یادداشت امروز/دوست یابی در کلاس امامِ جوان

امروز خراسان جنوبی – زنگویی zangoei@birjandtoday.ir
رفتار اجتماعی را باید در هندسه امامت تعریف کرد تا جامعه در انوار هدایت امامت به سلامت و آرامش و معنویت برسد. تامل در سبک زندگی و احادیث امامان(ع) چراغ از پی چراغ روشن می کند تا ما به عنوان رهپویان به مشکل مواجه نشویم بلکه بتوانیم با بهتر زندگی کردن از دنیا مزرعه ای بسازیم که هم امروز مان را کفایت کند و هم در فردای حساب و کتاب، دست ما را بالا ببرد. نکته ای که همواره باید در نظر داشت این است که ما همیشه نیازمند این هدایت و روشنایی این راهیم و خوب تر از خوب است که متناسب با مناسبت های تقویمی، تقویم رفتار مان را هم با احادیث امامان تراز کنیم مثلا امروز که در سوگ شهادت حضرت جواد الائمه(ع) تن سیاه پوشیده و احساس در اوج زلالی خود، ما را به امام گره می زند، این فرصت را به فرصت برتر درس آموزی از مکتب این امام همام ارتقا دهیم تا هم این روی سکه زندگی مومنانه رقم بخورد و هم روی دیگر سکه زندگی که در آخرت روئیت خواهد شد چنان باشد که ما را به میهمانی بهشت” مخلد” کند. امام که مهندس زندگی این جهانی است، راه و رسم بهزیستن را به ما تعلیم می فرماید از جمله به طراحی آمد و شد و باید ها و نباید های مصاحبت و معاشرت بر تراز زیبایی و حسن می پردازند و ثمرات و چرایی آن را هم بیان می فرمایند از جمله این که؛ مُلاقاهُ الاْخوانِ نَشْرَهٌ، وَ تَلْقیحٌ لِلْعَقْلِ وَ إنْ کانَ نَزْراً قَلیلاً. (۱) به این معنا که؛ ملاقات و دیدار با دوستان و برادران [خوب]، سبب صفاى دل و نورانیّت آن مى‌گردد و موجب شکوفایى عقل و درایت خواهد گشت؛ گرچه در مدّت زمانى کوتاه انجام پذیرد. و این یعنی صله رحم برقرار کردن. آن هم نه فقط رحم خونی بلکه رحم خویی و اخلاقی و معرفتی نیز هم. همه این ها باید در دایره مصاحبت تعریف شود تا دل به صفای آن نیکوترین حالات را تجربه کند. هم نشینی با نیکان، نیکی افزاست و قدیمی ها نیز در ضرب المثل ما را دلالت کرده اند به اینکه با بهتر از خود بنشینیم چه؛ هم نشین تو از تو به باشد/ تا تو را عقل و دین بیافزاید… و این یک قاعده است که مصاحبت با بزرگان، آدمی را در جاده تعالی قرار می دهد. سکه مصاحبت البته روی دیگری هم دارد که باز در حدیثی از امام جواد(ع) چنین می خوانیم که؛ إیّاکَ وَ مُصاحَبَهُ الشَّریرِ، فَإنَّهُ کَالسَّیْفِ الْمَسْلُولِ، یَحْسُنُ مَنْظَرُهُ وَ یَقْبَحُ أثَرُهُ. (۲) با این ترجمه که؛ مواظب باش از مصاحبت و دوستى با افراد شرور؛ چون که او همانند شمشیرى زهرآلود، برّاق است که ظاهرش زیبا و اثراتش زشت و خطرناک خواهد بود. پرهیز دادن هایی چنین است که در کتب اخلاقی هم می نشیند تا انسان را به تقوا و دوری از بدسگالان و بد پنداران و بد رفتاران وادارد لذاست که در ضرب المثل ها باز می خوانیم؛
تا توانی می گریز از یار بد
یار بد بدتر بود از مار بد
مار بد تنها تو را بر جان زند
یار بد بر جان و هم ایمان زند….
پس می توان در محضر امام چنین درس گرفت که مصاحبت یک رفتار است که اگر با خوبان باشد خوبی افزا می شود و چو با بدان باشد مسیر حرکت آدمی را به سوی دوزخ می کشاند. پس مراقب باید بود که جز با نیکان نباید نشست و از بدان باید فرسنگ ها دور تر نشست….
پی نوشت:
۱- بحار‌الانوار، ج۷۱، ص۳۵۳
۲- بحار‌الانوار، ج۷۱، ص۱۹۸