سرمقاله/واقعیتهای مدیریتی واجتماعی…!!

امروز خراسان جنوبی – محمد راعی فرد mohammadraeifard@yahoo.com
آنقدر مردم را درگیر نان وگوشت و پوشک و دعواهای سیاسی کرده ایم که واقعا نمی دانند چه عواملی باعث چنین وضعیت رقت باری شده است، گروهی دولت را مسئول می دانند و گروهی نیز مردم و اقتضائات بین آنان را..
اما کسی به سراغ اصل مهمی چون بحران یکپارچگی مدیریتی و سیاسی کشور نمی رود، جایی که به دلیل نبود این یکپارچگی اصولا نمیتوان به برنامه ریزی ها و نتایج کلان آن دست یافت، چرا که نهادهای مختلف با موازی کاری عملا جلوی برنامه ریزی های کلان را گرفته و مقادیر بسیار زیاد منابع مالی و نیروی انسانی را به باد می دهند…
عدم شفافیت و فساد و ناکارآمدی دلیل عمده دیگریست که نفس جامعه ایرانی را به شمارش انداخته است، فسادهای نهادینه شده را دیگر نمیتوان انکار کرد و یا بر روی آن خاک پاشید ، در کشورهایی که قانون شفافیت درآنها قاطع و به روز انجام می گیرد به دلیل پاکی و یکدست بودن جریانات اداری و اقتصادی و قرار گرفتن هرچیزی درجای خودش، باکمترین نهادهای نظارتی مواجهند، هر کشوری که دارای بیشترین نهاد نظارتی است از درون همان نهادها فسادهایی فراوان ریشه می دوانند….
گسست اجتماعی که برمبنای اصل منهدم کننده خودی و غِیر خودی طراحی و برنامه ریزی شد ، نتیجه اش پس از چند دهه گسست اجتماعی عمیقی است که اصل شمولیت عام را از بین برده است، نگاه و تفاسیر یکجانبه نگرانه صدا و سیما و محدودیت های بیشمار برای جلوگیری از چرخش اطلاعات آزاد از جمله مثال هایی است که نشانه مشت نمونه خروار را متبادر می کند…
افول امید و اعتماد اجتماعی نیز یکی دیگر از دردهایی است که نه درمان شد بلکه عوارض خطرناکتری نیز به خود گرفت، بنا به دلایل مختلف و خودزنی های برخی اربابان سیاست، امید را که یکی از پایه های مهم پیشرفت هرکشوراست را به مرز نابودی کشاندیم و اعتماد به حاکمیت را در مرحله خطرناکی نشاندیم …
نابسامانی تولید و بحران آب و محیط زیست نیز از جمله بروز مشکلات نفسگیری است که گلوی اقتصاد و جامعه و خانوار را میفشارد ، با بازبینی و چرخش حاکمیت به سوی بحران آب و محیط زیست قدم بزرگی برای تثبیت نسلهای آینده برداشته می شود ، بحران تولید تا زمانی که بخش خصوصی به رسمیت شناخته نشود وخصولیت هایی که رمق مملکت راکشیده اند مضمحل نشوند کماکان شاهد خروج صدها میلیارد دلار از سرمایه های بخش خصوصی جهت خرید ملک و ویلا از کشورهای همسایه خواهیم بود…
بحران در روابط خارجی که پاشنه آشیل کشور است ، نظام سیاست خارجی کشورمان را مدت هاست که از ریل اصلی خود خارج کرده و به دلیل دخالت نهادهایی که در این زمینه نه تخصص دارند و نه سواد پیچیده دیپلماسی اما اختیارات کافی دارند به مرحله ای رسیده که هرکشوری از جیبوتی بگیر تا آمریکا به خود اجازه می دهند که در هر شرایطی کشورمان را تهدید کنند و دایم دم از تحریم و فشار بزنند که تاوان آن نیز حسب المعمول بر دوش مردمی است که بسیاری از آنان زیر خط فقر زندگی می کنند….