سرمقاله: روسیه پس از شوروی…!!!

امروز خراسان جنوبی – محمد راعی فرد mohammadraeifard@yahoo.com / روسیه اینک به دنبال تزاریسم دیگری است اما پس از جراحی بزرگی که گورباچف انجام داد تا جمهوری های تازه متولد شده ظاهراً بر طبل استقلال بکوبند، مستقل از بلشویسم، لنینیسم، استالینیسم و…
ساختار صنعتی و کشاورزی و نگاه پر از بی اعتمادی به همه جهان و قدرت طلبی در سیاست ماشین عظیم نظامی گری و… همچنان در روح روسیه تخلیه شده از کشورهای مستقل شده‌اش زنده است و ماهیت اش همانی است که از دوران تزار تا سیاست گورباچف ویلتسین بوده.
روسیه، همسایه شمالی ما در طول تاریخ معاصر هیچ گاه قابل اعتماد نبوده و نخواهد بود، ترکمانچای و گلستان زخم هایی عمیق‌اند بر وجدان تاریخ ایران هرچند با توجیه شاهان بی عرضه و عیاش قجری باشد، روس‌ها با زمینه چینی و بسترسازی مناسب و مکارانه توانستند به خواسته‌هایشان برسند، میرزای کوچک جنگل با دسیسه و نیرنگ و جا خالی دادن روس ها در سرمای کشنده خلخال سربریده شد تا پیشکش رضاخان شود.
در بحبوحه تصویب سریالی قطعنامه‌های سازمان ملل که سطحی اندیشان و پوپولیست های داخلی آن را کاغذ پاره می‌نامیدند همین روسیه با برند پوتین در نهایت یکی یکی آنها را امضا کرد تا ضمن برخورداری از امتیازات دندان گیری که از ایران کسب کرد در اجماع جهانی نیز از آمریکا عقب نماند! مغازله‌های پوتین و ولیعهد عربستان به سان داستان‌های هزار و یک شب می‌ماند، اجناس تاریخی و قدیمی کشورمان را که در زمان بی عرضگان قجر از این آب و خاک به یغما برده بودند را دوباره به ما پیشکش و هدیه می‌دهند! در کنفرانس اوپک که به تازگی برای پایین آوردن سهمیه نفت تشکیل شده بود با هماهنگی و هم آغوشی کامل با عربستان بن سلمانی ایران را به شدت تحت فشار می‌گذارد که با این مصوبه همراه شود و سهمیه تولیدش را پایین آورد، اگر نبود مقاومت گروه زنگنه شک نکنید که او و عربستان به رقص شمشیر دیگری همچون آن مردک زردموی آمریکایی تن می‌دادند.
روسیه در سوریه به توافقاتی بسیار محرمانه و در پشت پرده با آمریکا دست یافته‌ که آینده آن را اثبات خواهد کرد، با توجه به سابقه مشعشع تاریخی اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی CCP باید سخت هوشیار بود تا اجازه ندهیم روسیه با دست پس بزند و با پا پیش بکشد، مگر درسی است الزامی است و از اصول اولیه سیاست است، سیاس ریشه سیاست است، ما هم در این وانفسای شلوغ بازار سیاست باید ماکری قهار باشیم.