کودکان لوس  با اطرافیان خودسلطه جویانه عمل کرده و می‌خواهند همه چیز برای آنها باشد. علاوه بر این، آنها به شما پاسخگو نبوده و دستورات و قوانین تان را زیر پا می‌گذارند.
بیشتر مواقع اگر از خرید یک اسباب بازی جدید یا هر چیز لذت بخش دیگر امتناع کنید، با گریه، جیغ و داد و همچنین لگد زدن به زمین و در و دیوار مواجه خواهید شد.
در ضمن، هنگامی که کودکان لوس پا به دوران نوجوانی می‌گذارند، به مشکلاتی چون خود خواهی مفرط، عدم توانایی در کنترل رفتار خویش، اضطراب و افسردگی بیش از نوجوانان دیگر مستعد هستند و با بروز چنین رفتارهایی می‌توانید متوجه شوید که کودک‌تان را لوس کرده‌اید.
متخصصان پرورش کودکان و نوجوانان بر این باورند که اگر والدین بیش از حد به فرزندان خود توجه کنند و همه چیز را در اختیار آنان قرار دهند، کار به جایی می‌رسد که فرزندان شان دیگر با هیچ چیزی راضی نخواهند شد.
اما اگر والدین دست از لوس کردن فرزندان خود بردارند، نه تنها کمتر از رفتارهای کودکان خود ناامید می‌شوند، بلکه آنها را برای برخورد مناسب با مسائل زندگی شان آگاه می‌کنند.
البته یاد دادن اینکه کودکان در آینده چگونه از پس زندگی خود برآیند بسیار سخت است. بنابراین، چاره کار چیست و از کجا باید شروع کرد؟
در ادامه روش‌هایی ارائه شده است که با استفاده از آنها می‌توانید اوضاع را کنترل کنید.

۱- برای خاتمه دادن به لوس کردن کودک تان، تصمیم قاطع بگیرید

باید متعهد شوید که از لوس کردن فرزندتان دست می‌کشید. حتی اگر این کار را نصفه و نیمه هم اجرا کنید، بهتر از هیچ است.
تجربه نشان می‌دهد که هرگاه والدین در انجام ماموریت جدید خود، مصمم باشند، روند بهبود رفتاری در کودکان شان تسریع می‌یابد مثلا روی کودک ۱۰ ساله ای که از بدو تولد لوس شده، نیازی نیست ۱۰ سال کار معکوس صورت گیرد تا رفتارش اصلاح شود زیرا، کودکان باهوش بوده و دوست دارند که در مسیر درست قرار بگیرند؛ بنابراین، بهبود رفتار آنها زیاد طول نخواهد کشید.

۲- تهدیدهای توخالی را با دستورالعمل‌های شفاف، کوتاه و آرام عوض کنید

زمانی که والدین مدام کودکان در حال گریه خود را با الفاظی مثل «بس کن! این دیگه آخرین باره!» تهدید می‌کنند، در واقع به آنها یاد می‌دهند که والدین خود را نادیده بگیرند زیرا کودکان می‌دانند که بعد از کلی نق زدن و اهمیت ندادن به حرف پدر و مادر، سرانجام به خواسته خویش می‌رسند. توصیه روانشناسان به والدین در اینگونه مواقع، گفتن جمله «منظورت از انجام این کارها چیست؟»به فرزندشان می‌باشد. این جمله موثر بوده و باعث می‌شود که در ادامه، والدین مجبور به داد و فریاد زدن بر سر کودکان خویش، نشوند.
علاوه بر این، سر مسائل معمول مانند مسواک زدن، خاتمه دادن به بازی رایانه‌ای و یا رفتن به رختخواب، به هیچ وجه درگیر توضیح اضافی و یا چانه زنی بی‌انتها با کودکان خود نشوید زیرا، فرزندان شما به اندازه کافی باهوش هستند که اهمیت بهداشت فردی و یا سر موقع خوابیدن را بفهمند؛ بنابراین، نیازی نیست که این موارد را هزاران بار برای آنها یادآوری کنید.

۳- نظم دایمی ایجاد کنید و عواقب آن را توضیح دهید

«دوصد گفته چون نیم کردار نیست.» بنابراین، به صحبت کردن غیر موثر خاتمه داده و پیامدهای سفت و سختی را بنا کنید مثلا اگر کودک شما در مسواک زدن اهمال می‌کند، به جای تهدید کردن، خوردن شکر و شیرینی‌های مورد علاقه وی را به مدت یک روز ممنوع کنید یا مثلا اگر اسباب‌بازی‌هایش را جمع نمی کند، چند روزی آنها را دور از دسترس فرزند خود قرار دهید. احتمالا کودک‌تان گریه و زاری خواهد کرد، اما نباید با او با خشم و غضب برخورد کنید.
کودکان ما به محدودیت‌های منطقی نیاز دارند تا رشد کنند، اما آنها نباید احساس طردشدگی و درماندگی کنند و تصور نمایند دیگر والدین شان آنها را دوست ندارند.