امروز خراسان جنوبی – زنگویی zangoei@birjandtoday.ir
حسین (علیه السلام) زندگی را ذیل سلطنت مطلق الهی چنان تعریف می فرماید که همه چیز باید با او معنا شود و هیچ چیز نباید از این دایره مستثنی باشد که هرچه از این دایره بیرون باشد، غیر است و غیریت ساز و هر چه و هر که غیر باشد انسان باید او را و راه او را وانهد و به صراط مستقیم الهی گام بگذارد.
امام تأکید دارند که بنده باید ارباب را و خلق، خالق را بشناسند و رفتار به طرقی که فرموده، ساز کنند. این حدیث همواره تازه ایشان است که در جان مردمان، معرفت انگیز می شود که؛
“اَیّهَا النّاسُ! إِنّ ا… جَلّ ذِکْرُهُ مَا خَلَقَ الْعِبَادَ إِلاّ لِیَعْرِفُوهُ، فَإِذَا عَرَفُوهُ عَبَدُوهُ فَإِذَا عَبَدُوهُ اسْتَغْنَوْا بِعِبَادَتِهِ عَنْ عِبَادَهِ مَا سِوَاهُ / اى مردم! خداوند بندگان را آفرید تا او را بشناسند، آنگاه که او را شناختند، پرستش کنند و آنگاه که او را پرستیدند، از پرستش غیر او بى نیاز شوند”. بله، مأموریت انسان در هستی، شناخت خداست.
اصلا خود خدا خود فرموده است که انسان را و حتی جن را جز برای عبودیت نیافریده است و کلام مولا حسین، همان سخن خداست که باید خدا را شناخت. این شناخت هم از آنجا که انسان زیبا دوست است به ستایش و پرستش می انجامد. این پرستش اما باید “خاص و خالص” بماند برای خدا.
یعنی در این ساحت، هیچ چیز دیگر نباید به معارضه برخیزد که هرچه چنین باشد، بت است و بت را هم باید به تبر ابراهیم ایمان مان بشکنیم.
این بت شکنی است که حسین را از مدینه به مکه و از مکه به کربلا می کشاند تا تعلیم مان کند که غیر را نباید پرستش کرد و سر به فرمان غیر نباید نهاد که خدا انسان را برای خویش و عبادت خویش، انتخاب کرده است. هرکه و هرچه سر این راه بنشیند باید از جا برداشت ولو جامه خلافت به تن کرده باشد. امام می داند و می گوید که این خلیفه برمدار خلاف است و چون چنین است و جامعه را هم با خود می کشاند و به طریق خویش می چرخاند پس ” وَ عَلَى الاِسْلامِ، السَّلامُ اِذْ قَدْ بُلِیَتِ الاُمَّهُ بِراع مِثْلَ یَزِیدَ” یعنی از اسلام چیزی باقی نمی ماند اگر یزید جلودار باشد.
باید تغییر داد این مسیر ناصواب را ولو با بذل جان. چنین می شود که به کربلا می رسیم و آنچه اتفاق افتاد. این ها همه تلاش امام بود برای اینکه جز خدا پرستش نشود و راه پرستش خدا هم توسط یزید و یزیدباوران به انسداد نرسد. امام با شهادت خویش و یارانش، به همه اهداف خود رسید. هم راه خداپرستی را برای همیشه به مردمان همه زمان ها نشان داد و هم فرصت بن بست سازی راه خدا را ازیزیدیان اعصار گرفت و هم هیمنه باطل را چنان شکست که دیگر نتوانند نگاه مردمان را و ایمان شان را مصادره کنند و هم امت را به مدار حقیقت برگرداند. امام پیروز کربلا شد چون به هدف ها رسید و آن ها را به هدف دیگر انسان ها هم تبدیل فرمود……