خبرگزاری شبستان- خراسان جنوبی؛ ساعت حدود ۸ و نیم صبح است که بیرجند را به سمت شهرستان سربیشه ترک می کنیم. حدود ۵۵ کیلومتر را پشت سر می گذاریم که با نمایان شدن تابلوی دُرُح، وارد جاده این شهر می‌شویم. ۸۵ کیلومتری را می پیمایم که خودرو در خیابان کشاورز، نزدیک آرامستان دُرُح متوقف می‌شود. مردی با دستان پینه بسته و چهره‌ای آفتاب سوخته‌ به همراه یک مرد جوان که لباس محلی پوشیده و چندنفر از مسئولان شهر به استقبالمان می‌آیند. همه برای ذکر فاتحه کنار قبر فرزند نوجوان، مرد میانسال روستایی می‌رویم که دو سال پیش در خاک اینجا آرام گرفته است.

خودرو حرکت می کند و به مسیر خود در جاده خاکی ادامه می‌دهد، از نم اطراف جاده مشخص است که هنگام بارندگی جاده زیرآب می رود و امکان عبور و مرور سخت می‌شود. سرانجام به روستای عشایری «کبات» که در فاصله هشت کیلومتری دُرُح قرار دارد می‌رسیم. روستایی که مردان و زنان آن محبت، عشق، ایثار و نوع دوستی را با نوای نی هم‌ساز می کنند.

اهالی روستا که از قبل، از آمدن ما به روستایشان مطلع بودند به محض ورود با نگاه مهربانشان به استقبال ما آمدند. اما بچه‌های روستا حال و هوای دیگری دارند. آنها از اینکه صاحب مدرسه‌ای شده‌اند خوشحالند چرا که از امروز دیگر لازم نیست در کانکس درس بخوانند. پول ساخت مدرسه، دیه یکی از بچه‌های روستاست؛ یکی که دو سال پیش در تصادف جان باخت و حالا خانواده‌اش دیه او را صرف ساخت مدرسه کرده‌اند.

با اینکه دو سال از حادثه می‌گذرد اما مرد میانسال همه جزئیات آن روزهای سخت را به خاطر دارد. هنوز آخرین لبخند پسرش از ذهنش محو نشده و وقتی از کوچه‌های خاکی روستا عبور می کند، ناخودآگاه صدای پسرش در گوشش می‌پیچد.

روزهای پایانی اسفند سال ۹۵ را هیچ‌یک از مردم روستای کبات فراموش نمی‌کنند؛ روزی که خانواده حسینی پناه تلخ ترین خبر زندگی‌شان را شنیدند. پدر در صحرا مشغول چرای گوسفندان بود که خبر تصادف محمد را به وی دادند.

غلامرضا با لهجه‌ای روستایی ادامه می‌دهد: محمد در حوزه علمیه سربیشه درس می‌خواند و ۱۶ سال بیشتر نداشت که فوت کرد.

آخرین روزهای اسفند سال ۹۵ بود که پسر نوجوانش در کنار جاده نهبندان به سربیشه، در تصادف با خودرویی جان باخت و راننده گریخت و داغ سنگینی برای همیشه بر دل غلامرضا و خاتون حسینی پناه نشاند. داغ فرزند، مرد ۴۱ و زن ۳۸ ساله روستایی را پیرتر کرد و آن‌ها را تا مرز بیماری و سکته پیش می‌برد.

از دو سال قبل دیگر غلامرضا حسینی پناه؛ دل و دماغ و توان کار ندارد، پیشترها در روستای سلم آباد چوپان بود. حالا همان ۲۰ گوسفندی را که دارد گاهی به چوپان می‌سپارد و چرخ زندگی‌شان فقط با یارانه می چرخد.

دو سال است خانواده هفت نفره حسینی پناه در یک اتاق ۱۸ متری با سقف و دیوارهای کاهگلی سیاه روزگار می‌گذرانند. یخچال، تلویزیون کوچک، گاز، مقداری وسایل اولیه زندگی، کمی لباس و رختخواب، همه دار و ندارشان برای گذران روزگار زیر همین سقف است. سقف هم مال خودشان نیست! به لطف یکی از اهالی دُرُح موقت سرپناه زندگیشان شده است.

روستا حمام، آب خوردن و مسجد ندارد و راه آن تا درح خاکی است. آن‌ها کمتر از ۱۵ خانوار و با بچه‌های قد و نیم قد هستند که با شرایط سختی در روستا روزگار می‌گذرانند. سالهاست خشکسالی امانشان را بریده، چند گوسفند تمام سرمایه آن هاست که راهی بیابان‌های خشک و بی آب و علف می کنند.

با پیگیری حوزه علمیه سربیشه از سوی شرکت بیمه بخشی از دیه در اختیار پدر قرار می‌گیرد که می‌توانست زندگی او و پنج فرزند دیگرش را سامان دهد، اما فکر این‌ که پول دیه محمد را برای گشودن گره‌های کور زندگی خرج کنند لحظه‌ای وسوسه‌اش نکرد. غلامرضا و همسرش به این نتیجه رسیدند که این پول را خرج ساخت مدرسه کنند؛ کاری که باعث می‌شد همه مردم روستا برای روح پسرش محمد، دعا کنند.

