یادداشت: شما خوب باشید، ما هم خوبیم!

امروز خراسان جنوبی – زنگویی zangoei@birjandtoday.ir / به هم که رسیدند ، به احوال پرسی پرداختند. اولی در حالی که لبخند از لبانش می تراوید حال دوستش را پرسید؛ خوب هستید به لطف خدا؟ و جواب شنید از لبانِ خندانِ رفیقش که؛ شما خوب باشید، ما هم خوبیم…. این دیالوگ یا بهتر است بگوئیم گفت و گوی کوتاه، ذهنم را به مفهومی بلند رهنمون شد؛ خوبیِ احوالِ ما در گروِ خوب بودنِ حالِ یکدیگر و حتی دیگران است. یعنی وقتی دیگران خوب باشند، وقتی نگاهِ شان همراه لب هاشان بخندد، وقتی پُرِ شادی باشند، می شوند معدن انرژی مثبت و تا نفس شان می رسد، نفس می بخشند به دیگران. هُرمِ نگاه شان، یخ ها را ذوب می کند و زندگی جاری می شود…. همان جا به آن دو نفر گفتم این را با این تأکید که باید تلاش کنیم انرژی مثبت و نگاه سازنده و امیدآفرین را به دیگران منتقل کرد. این را هم اضافه کردم که با یک گل می توان بهاری را آغاز کرد که می تواند همه زمین را بگیرد. می توان اولین قطره بارانی بود که دیگر قطرات را فرود می آورد و دریا را شکل می دهد. کم نگیریم لبخند اول را. ساده نگذریم از گرمای چشم هایی که در دل زمستان هم بهار خلق می کنند. بکوشیم ما هم نگاهی چنین و رفتاری چنان داشته باشیم.
خوشی احوال ما که در خوبی احوال دیگران است اقتضا می کند که برای خوب شدن حال دیگران تلاش کنیم و نگذاریم سطلِ زبالهِ غم و اندوه در دل شان بماند که این می تواند از هر انسانی، کانون ناامیدی، یأس و ناخوش احوالی بسازد. خصلت کانون هم انتشار آن چیزی است که در خویش دارد. به سبو و کوزه می ماند آدمی که همانی از او می تراود که در خویش دارد. اگر خواهان آب و انگبین هستیم باید بکوشیم تا پر شوند آدم ها از امید و بلند کنند آرزوهاشان را به اندازه افق هایی که پیش روست. خود ما هم باید چنین کنیم و تلاش مان را هم به اندازه بلندی آرزوهامان تدبیر کنیم تا هم راه، خوش بگذرد و هم مقصد، پر امید گردد. وقتی از خوش کردنِ احوالِ دیگران می گوئیم، فقط بحث کمک مادی و دستگیری در گرفتاری ها نیست بلکه فراتر از این، گاه با یک لبخند می توانیم کاری کنیم که از دست های گره گشا هم ساخته نیست. باید خوشی احوال مان را به دل خوش دیگران گره بزنیم آن وقت، گره از از پیشانی ما باز خواهد شد و ما را بر مدار گره گشایی، همت و توان مضاعف خواهد بخشید و راهبرد به موفقیت رسیده خواهد شد آنچه شاعر می گوید:
چون وا نمی کنی گرهی، خود گره مباش
ابرو گشاده باش، چو دستت گشاده نیست
این ابرو گشادگی البته به دست هم انرژی گشایش می دهد . دستِ گشاده هم کوه را از میان برمی دارد و راه را برای عبور سلامت همگان باز می کند….