سرمقاله: یک دست کردن کشور و فساد ناشی ازآن…!

امروز خراسان جنوبی – محمد راعی فرد mohammadraeifard@yahoo.com / وقتی گند و فساد مؤسسات مالی بیرون زد و جامعه را دچار آشفتگی و تشویش و درهم ریختگی کرد که احتمال آشوب اجتماعی نیز می‌رفت، سران سه قوه جلساتی مکرر تشکیل دادند که این مشکلی که از درون مدیریت های سه قوه برخاسته بود را رفع و رجوع کرده و سریعا صورت مسئله را پاک کنند، البته خروجی این تصمیم برداشت سی هزار میلیارد تومان از جیب هشتاد میلیون نفر بود برای ساکت کردن چند هزار نفر …!
اما وقتی حقوق چند ماه کارگران کارخانه‌ای پرداخت نمی‌شود اصولاً نیازی به تشکیل جلسه دیده نمی‌شود، لذا آنان را با فشار و زور وادار به سکوت می‌کنند تا هوس حق خواهی از سرشان بپرد.
در اوج پولداری دولت نهم و دهم فساد نیز اوج گرفت و کشور را در تعریف فساد هشتاد پله به سقوط کشاند، همه خوشحال بودند که یکسان سازی دولت بهار و رایحه خوش خدمت مردم را به خوشبختی نزدیک کرده اما در پس این یکسان سازی اتفاقات تلخی رخ داد که کمتر کسی متوجه آن شد، اتفاقی نظیر حذف نخبگان و متخصصین دانه درشت و قابل اعتنا که نتیجه‌اش هرس بزرگ باغ نخبگان بود، بریدن و کوتاه کردن تمامی سرشاخه‌هایی که احساس می‌شد از شاخه‌های دولت بزرگتر و بلندترند و این نیز فسادی را پایه ریزی کرد که باز مردم بهایش را دادند.
یکی از پایه‌های محکم و در اصل عمود خیمه ماندگاری هر جامعه را باید در اعتماد فی مابین مردم و دولت ها دانست، اگر توان اعتمادسازی از کف رفت دیگر با هیچ لایحه، طرح ، قانون، بخشنامه و سخنرانی، نشست های تخصصی به سبک و سیاق رسانه ملی نمی‌توان کشور را بحران زدایی کرد!
در شرایط کنونی بهتر است نگذاریم گلایه‌ها تبدیل به سرکوب و سرکوب تبدیل به نفرت شود، قبول کنیم که هر سکوتی دلیل بر رضایت نیست، گاه تلمبار سکوت‌ها تبدیل به نعره‌هایی گوش خراش و خطرناک می‌شوند.