یادداشت: زندگی با استانداردهای انسانیت

امروز خراسان جنوبی – رضازنگویی zangoei@birjandtoday.ir / از هر دست که بدهی، از همان دست می گیری. این ضرب المثلی است که بارها و بارها گفته و شنیده ایم. تجربه زندگی هم بر این باور صحه می گذارد چه دیده ایم که اهل کرامت و صاحبان سفره گشاده، به برکت الهی، نواخته می شوند. من از توسعه برکت در زندگی کریمان خاطره فراوان دارم . شما هم حتما دارید. من بعد این مطلب که در یک پست در شبکه اجتماعی خواندم، از نمونه ها خواهم گفت. شما هم در ذهن خود مرور کنید خاطرات شیرین افشاندن بذرکرم و برداشت کرامت را اما اول آن پُست؛ در روزگاران پیشین، شغلی بنام خوشه ‌چینی وجود داشت. آنها که دست شان تنگ بود و خرمن و مزرعه ای نداشتند، پشت سر دِروگرها راه می رفتند و خوشه های جامانده را از زمین بر می داشتند و گاها صاحب مزرعه به دروگران دستور می داد که شلخته درو کنند تا چیزی هم گیر خوشه چین ها بیاید. حافظ نیز در شعرى چنین می فرماید :
ثوابت باشد ای دارای خرمن
اگر رحمی کنی بر خوشه چینی…
بله، رحم بر خوشه چین، برکت در خوشه های سال بعد است. برکت در سلامت و سعادتی است که رزق هر روزمان می شود. خوشه چین را باید دید. به دیده تکریم هم باید دید چه خداوند حق او را در مزرعه ما قرار داده است و با این تنک چینی، فرصتی می سازیم که او سهم خود را از سفره بردارد. به این هم توجه داشته باشیم که خوشه چین، فقط در زمین کشاورزی معنا نمی شود بلکه در حوزه های مختلف هم افرادی هستند که با نگاه صاحب خوشه ای، روزی می خورند و باید هوایشان را داشت.
مثل دستفروشان که «خوشه چین» های روزگار ما هستند، آنهایى که در این هوای سرد چشم دارند به این که از جیب ما «اسکناسی» بیرون بیاید و چیزی از بساط مختصرشان بخریم. گاهی لازم است شلخته درو کنیم و شلخته خرج کنیم… اتفاقا کسانی که شلخته خرج می کنند، خدا هم شلخته در سفره شان برکت می گذارد. من افراد متعددی را سراغ دارم که وقتی حرف نیازمندان آبرومند به میان می آمد، دست در جیب می کردند و حتی آبرو هم به میان می آوردند تا گره از کار نیازمندان باز شود. خدا هم گره از کار آنان می گشود و هر روز بر برکت سفره شان می افزود. آدم هایی هم دیدم که در برابر اعلام نیاز دیگران، رو ترش می کردند. برکت هم از آنان چنان رو برمی گرداند که هرچه جمع می کردند، به درد و بی تدبیری و حادثه ای از دست می دادند اما باز هم به خود نمی آمدند که باید دست بگیری تا خدا دستت را بگیرد.
باید حتی در زمان تنگدستی هم به داد و دهش فکر کنی تا برای رفع عسرتت فکر شود.
واقعیت نعمت ها و برکت ها این است که عزیزی در مثالی چنین توضیح می دهد؛ یک وقت جلوی شما یک سبد سیب می آورند، شما اول برای کناریتان بر می دارید، دوباره بعدی را به نفر بعدی می دهید. دقت کنید؛ تا زمانی که برای دیگران بر می دارید سبد مقابل شما می ماند ولی حالا تصور کنید همان اول برای خود بردارید، میزبان سبد را به طرف نفر بعد می برد. نعمت های زندگی نیز این طور است. با بخشش ، سبد را مقابل خود نگه دارید. به دیگران بدهید تا همچنان نعمت ها در دسترس شما باشد و بدانید و بدانیم که زیستن با استانداردهای “انسانیت” بسیار زیبا خواهد بود . پس با رعایت آن، زیبایی را هم مثل نعمت، جلوی خود داشته باشیم…..