گپ صمیمی « امروز خراسان جنوبی » با قهرمان شطرنج کشور نبرد شطرنجی با تالاسمی

آن روز میهمان قهرمان جوان کشور بودم. با سارا حاجی پور گپ و گفت صمیمانه و دلچسبی داشتم. دختری با نشاط که هرچند مبتلا به تالاسمی است اما او را هم چون دیگر رقبایش کیش و مات کرده و لبخند می زند.
* از چه سالی ورزش را شروع کردی؟
از ۱۵ سالگی که با هیئت بیماران خاص آشنا شدم با علاقه ای که به شطرنج داشتم شرایطی مهیا شد که این ورزش را حرفه ای شروع کنم. البته چند وقت قبل از این از طرف هیئت بیماران تماس گرفتند ولی من حاضر نشدم بروم تا اینکه بار دوم ترغیب شدم و از شطرنج، دارت و تیراندازی خوشم آمد. الان هم هر سه رشته را ادامه می دهم.
* از مقام هایت برایمان بگو.
مقام اول کشوری شطرنج را دارم و امسال هم می خواهم در مسابقات دارت شرکت کنم و امیدوارم بتوانم مقامی کسب کنم.
* چطورتوانستی تالاسمی را با ورزش مدیریت کنی ؟
از کودکی تالاسمی داشتم و بیماری من به نوعی است که تا پیوند مغز استخوان نشوم نیاز به خون دارم. اکنون چند وقتی می شود که این پیوند را انجام داده ام ولی هنوز دارو مصرف می کنم تا پیوند پس زده نشود. شرایط سخت است ولی سعی می کنم با ورزش ذهنم را کنترل کنم و در تکاپو باشم.
ورزش برای من خیلی خوب بود چون قبل از ورزش چندان علاقه ای به این که ارتباطی خاص با فضای بیرون از خانه برقرار کنم نداشتم و بخاطر بیماریم منزوی شده بودم ولی وقتی به محیط ورزشی پا گذاشتم و ورزشکارانی را دیدم که مانند من دچار بیماری های خاص هستند امیدوار شدم و سعی کردم تمام تلاش خود را انجام دهم تا موفق باشم. انگیزه خیلی خوبی پیدا و هدف پیروزی را برای خودم تعریف و پررنگ کردم و موفق هم شدم و خوشحالم که حالا من جزو کسانی هستم که باعث انگیزه دادن به دیگران می شوم. افرادی که به هیئت وارد می شوند اشتیاق پیدا می کنند که مانند من افتخاری کسب کنند. به همین دلیل به تمام خانواده ها توصیه می کنم که فرزندانشان را محدود نکنند و نگویند که چون فرزندشان مریض است نمی تواند و نباید ورزش کند. بیماری مانع قهرمانی نیست و حتی ما ورزشکارانی داریم که با بیماری های خیلی سخت تر ورزش را ادامه می دهند و امید به زندگی بالایی دارند چرا که همین ارتباط داشتن با دیگران و ورزش و نشاط باعث ایجاد انگیزه در افراد می شود و این خیلی خوب است پس باید به این نکته توجه شود که بیماری ضعف نیست و هر کس که بخواهد می تواند به آن جایی که باید برسد.
* از حمایت خانواده و مسئولان راضی هستی ؟
خانواده که خیلی حمایت کردند و تشویق می کردند تا ورزش را ادامه دهم. از طرف هیئت هم خیلی به من کمک شد، هزینه مسابقات را هم خودشان پرداخت کردند حتی پیگیری می کنند که من تمرینات خودم را ادامه دهم. از نظر مربی هم مشکلی ندارم مربیم خلی مرا تشویق می کند و عالی است.
* از مشکلات بگو، چه کمک هایی نیاز داری؟
مشکلات خاصی نداشتم و فقط بخاطر بیماریم نگران بودم که داروهایم تمام نشود و اتفاقی در راه برایم نیفتد، در مسابقات نگرانی من و خانواده ام همین موضوع بود.
* از مسئولان چه درخواستی داری؟
درخواست خاصی ندارم چون خیلی از مشکلات و موارد به بودجه بازمی گردد و این را هم بالادستی ها باید درست کنند. فقط می خواهم مسئولانی که این موضوع به آنها مربوط می شود، توجه داشته باشند و بودجه لازم را به هیئت ها بدهند. به ویژه هیئت بیماران خاص که برای اعزام هر ورزشکار و تمرینات شان باید شرایط خاصی وجود داشته باشد.