خاتون، مادر محمد می‌خواهد با این صدقه جاریه دعای خیر مردم روستا باقیات الصالحاتی برای پسرش باشد و با ایجاد یادبودی از محمد، نامش را برای همیشه در یادها جاودانه کند، می‌گوید: پسرم از این دنیا بهره‌ای نبرد و جوان مرگ شد، دلم می خواست که در راه خدا و برای بچه‌های روستا مدرسه بسازیم تا فرزندم از آن دنیا خیر و بهره ای ببرد و این کار خیر دستگیر آخرتمان شود.

اینگونه بود که خانواده حسینی پناه که درد محرومیت چشیده‌اند تصمیم بزرگ زندگی‌شان را گرفتند و همه ۶۰ میلیون تومانی را که به‌ عنوان دیه به آنها پرداخت شده بود، بدون هر‌گونه چشم‌داشتی به اداره کل نوسازی مدارس تقدیم کردند تا هرچه زودتر مدرسه روستای عشایری «کبات» ساخته شود.

لحظه افتتاح مدرسه که به نام زنده یاد محمد حسینی پناه در روستای کبات ساخته شده، اشک از گوشه چشمان مادر سرازیر می‌شود اما دیدن شادی و خنده کودکان روستا بیشتر از هر چیز دل خاتون را آرام می‌کند و خوشحال است که یاد فرزندش برای همیشه در سینه کودکان امروز و فردای روستا جاودانه می‌شود.

یکی از دانش آموزان که نام او هم محمد است در مراسم افتتاح مدرسه روستا از خانواده حسینی پناه قدردانی می‌کند و خطاب به این خیر مدرساز می‌گوید: شما برای ما انسانیت را تفسیر نمودی و محبت را جاری ساختی و راه فرزند دلبنتان برای همیشه زنده و جاوید شد، اگر چه مصلحت خدا بر این بود که گلی زیبا را از شما بگیرد اما با این اقدام خداپسندانه شما یاد محمد عزیز را قلبها زنده کردید.

محمد همیشه همراه ما است و روح بلند او همیشه در کلاس شاد است و هر روز با ذکر صلوات یادش را گرامی می‌داریم. شما فداکاری را معنا کردید در حالی که خودتان خانه ای نداشتید برای ما خانه امید ساختید. شما الگوی برای همه آنانی هستید که زرق و برق زندگی و مادیات چشم آنان را کور نموده است. کار شما ارزشمندتر از خیران پولداری است که مدرسه چند طبقه می سازند چرا که آنان دارند و انجام می دهند، اما شما ندارید و انجام می‌دهید. ما دانش آموزان قول می دهیم با درس خواندن‌مان و با درس؛ گذشتی که از شما آموختیم جای خالی محمد عزیز را برایتان پر کنیم.

بعد از مراسم افتتاح مدرسه روستا، دقایقی را مهمان خانه این زن و مرد خیر مدرسه ساز می‌شوم تا از کاستی‌های روستا برایمان حرف بزنند. به گفته یکی از اهالی، روستای کبات هنوز گازکشی نشده است و مردم آبی برای خوردن ندارند، آب قنات روستا آلوده است و فقط به درد  شستن ظرف و لباس می ‌خورد. با تانکر برایشان آب می آورند، گاهی هم مردم مجبورند خودشان برای آب آوردن به شهر دُرُح بروند.

« عباس صنعتی» بخشدار دُرُح قول پیگیری مشکلاتشان را می‌دهد و می‌گوید: گازرسانی به کبات و یکی دیگر از روستاها برای سال آینده در دستور کار است.

از اهالی روستای کبات با تمام محرومیت ظاهری اما صفا، مهربانی و سخاوت قلب‌شان جدا می‌شویم تا به سمت بیرجند برگردیم، اینجا هر چند خانه‌‌هایشان ساده است اما امید و توکل به خدا را به وضوح در چهره‌‌هایشان می‌بینیم…

گزارش و عکس: زهرا مهرور

به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان از بیرجند، «محمد بایی» عضو کانون فرهنگی هنری شهید محسن حججی حاجی آباد بیرجند گفت: از هشت سالگی وارد عرصه ورزش در رشته کاراته شدم و مدت‌هاست به عنوان عضو کانون فرهنگی هنری شهید حججی درآمدم.

به گفته وی، علاوه بر علاقه شخصی که به به این رشته ورزشی دارم،‌ حمایت و تشویق خانواده در موفقیتم تاثیر زیادی داشته است.

وی با اشاره به اینکه هم اکنون کمربند قهوه‌ای دارم، ادامه داد: تاکنون ۲ مدال طلا و ۲ مدال برنز و یک نقره در مسابقات مختلف کسب کردم.

عضو کانون فرهنگی هنری شهید حججی یادآور شد: در مسابقات قهرمانی کیوکوشین کاراته شرق کشور که به میزبانی خراسان جنوبی در شهرستان خوسف که ۲۶ بهمن برگزار شد در رده سنی نونهالان وزن منفی ۴۵ گیلوگرم مقام اول راکسب کرده و موفق به اخذ مدال طلا شدم.

پایان پیام/۷۰