یادداشت: گرگ ها را بکُشید!

امروز خراسان جنوبی – زنگویی zangoei@birjandtoday.ir / کام ما را با شهادت به شهد رسانده اند. ما شیرین کامان شهادتیم و در این باور به یقین رسیده ایم پس نه تنها از شهادت نمی ترسیم که در زلال جاری خون های پاک، ترس و هراس ، می شوییم و رزم جامه شجاعت می پوشیم. این را دنیا بارها در شکوه برخاستنِ ما از هر فاجعه دیده است.
دیده است که ما نمی شکنیم بلکه می شکنیم کمر آنکه شکستن ما را می خواهد. این در جای خود، اما ؛ به هر بیان که بخوانیم و در هر بیانیه که ببینیم، این جنایت است. جنایتی که لحظه به لحظه اش با خیانت هم درآمیخته است. باید جنایت کار باشی تا بمب به زندگی جوانان و چشم و چراغ زندگی مردم بزنی و باید به ملک و میهن خیانت رواداری تا حافظان امنیت و پاسداران حدود و ثغور ملی را بر سفره مرگ بنشانی. این دو خوی کثیف را در کنار سومین خصلت شیطانی ابد بنشانی که با عنوان تروریسم مورد لعن و نفرین همه مردم دنیاست. این مثلث پلید را چونان شقاوتِ در اوج، در ماجرای تروریستی اتوبوس پاسداران و مدافعان مظلوم وطن می بینیم و به هزار زبان به نفرین و لعن، محکوم می کنیم همه آنانی را که به هر نحو در این فاجعه شریکند. گروهک تروریستی خود را “جیش العدل” خوانده و به “لشکر ظلم” بدل شده، نه همه مجرمانِ مستحقِ مجازات، که سرپنجه های جنایتکارانی هستند که با ظاهر و کلام زیبا، به کار فریب افکار عمومی مشغولند. کیست که از پس چهره سفاک ترور و تکفیر، چنگال به خون نشسته استکبار و صهیونیزم و وهابیسم را نبیند؟
کیست که بوی گند نفاق سلیل خوردگان از ملت، شامه اش را نیازارد؟ بوی دل آزاری که از حرف به حرفِ نشسته در فضای مجازی در برخی کانال های شیطانی برمی خیزد و شامه اهل حق و حقیقت را بیش از همیشه می آزارد. آنانی که به نام مردم، دشنه در پهلوی ملت می نشانند. کانال هایی پر از هوس شیطان که قلم را به نام بردن از آن نمی آلاییم اما هستند و هر روز در لجن زار خودساخته و خود خاسته فرو می روند و در تراز منافقین قابل تعریف اند والا کدام ایرانی است در جهان که از پر پر شدن جوانان سر زمینش، به شادمانی خبر بنویسد؟ دشمن هم در دشمنی، حد، نگه می دارد برای شادمانی در ماجراهایی چنین اما اینان به بیماری افتاده اند از فرط شادی این جنایت. غافل از اینند انگار که خون مظلوم را خداوند خویش به ضمانت برخاسته است و سخت انتقام می کشد از سفاکان چه بمب در دست داشته باشند و چه در مرزی آن سوتر، کلمه به جنایت بنویسند. بگذریم که فردا از اینان نخواهد گذشت خدا و تاریخ این ملک اما به صریح ترین کلمات، مسئولان را باید گفت که؛ باید با فعال سازی همه ظرفیت های سیاسی، دیپلماتیک و تنبیهی، این جنایت را پاسخی پشیمان کننده بدهند. باید دستِ انتقام الهی شوند برای احقاق حق خون های به مظلومیت بر زمین ریخته . در این راه نه تنها هیچ کوتاهی پذیرفته نیست بلکه باید دست اقتدار را تا جایی که می شود بلند کرد و بر گونه ستمکاران فرود آورد که ملت، سخت تشنه شنیدن خبر تنبیه این جنایت کاران است.