سرمقاله/چه کسی مقصراست؟ مردم یا مدیران ؟!!

امروز خراسان جنوبی – محمد راعی فرد mohammadraeifard@yahoo.com
ظاهرا آتش بسی حتی شکننده بین دو جناح حاکم بر کشور برقرار شده و قرار است که دیگر التهابات گروهی در جامعه ایران دیده نشود و یا به حداقل برسد، این آتش بس نه از باب تفکر و تعقل که از شرایط متلاطم و درحال انفجار جامعه نشأت گرفته است.
همیشه همین گونه بوده و هست که باید مردم رمق و نفس و جان شان گرفته شود تا مسئولان به نتیجه کنونی برسند که دیگر مردم را نمی توان با خطابه و وعظ و نصایح آبکی و… ساکت کرد و آنان را از فریاد خواسته های طبیعی و حداقلی شان منع کرد و گلوی شان را فشرد تا کلامی خارج از چارچوبه هایی که بر آنان تحمیل شده ابراز نکنند.
مگر همین مردم خوزستان، آبادان و خرمشهر بیشترین بها را در زمان جنگ تحمیلی ندادند؟ چگونه است که اینک به خاطر اعتراض به نبود آب آشامیدنی و شور بودن بی حد آن بنا به گفته نماینده شان مشتی اراذل واوباش خوانده شده اند، شک نکنید که در اعتراضات خرما خیرات نمی کنند حتما عده ای اغتشاش گر حرفه ای پشت پرده داخلی و خارجی هم حضور خواهند داشت.
سوال اینجاست که چرا باید شرایط و بستر اعتراضات داخلی فراهم شود؟! چرا باید همه مشکلات و بی کفایتی های مدیریتی خرد و کلان کشور را به حساب خارجی ها و… بنویسیم و خودمان را از پاسخگویی و بار مسئولیت های مان برهانیم ؟!!
چرا و چه کسانی توانستند در کمتر از سه ماه حدود سی میلیارد دلار را از کشور خارج کنند، حتما سی میلیون ایرانی زیر خط فقر مطلق نبوده اند و حتما کارکنان و کارمندان معمولی دولت که تمام حساب و کتاب شان وابسته به ده درصد اضافه حقوق دولت ها است هم نبوده اند !! پس چه کسانی این میزان سرمایه را می توانند از کشور خارج کنند؟!! بگردیم به دنبال از ما بهترانی که هیچگاه شناخته نمی شوند!!!
حدود دوازده میلیارد دلار قاچاق وارد کشور شده است، سرنخ این گردن کلفتان کجاست؟ چرا هیچگاه نامی از آنان برده نمی شود؟ بلاشک این میزان قاچاق تقصیر کولبران کردستان مان نیست!!! چرا هیچ قدرتی در کشورمان یافت نمی شود تا بدون ترس و مصلحت اندیشی نام قاچاقچیان و اختلاس گران و رانت خواران و آقازاده ها را افشا کند؟ مگر اینان که هستند که باید در حاشیه امن و بدون دلهره و اضطراب سرخوش و خندان زندگی کنند ؟!!
این آتش بس شاید یک تاکتیک باشد، هرچه هست به نظر کمی دیر شده، مخالفان دولتی که تا هفته پیش با شمشیرهایی آخته بجای انتقاد موج نفرت از دولت را با قدرت و شدت می افشاندند اینک قرار است یار و دوست گلستان و گرمابه دولت شوند !!!
تا مردم را به رسمیت نشناسیم و دیوار خراب شده اعتماد آنان را دوباره از نو نسازیم، باید در انتظار روزهای بد و بدتر هم باشیم، روزهایی که حتی روسیه و چین هم تکیه گاهی استراتژیک برای مان نباشند، همه کشورهای دنیا خصوصا قدرت های مالی و سیاسی به فکر منافع ملی خود هستند آن هم بی شعار و فریاد، جز کشور ما که برخی چوب حراج بر منافع ملی زده اند و با ماسک انقلابی نمایی کشور را در معرض هجوم هر بی سروپایی قرار داده اند !!!