گردشگری به عنوان یک صنعت مهم و تعیین کننده خصوصا در حوزه های اقتصادی و اجتماعی، در ایران نیز توانمندی بالایی برای رشد و شکوفایی دارد منوط به اینکه الزامات و پیشزمینههایش رعایت و دست و پای دست اندرکاران آن را نبست.
واژه گردشگری معادل فارسی واژه توریسیم است و به معنای گشتن یا نوعی رفت و برگشت بین مبدا و مقصد است. این واژه از زبان های فرانسوی و انگلیسی به فارسی راه یافته است.
با پیشرفت هایی که در سبک و کیفیت زندگی مردم روی می دهد،مقید بودن به یک تعریف خاص از گردشگری دشوار است و از همین روی تعاریف مختلفی برای آن مطرح شده است در واقع گردشگری فرایند سفر است. سفری که می تواند برای تفریح، استراحت، کسب آرامش، بازیابی جسمی و روحی و … انجام شود.
گردشگردی می تواند داخلی یعنی سفر گردشگران به نقاط مختلف کشور، یا گردشگری ورودی سفر شهروندان کشورهای دیگر به یک کشور و گردشگری خروجی یعنی سفر شهروندان یک کشور به کشور دیگر باشد.
با این حال گردشگری به عنوان یک صنعت بسیار مهم در تمام نقاط جهان نقش موثری در شکوفایی اقتصادی آن ها ایفا می کند. جدا از هزینه هایی که صرف اقامت افراد می شود، آمدن ارز به داخل کشور نیز به رونق اقتصادی آن کمک می کند. هر چه گردشگران بیشتری به کشور وارد شوند مشاغل بیشتری ایجاد می شوند و این موضوع برای بسیاری از کشورهای در حال توسعه که با جوانی جمعیت رو به رو هستند، بسیار مهم است.
فارغ از بعد اقتصادی، گردشگری از ابعاد سیاسی، اجتماعی و فرهنگی نیز اهمیت دارد. به لحاظ سیاسی کشوری که مقصد گردشگران است از امنیت لازم برخوردار است و حتی این امر می تواند به نوعی ثبات منطقه ای را به همراه آورد. گردشگری از بعد اجتماعی و فرهنگی نیز مهم است زیرا از این طریق آداب و رسوم و فرهنگ جوامع با یکدیگر رد و بدل می شود و این می تواند نوعی ترویج و اشاعه فرهنگ کشور مبدا نیز باشد.
در هر حال گردشگری به نوعی صنعت در کشورها اطلاق می شود که با مدیریت درست و سیاست گذاری مناسب می تواند در زمینه های مختلف مخصوصا به لحاظ اقتصادی کارایی مناسب داشته باشد.