سرمقاله/عراق و کنوانسیون حقوقی دریای خزر…!!!

امروز خراسان جنوبی – محمد راعی فرد mohammadraeifard@yahoo.com
سخنان حیدرالعبادی نخست وزیر عراق که ما از او بسیار حمایت می کردیم و همچنان نیز می کنیم و او را مهره ای از خودمان می پنداشتیم، مبنی بر حمایت از تحریم های آمریکا علیه کشورمان و لغو قراردادهای خرید خودروهای ایرانی و لوازم یدکی آنها و… آب سردی بود بر گرمای شعارهای کسانی که خیال می کردند آمریکا از عراق خارج و به جایش دموکراسی و استقلال را به مردم آن دیار عنایت فرموده است !!
چه خیال خامی دارند کسانی که با سطحی اندیشی کامل تصور کردند که آمریکایی ها در عراق مستقر و پس از کشته شدن صدها یا بسیار بیشتر از سربازانش و هزینه سنگین هزاران میلیارد دلاری در کشور عراق، حتما طبق رسالت بشر دوستانه ای که داشته اند!! پس از خروج از عراق دو دستی کشور را به مردم آن دیار تقدیم کرده اند! خیر، آمریکا به عراق نیامد که برود همانگونه که در افغانستان نیامده که برود و هکذا در سوریه !!
آمریکا برای دلار دلاری که در سایر کشورها خرج می کند برنامه های کلانی دارد که تا چند برابرآن را به دست نیاورد کوتاه نخوهد آمد.
برخی دوستانی که تحلیل هایشان آنقدر آبکی و شعارزده است که تصویر درستی را از عراق پس از خروج آمریکا ترسیم نکردند و ذوق زده از برون رفت ظاهری عموسام از آن کشور تمامی جنایاتی را که در مدت هشت سال جنگ تحمیلی بر سر مردم کشورمان، توسط رژیم بعث و مردمش (نیروهای مسلح) آورده شد را به یکباره فراموش کرده و دچار آلزایمری مخوف شدند و در چرخشی ناباورانه تبدیل اش کردند به کشور دوست و برادر !!
حداقل هزار میلیارد دلار خسارت جنگی بود که عراق بر کشورمان تحمیل کرد که هنوز از آن فشار ستون فقرات اقتصادمان راست نشده، در مقابل کشور کویت توانست تا آخرین دینار خسارت اش را توسط سازمان ملل از طریق فروش نفت عراق نقد کند !! ما هم که عادت به حاتم بخشی های فراوان از جیب و بیت المال مردم داریم هیچگاه نتوانستیم حتی یک ریال از آن میزان خسارات را نقد کنیم و در ازایش اقتصاد از هم پاشیده کشور عراق را با پول مردم مان آباد و زنده کردیم !!!
کنوانسیون حقوقی دریای خزر هم بالاخره پس از حدود بیست سال کش وقوس و نشست های مکرر و فرسایشی با حضور پنج کشور حاشیه دریای خزر به سرانجامی رسید و امضای پنج رئیس جمهور برپای آن نهاده شد که هنوز ابهامات فراوانی بر آن مترتب است ! این که چند درصد از کل این بزرگترین دریاچه جهان به نام ما سند خورده یا می خورد هنوز در هاله ای از ابهام است! اما باتوجه به گفتارهای یک کارشناس(صفراوف) روسی که در این کنوانسیون نیز حضور داشت باید به این معاهده نیز تشکیک کرد که حق کشورمان در آن لحاظ شده باشد، صفراوف می گوید ما تعجب کردیم که چرا ایران از همان ابتدا بر روی حق ۵۰درصدی اش پافشاری نکرد !! چنین به نظر می رسد که باز ما دچار همان دست و دلبازی تاریخی مان شده ایم که اگر چنین باشد سهم مان از صددرصد مالکیت دریای خزر احتمالا حدود یازده درصدی بشود که اگر آن را به دیوان لاهه وامی گذاشتیم حداقل بیست درصدی نصیبمان می شد ! البته فعلا فصل گمانه زنی است و این رئیس جمهور محترم و وزارت امور خارجه هستند که باید شفاف و صریح تمام مناقشات این بیست سال را برای اقناع افکار عمومی برملا کنند.