یادداشت / برونسی و دعای فرجی که باید خواند!

امروز خراسان جنوبی – زنگویی zangoei@birjandtoday.ir
برونسی، عبدالحسینِ برونسی، سردار عبدالحسین برونسی، شهید سردار عبدالحسین برونسی، زنده است. این کلمات، شرح باور من درباره مردی است که “حلال اندیش و صاحبِ زیستِ حلال” بود و این را به سبکی تعریف شده برای زندگی درآورد. سبکی که نه فقط در عصر پیش که در همه اعصار و برای همه نسل ها کارگشاست. به باور من، برونسی- همو که عراقی ها به خاطر ضرب شصتش در عملیات ها، بروسلی می خواندندش- نه تنها با شهادت، به پایان نرسید بلکه در آغازی دیگر قرار گرفت.
پر شکوه تر و اثرگذارتر. در طولِ حیات، معدود بودند کسانی که او را بشناسند و به ظرافت نگاه و سبک زندگی اش پی ببرند اما با شهادت او دارای عرض زندگی شد با بی شمار مردمانی که او را می شناسند و سبک زندگی اش را می فهمند و بسیارند که با تاسی به او به دنبال حیات طیبه می گردند. این نگاه است که با خوانش های متعدد، به تکثیر آن سبک می انجامد و او را در جایگاه نامیرایی قرار می دهد. اصلا شهادت، استمرار حیات است در زیباترین شکل آن. شکوفاترین فصلی است که انسان با رسیدن به آن، “بَر ” می دهد و مردمان می توانند با میوه چینی از سرشاخه های همیشه سبزش، سهم شهد کام خویش را برگیرند. برونسی در طولِ حیاتِ خود به جاهای معدودی رفت و در مکان های مشخصی به عمل برخاست اما همو در عرضِ حیاتش که با شهادت به پهنه ای وسیع تبدیل شده است، به همه جا می رود و در فرازهای مختلف، نقشی ماندگار می زند. حالا او پشت هیچ در و دیواری نمی ماند. در برقراری ارتباط با افراد، به فقر زمان و بعد زمین دچار نمی شود بلکه در هر خانه و در نهاد جان هر معرفت اندیشی، حاضر می شود. این حضور است که ما را نیز پای پرچم حق، به حضور می خواند. این حضور است که می تواند سربازانی آماده به رزم برای دفاع از ایران و انقلاب و حقیقت، حاضر کند. می تواند نسلی را به میدان بخواند که حضور هم افزای آنان، حجت را برای ظهور، تمام می کند که حضورِ یارانِ باورمند، در میدان، حجت خدا را هم به میان می خواند. این فرج خوانی عملی است. این چیزی است که می تواند به تحقق آرزوی همه حق خواهان بینجامد و الا از صرف دعا خوانی، توشه ای که باید، فراهم نمی شود. من به تکثیر شهید و دامن گستری شهادت، برای ظهور بسیار خوش بین ام. وقتی که شهیدان در جان جوانان تکثیر شوند.
وقتی شهادت، باور یقینی مردمان شود. وقتی حلال اندیشی به حلال گفتاری، حلال رفتاری و حلال کرداری، ترجمه شود، جامعه بر مدار صلاح و اصلاح، به پیش خواهد رفت و بستر برای ظهور حضرت مصلح که نجات بخش انسان و انسانیت است فراهم خواهد شد. با این نگاه است که برونسی و شهیدان جریان ساز را نامیرا می دانم و در زندگیِ مدامشان، سرمشق هایی شورآفرین می بینم که فردایی پر از شهد و شیرینی را نوید می دهد. الیس الصبح بقریب؟