یادداشت: حرفِ گرم، نیاز زمستانِ سرد

امروز خراسان جنوبی – زنگویی zangoei@birjandtoday.ir / بگذارید به حسابِ صحبت های یلدایی پدر بزرگ و مادر بزرگ و دیگر بزرگان. شاید در برخی خانه ها سخن به این جا بکشد که بزرگان، اهل جمع را به پرهیز از “حرفِ سرد” بخوانند . به یادآورند که؛ حرف سرد، مِهر گرم رو از بین می برد!
راست می گویند و راست می گفتند بزرگان قدیم که؛ حرف سرد حتی وسطِ چله تابستان ، لرزه می اندازد به تن آدم، چه رسد به این روزها که هوا خودش به اندازه کافی سرد است. سرِدِ سرد مثل چشم ها و دست های خیلی ها. مثل رفتار برخی ها. مثل خاطرات فریز شده بعضی ها. این روز ها نه تنها باید از حرف سرد و نگاه سرد و هرچه سردی در رفتار است پرهیز کرد و کوشید که از لب و دیده و دل مان، گرما بتراود. آن قدر که همه جا را گرم کند تا اگر مردمانی، در زمهریر تنهایی و غربت، نفس هاشان به شماره افتاده است بتوانند در هُرمِ نفس ما، جان، نجات دهند. ببخشید اگر قلم، به نصیحت برکاغذ می رود.
بگذارید به حساب صحبت های پدر بزرگ و مادر بزرگ و حتی به حسابِ پندهای پیرانه در میانسالگی!
اما حقیقت دارد که حرف سرد، مِهر گرم رو از بین می برد! آن هم در زمانه ای که به حرف گرم و رفتار گرم به شدت نیاز داریم تا جوانان ما عبور کنند از این خامی و رفتار ها پخته شود که به این پختگی، سخت نیازمندیم. بگذارید به حساب صحبت های یلدایی بزرگان و مراقب باشیم حرف های سردمان را قایم کنیم . بماند همان جا، در پستوی دل کنار قصه هایی که برای نگفتن داریم. اصلا مگر قرار است همه حرف ها را بر زبان بیاوریم؟ چقدر فایده کرده ایم مگر از باز گفتن همه حرف ها؟ با خود هم اگر به حساب و کتاب بنشینیم درخواهیم یافت که باید بگذاریم و بگذریم و خیلی از حرف ها را نگفته بگذاریم. کسی فردا نخواهد پرسید که چرا سخن سرد را بیان نکردی اما فراوان پرسیده خواهد شد که چرا زبان به این سرمای کلمات آلودی. حتی خودما هم با دلخوری این را از خود خواهیم پرسید که چرا گفتیم و گلایه خواهیم کرد که مگر نمی شد نگوئیم؟ باید عادت کنیم به نگاه گرم و کلام گرم. به هرچه می تواند به بهبود اوضاع و پختگی رفتار ها کمک کند. عادت گریزی همیشه خوب نیست. از قضا عادت هایی از این دست را باید در شمار درس های زندگی شمرد که اجازه بروز برخی رفتار ها را نمی دهد تا فردا بسیاری برای رفع مشکل و حل اختلاف ها، پا به میدان بگذارند و آبرو در میان نهند. حرفِ سرد نزنیم. به گرمای کلمات، زمستان را به بهار گره زنیم تا گره از کارها باز شود….