وبسایت روزنامه امروز خراسان جنوبی
مجید یزدان پناه و سمیرا پزنده زن و شوهری از شهرستان فردوس هستند که هر دو کاراته را به صورت حرفه ای دنبال می کنند و دختر کوچک خود ستایش را هم وارد این وادی کرده اند به حدی که ستایش در ۶ سالگی رکورد شکستن اجسام سخت را در کشور شکسته است. این خانواده خوشبخت ورزشی تأکید می کنند که ورزش در روابط خانوادگی خیلی مؤثر است و با تخلیه انرژی منفی می توان در کنار هم زندگی خوب و با نشاطی را داشت. در گفت و گوی اختصاصی با این خانواده بیشتر آشنا می شویم.
*از چه سالی ورزش را شروع کردید؟
مجید یزدان پناه می گوید: من متولد ۶۱ هستم و از سال ۷۸ ورزش را شروع کردم و بعد از ازدواج، همسرم هم که متولد ۶۵ است به این ورزش علاقمند شد و در سال ۸۹ کاراته و دفاع شخصی را شروع کرد و دخترم هم که در کلاس ها همراه من یا مادرش بود با این ورزش آشنا شد و از ۴ سالگی شروع کرد.
*تاکنون چه مقام هایی کسب کرده اید؟
از سال ۸۰ تا ۸۵ حدود ۳ دوره قهرمان کشور و یک دوره نایب قهرمان کشور شدم، خانمم هم ۲ دوره نایب قهرمان و یک دوره قهرمان شد و دخترم هم که در ۶ سالگی رکورد شکستن اجسام سنگ را دارد و یک دوره هم قهرمان شده است.
*به عنوان یک پدر توصیه می کنید خانواده ها فرزند خود را از کودکی به ورزش بفرستند؟
البته سن خوب برای شروع ورزش رزمی از ۳ سالگی است و اینکه از کودکی ورزش را شروع کنند خیلی بهتر می توانند جایگاه خود را کسب کنند.
*حمایت ها از شما چگونه بود؟
حمایت ها که خوب نبود ولی از زمانی که آقای احمدی پیما به عنوان رئیس جدید هیئت آمد وضع خیلی بهتر شده است ولی در کل به جزو اداره ورزش و جوانان و هیئت کمک دیگری از مسئولان نداشته ایم.
*مشکلاتی که داشتید چه بود؟
اسپانسری وجود ندارد تا از ورزشکاران حمایت کند و خود ما به دنبال اسپانسر می رویم و اکنون که هر دو به عنوان داور و مربی کار می کنیم برای هنرجویان خود نگران هستیم و برای اعزام آنها مشکلات داریم و همیشه از چندین نفر به صورت خرد پول می گیریم تا بتوانیم اعزام را داشته باشیم. مشکل دیگر هم سالن و تجهیزات است که چون سالن اجاره ای است هزینه زیادی دارد و از آن طرف باید شهریه را بالا ببریم که نمی توان این کار را کرد و تجهیزات هم که خیلی گران هستند و برخی از هنرجویان ما واقعا توانایی مالی برای خرید آنها ندارند ولی استعداد بالایی دارند که ما خود از جیب، هزینه آنها را پرداخت می کنیم و نیاز به حمایت بیشتری داریم. درخواستی که همینجا از مسئولان دارم این است که یک سالن در تمام شهرستان ها و در شهرستان فردوس به خانه کاراته تخصیص دهند.
*وضع کنونی کاراته استان چگونه است و برای توسعه آن چه باید کرد؟
در چند سال اخیر کاراته پیشرفت خوبی داشته است ولی برای توسعه آن هم حمایت مالی مهم است هر چند که به نظر من مهمتر از حمایت مالی، حمایت معنوی و انگیزه دادن است اینکه اگر ورزشکاری مقام آورد از او تجلیل کنند و استقبال خوبی از او شود تا انگیزه پیدا کند، بیشتر تلاش کند و به موفقیت های بیشتری دست پیدا کند. و هم ایجاد خانه کاراته می تواند راه حلی برای توسعه ورزش در شهرستان ها باشد البته در صورتی که اجاره دریافت نشود.
*ورزش چه تأثیری بر زندگی شخصی شما داشته است؟
تأثیرات آن کاملا مثبت بوده چرا که در باشگاه تمام آن انرژی های منفی تخلیه می شود و با یک روحیه شاد و بانشاط به کانون خانواده باز می گردیم و این باعث شده که رابطه در خانواده ما خیلی مستحکم تر شود. به همین دلیل به تمام خانواده ها توصیه می کنم که حتما خانوادگی ورزش کنند حالا هر کدام هر ورزشی را که تمایل دارند ولی همه اعضای خانواده ورزش کنند و آنگاه شاهد تأثیرات مثبت آن باشند چرا که از آسیب های اجتماعی بسیاری جلوگیری می کند.
*به عنوان یک خانم، ورزش حرفه ای و باشگاه داری در کنار خانه داری سخت نیست؟
اصلا سخت نیست من از صبح که بیدار می شوم تمام کارهای خود را طبق برنامه انجام می دهم و برای هر موضوعی برنامه ریزی می کنم و درست است که مشکلات و خستگی هایی دارد ولی با کمک همسرم از پس آنها بر می آیم.
*به عنوان یک مادر، ورزش رزمی را برای دختر خود خطرناک نمی دانستید؟
نه اصلا اینگونه نیست وقتی اصولی و دقیق آموزش داده شد هیچ خطری آنها را تهدید نمی کند و البته خانواده هایی بودند که به باشگاه می آمدند و سؤالاتی در زمینه اینکه فرزند ما را خشن نمی کند و آسیبی نمی بیند داشتند که گفته ام اتفاقا چون فرزندانشان انرژی خود را در ورزش تخلیه می کنند در دیگر مواقع آرام می شوند و هر چه تجربه آنها بالاتر برود به مسائل اصولی تر و دقیق تر نگاه می کنند و حتی از هم سن و سال های خود باهوش تر می شوند و بوده اند خانواده هایی که بعد از مدتی آمده اند و از این که اعتماد به نفس فرزندشان بالاتر رفته ابراز خرسندی کرده اند.
*استقبال بانوان در فردوس از ورزش های رزمی در چه حدی است؟
استقبال بانوان و دختران در این سال ها روبه افزایش است. حتی من به کسانی که نیاز مالی دارند به صورت رایگان آموزش می دهم اکنون هنرجویان کاراته و دفاع شخصی من به ۱۰۰ نفر می رسند که حدود ۴۰ نفر آنها به صورت رایگان ورزش می کنند این در حالی است که از سال ۹۲ که تازه باشگاه زده بودیم شاید فقط ۵ شاگرد داشتم و آن هم از فرزندان بی سرپرست یا بدسرپرست بودند که رایگان با آنها تمرین می کردم و اکنون هم همان رویه را دارم و اگر از نیاز مالی هنرجوی خود که استعداد خیلی خوبی هم دارد مطلع شوم تمام هزینه های آن را متقبل می شوم.
