به گزارش گروه تحلیل، تفسیر و پژوهش های خبری ایرنا، انتخاب ستاد فرماندهی انتظامی چابهار به عنوان هدف عملیات تروریستی گروهک موسوم به «انصار الفرقان» که دیروز (پنجشنبه پانزدهم آذرماه) صورت گرفت، به گفته بسیاری با یک انگیزه مشخص صورت گرفت و آن هم ایجاد ناامنی و التهاب در یکی از راهبردی ترین گلوگاه های اقتصادی و تجاری شرق کشور و بندری که به دلیل اشتراک منافع همسایگان از تحریم های آمریکایی برکنار مانده است.
عملیات تروریستی دیروز که شهادت دو تن از پرسنل نیروی انتظامی و ده ها تن دیگر از هم وطنان را به دنبال داشت، امتداد اقداماتی است که سال ها برای بر هم زدن ثبات و امنیت این مرز و بوم بی وقفه در جریان است و چند ماه پیش یعنی سی و یکم شهریورماه نیز در مراسم رژه نیروهای مسلح در اهواز شاهد آن بودیم.
در تحلیل اقداماتی از این دست نخستین نکته ای که به ذهن می رسد اینکه عملیات تروریستی چند سال اخیر در شهرهای مختلف ایران به صورت کور به انجام رسیده و این بدان معنا است که ایجاد رعب و وحشت، القاء احساس ناامنی و در ادامه، ایجاد از هم گسیختگی مهمترین هدف برنامه ریزی این عملیات بوده است.
نگاهی به حوادث رخ داده در حمله تروریستی هفدهم خردادماه پارسال به مجلس شورای اسلامی و مرقد امام خمینی (ره)، حوادث سه ماه پیش در اهواز و نحوه اقدام در انفجار اخیر چابهار نشان می دهد افزایش قربانیان و حداکثر دهشت گری و هراس افکنی هدفگذاری اصلی آمران و عاملان تروریسم بوده است.
نکته دوم اینکه موج تازه اقدامات تروریستی علیه مردم ایران صرف نظر از مسوول یا شهروندان عادی بودن آنان، پس از شکل گیری ائتلاف ضدایرانی تازه در واشنگتن، تل آویو و برخی از پایتخت های عربی منطقه به راه افتاده است. هر چند انجام عملیات تروریستی در نقاط و برهه های مختلف زمانی ابزاری تکراری و پرسابقه علیه ملت ایران بوده اما ویژگی های موج تازه تروریسم سرمنشاء آن را آشکار می سازد.
در سال های پس از انقلاب، از میان بردن چهره های شاخص جمهوری اسلامی نخستین هدفگذاری برای عملیات گروهک منافقین (مجاهدین خلق) بود که بعدها به ترور نظامیان، مسوولان غیربلندپایه، شهروندانی با ظاهر مذهبی و هواداران انقلاب در کوچه و خیابان تغییر یافت و سپس به مقابله مستقیم نظامی و قرار گرفتن در کنار متجاوزان بعثی انجامید.
سال ها بعد گروهک هایی موسوم به «پژاک»، «جندالله»، «الاحوازیون» هدفگذاری های تروریستی خود را با تحریکات تجزیه طلبانه و قومیتی درآمیختند و موج ترور علیه دانشمندان هسته ای در سال های ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۰نیز با هدف ضربه زدن به برنامه هسته ای جمهوری اسلامی ایران از سوی سازمان های جاسوسی رژیم صهیونیستی طراحی و پشتیبانی شد.
ویژگی موج تازه تروریسم علیه ملت ایران همپیوندی و هم تکمیلی با دیگر برنامه هایی است که ائتلاف ضدایرانی مذکور در دستور کار قرار داده اند.
ایجاد نارضایتی عمومی در میان مردم و اعمال فشار بیشینه بر جمهوری اسلامی اصلی ترین محورهایی است که تحریم های یکجانبه دولت «دونالد ترامپ» دنبال می کند؛ تحریم هایی که برخلاف ادعای طراحان و مجریان آن نیازهای غذایی و دارویی شهروندان عادی را نیز هدف گرفته و معنایی جز خصومت بی حد و مرز با ملت ایران نمی یابد.
راه افتادن موجی از اقدامات دهشتگرانه و جنایتکارانه علیه مردم، حمایت مکرر از آشوبگران حوادث اعتراضی اخیر که مطالبات اقشار مختلف مردم را به سمت اغتشاش سوق دادند و وضع مجدد تحریم های ظالمانه از سوی دولتی که اعضای آن هم کاسه بودن با بدنام ترین تروریست های تاریخ معاصر را در کارنامه دارند موضوع چندان بعیدی نیست؛ همچنان که «جان بولتون» مشاور امنیت ملی ترامپ به عنوان یکی از نزدیکترین سیاستمداران غربی به سرکرده گروهک منافقین آشکارا بیان کرده آنقدر حلقه را بر مردم ایران تنگ خواهد کرد که جانشان را بگیرد.
از سوی دیگر اظهارات تازه وزیر امور خارجه درباره حادثه دیروز چابهار نقش برخی دولت های منطقه را در حمایت از تروریست ها آشکار می سازد. «محمدجواد ظریف» در توئیتی نوشت: تروریست‌های مورد حمایت خارجی، افراد بی‌گناه را در چابهار کشتند و زخمی کردند. همانطور که در گذشته هم به صراحت گفته‌ایم، چنین جنایاتی بی‌ مجازات باقی نخواهد ماند: در سال ۲۰۱۰ سرویس‌های امنیتی ما افراط ‌گرایانی را که از امارات می‌آمدند، ردیابی و بازداشت کردند. حرفم را به خاطر داشته باشید: ایران تروریست‌ها و اربابان آن‌ها را به سزای عملشان می‌رساند.
دیروز همچنین رئیس سابق شورای ایرانی- آمریکایی (نایاک) در پیامی توئیتری از نقش سعودی ها در عملیات تروریستی در ایران چنین نوشت: باز هم تروریست‌های سلفی مورد حمایت مالی سعودی، ایران را هدف قرار دادند. چرا تعداد این حملات زیاد شده؟ یک منبع ارشد ایرانی به من می‌گوید دلیل این امر ان است که سعودی‌ها روش تأمین مالی خود [از گروه‌های تروریستی] را تغییر داده‌اند: آن‌ها اکنون تنها در صورتی منابع مالی را تجدید می‌کنند که سازمان تروریستی عملیات تروریستی انجام دهد.
مجموع این نکات این واقعیت را نمایان می سازد که تروریسم اینک به ابزاری مکمل برای تحریم های ظالمانه و موضع گیری ها و اقدامات مداخله جویانه و آشوب طلبانه در ایران مبدل شده و نکته جالب توجه دیگر اینکه در رسانه ها و بنگاه های تبلیغاتی وابسته به تحریم گران و آمران تروریسم می توان نشانه های حمایتی وقیحانه از تروریست ها را به چشم دید.
در حالی که طیفی از رسانه های فارسی زبان خارجی حتی یک بار هم از توصیفی چون تروریسم برای عملیات دیروز چابهار استفاده نکرده و آن را عملیاتی «انتحاری» خوانده اند، طیف دیگری از رسانه های نزدیک به سعودی ها همچون عملیات اهواز به ارگان تبلیغاتی تروریست ها مبدل شدند و همدستی خود را با ائتلاف تروریستی- تحریمی علیه جمهوری اسلامی ایران به تصویر کشیدند.