سرمقاله: ازهفت تپه تا پاریس…!!!

امروز خراسان جنوبی – محمد راعی فرد mohammadraeifard@yahoo.com / این روزها شاهد برپایی تظاهرات و اعتراضات وسیعی از سوی کارگران پاریسی هستیم که مطالبه گرند و سیاست مکرون را سخت به چالش کشیده‌اند و بر صورت او تخم مرغ شکسته اند!
مصاحبه‌های فراوانی که با روسای سندیکاهای مستقل و قدرتمند کارگری و خود کارگران نشان از عصبانیت آنان از به خطر افتادن اصل مهم عدالت است.
آنان می گویند چگونه است که همسر رئیس جمهور میلیون ها یورو خرج آشپزخانه کاخ الیزه می‌کند اما دولت با گرفتن مالیات بیشتر از حقوق چندصد یورویی کارگران آنان را به ریاضت اقتصادی فرا می‌خواند؟ چرا باید این شکاف بین کارگران و مدیران جامعه وجود داشته باشد، پس اصل حیاتی عدالت کجاست؟!
کارگران، هفت تپه هم همین خواسته ها را ما در قالب و ادبیات دیگری بیان کردند و سخت تحت بدترین فشارها قرار گرفتند، داستان واگذاری مجتمع عظیم هفت تپه به اصطلاحا بخش خصوصی آنقدر تلخ و گزنده بود که سلطان شکر توانست در اندک زمانی کارخانه ای با این حجم مالی و تولیدی را به ورشکستگی و تعطیلی بکشاند.
پرداخت نشدن حقوق کارگران یکی از دستاوردهای مشعشع و انقلابی مدیران رابطه‌ای و گردن کلفت بود که داد و فغان کارگران بی یار و یاور را در پی داشت.
سؤال این بود که اگر اوضاع مالی کارخانه خراب وبحرانی است پس چرا حقوق های بزرگ مدیران و هیات مدیره آن به تعویق نیفتاد، اگر اوضاع اقتصادی کارخانه افتضاح بود چرا پاداش های کلان به جیب نامدیران آن سرازیر شد و ده ها اگر و امای دیگر…
متاسفانه به دلیل نبود ساختار و راهکاری که کارگران دارای سندیکا و تشکیلات مستقل از دولت و حاکمیت باشند، تلمبارشدن نابرابری حقوق و امکانات و ضعف ساختاری کارگری باعث بروز مشکلات و موج اعتراضاتی می‌شود که متاسفانه در نهایت این کارگران‌اند که باید بهای مضاعفی را پرداخت کنند که نتیجه اعتراض مدنی آنان بوده است.
عدالت که لنگ بزند و بازیچه دست شعار دهندگانی شود که هیچ دغدغه نان و کار و پول ندارند نتیجه‌اش می‌شود سرنوشت کارگران هفت تپه و هفت تپه‌های فراوانی که درکشور داریم، فاصله و گسل طبقاتی مردم را عصبانی می‌کند، آنان تحمل ادامه چنین وضع رقت بار بی عدالتی هارا ندارند و فریادشان هم به جایی نمی‌رسد و همواره هم تبدیل به بدهکاران اصلی می‌شوند…!
می گویند از مردمی بهراسید که دیگر چیزی برای از دست دادن ندارند!!!