده خدمت می کنم و علاوه بر این صاحب ۵ فرزند هستم که یکی از فرزندانم که الان ۱۷ سال سن دارد از ۱۰ ماهگی دچار ضربه مغزی شده و بطور همزمان در طول این سالها از دو نفر پرستاری می کنم.
انجام ۷ عمل در طول ۳ سال
این همسر جانباز ۴۰ درصد به مشکلاتی که در طول سالهای گذشته برای پرستاری از همسرش متحمل شده، اشاره کرد و افزود: در طول ۳سال گذشته ۷ عمل جراحی روی همسرم انجام شده که برخی از آنها در بیرجند و برخی را در تهران انجام داده ایم . وی به مشکلی که از ناحیه پا برای همسرش از دو سال پیش بوجود آمده اشاره کرد و گفت: زخم پای همسرم تا حدی بود که به توصیه پزشکان شصت پایش را قطع کردند و با این وجود باز هم تاول می زد و مرتب باید پانسمانش عوض میشد و الان دوباره این زخم سر باز کرده و شرایط دشواری هم برای همسرم و هم من و فرزندانم بوجود آورده تا حدی که پزشک معالج همسرم هم از این شرایط ناراحت شده بود .
هزینه های مازاد بر درمان همسرم
را خودمان می پردازیم
وقتی از او می پرسم برای تأمین دارو و درمان همسرتان مشکلی هم دارید اینگونه پاسخ می دهد که: برای پرداخت هزینه بستری شدن در بیمارستان که مشکلی نداریم ولی هزینه های مازاد مانند داروهای اختصاصی و هزینه رفت و آمد به مراکز درمانی تهران را باید خودمان بپردازیم.
او به مشکلی که شهریور ماه سال گذشته برای همسرش بوجود آمده و در خیابان دچار ایست قلبی بدلیل مشکلات ریه شده اشاره کرد و گفت: قبل از این مشکل قلبی برای درمان در تهران از هواپیما استفاده می کردیم که این بار بنا به توصیه پزشکان مجبور شدیم از آمبولانس استفاده کنیم و هزینه ۳ میلیون تومانی را اول بپردازیم تا بعدا برگشت داده شود.
از طرف بنیاد شهید هیچ حمایتی نمی شویم
این همسر جانباز بیرجندی که تحت پوشش یکی از نیروهای مسلح است با گلایه مندی از اینکه از طرف بنیاد شهید هیچ حمایتی نمی شوند، افزود: تاکنون فقط تسهیلات مسکن از بنیاد شهید دریافت کرده ایم و ما همسران جانبازان هیچ گونه ابلاغ قطعی از سوی وزارتخانه و یا ارگان خاصی مبنی بر حق پرستاری از جانبازان دریافت نکرده ایم.
خدمت به همسر جانبازم را وظیفه خود می دانم
او که خدمت به همسر جانبازش را یک وظیفه می داند در ادامه به خبرنگار ما گفت: در طول این سالها پرستاری و انجام کارهای سنگین و تحمل ناراحتی روحی و روانی همسرانمان، توانایی جسمی و روحی خودمان هم تحلیل رفته و به پرستار نیاز داریم. وی افزود: پرستاری جزو مشاغل سخت است اما پرستاران جانبازان که بصورت شبانه روزی و بدون لحظه ای استراحت و مرخصی به همسرانشان خدمت می کنند هیچ حق پرستاری دریافت نمی کنند و به آنها گفته می شود «باید همسرانتان مریضی خاص داشته باشند تا حق پرستاری به شما تعلق گیرد».
از بیکاری فرزندم رنج می برم
وی هم چنین به مشکلاتی که برای درمان فرزندش متحمل می شود اشاره کرد و ادامه داد: فرزندانم بخاطر بیماری پدرشان دچار ناراحتی شده اند و مشکل اعصاب پیدا کرده اند و من هم به دلیل مشکلاتی که روزانه برای درمان همسر و فرزندم با آن مواجهم توانایی تمرکز بر سروسامان دادن فرزندانم را از دست داده ام و بیکاری فرزند پسرم هم بر تمام دغدغه هایم اضافه کرده و هیچ گونه حامی هم نداریم.
دغدغه روزانه اعضای خانواده برای
مشکلات درمانی پدرشان
او که تمایل چندانی برای درج این مطالب در روزنامه ندارد و تأکید می کند نامی از او برده نشود، ادامه داد: من دست تنها هستم و فرزند پسرم بعد از گرفتن مدرک دیپلم مجبور شده برای درمان همسرم مرا همراهی کند و چندین بار با شرکت در امتحانات استخدامی بدلایل مختلف رد شده و در حال حاضر همه اعضای خانواده در هراس مریضی همسرم به سر می بریم.
با خدا معامله کرده ام
همسر این جانباز بیرجندی با استناد به سخنان همسرش ادامه می دهد: همسرم همیشه می گوید من با خدا معامله کرده ام و دست نیاز بسوی هیچ کسی دراز نمی کنم و خدا شاهد است که در طول این ۳۶ سال بطرف بنیاد شهید هم برای رفع حاجتی نرفته ایم. او افزود: با این وجود من برای فرزندانم نگران هستم و می خواهم آنها را سروسامان دهم ولی فکر آزادی ندارم و مدام در استرس و اضطراب وضعیت جسمی همسرم می باشم.
در پایان باید بگویم که همسران جانبازان بویژه جانبازان ۸ سال دفاع مقدس در حال حاضر به سن پیری و فرسودگی رسیده اند و در کنار پرستاری از همسرانشان و تحمل بار زندگی خودشان هم به مراقبت نیاز دارند و نباید آنها را با این مشکلات تنها گذاشت. به امید روزی که این پرستاران بی مزد و منت هم مورد توجه مسئولان قرار گیرند تا باری از دوششان برداشته شود.