سرمقاله: صدای پای انقلاب درفرانسه …!!!

امروز خراسان جنوبی – محمد راعی فرد mohammadraeifard@yahoo.com / با این که صدای ضجه انقلاب وال استریت در آمریکا که پدر خوانده سرمایه داری جهان است در نطفه خفه و استخوان هایش با قدرت تمام خرد و به خاک سپرده شد که پوپولیست احمقی همچون ترامپ از درون آن زاده شود اما پس از زمان نه چندان طولانی در قالب جلیقه پوشان زرد در شانزه لیزه پاریس دوباره زاده و روحش در کالبد گارگران فرانسوی دمیده شد.
جنبش ضدسرمایه داری در کشوری که پدرخوانده دموکراسی است مفهومی بسیار هشدار دهنده دارد که امواجش بسیاری از کشورهای دیگر را هم در نوردیده است.
نظام سرمایه داری دارد خاکسترهای روی آتش نهفته‌اش را کنار می زند تا شعله بر کشد…. قصد بر شعار دادن و موج سواری نیست، بلکه هدف این است که متوجه اصلی شویم به نام عدالت، که اگر بازیچه دست خنیاگران قدرت و ثروت و در پشت نقاب و جیه المله گی قرار گیرد و منجر به گسل های مخرب و مرگبار طبقاتی شود دیگر نمی‌شود جلوی خیزش عدالت خواهی پابرهنگان زیر خط مطلق فقر را با زور، بگیر و ببند، پلیس بازی، بخشنامه، تهدید و ارعاب گرفت… مردمانی که در زیر خط فقر مطلق باصطلاح زندگی می‌کنند دیگر چیزی برای از دست دادن ندارند!
اتفاقی که در پاریس رونمایی شد همان تکانه‌های نبود عدالت اجتماعیست، همان صدقه دادن دولت ها به پایین دستی‌هاست که مدتی دیگر ساکت شوند و خفقان بگیرند، همان منت گذاشتن اغنیا بر فقراست که دعا کنند آنان را که سر ماه اندک پولی فقط برای زنده ماندن و ادای زندگی را درآوردن در جیب فقرا بگذارند.
کارگرانی که جان می‌کنند و با دستان پر از آبله و پینه بهای بی عدالتی را می‌پردازند و آنگاه که کارد بر استخوان شان ساییده شد و دیگر چیزی برای از کف دادن نداشتند وقتی فریاد وا عدالتا سر می‌دهند تازه خواب سنگین مدیران دانه درشت و ریز کشورشان آشفته می‌شود تا کارگرانشان تبدیل شوند به بدهکاران بزرگ و خودشان چون همیشه طلبکاران بزرگ…
«الملک یبغی مع الکفر ولا یبغی مع الظلم»