سرمقاله/قطارخراسان جنوبی ، بدون لکوموتیو…!!

امروز خراسان جنوبی – محمد راعی فرد mohammadraeifard@yahoo.com
شاید یکی از مهمترین دلایل ناکامی در زمینه توسعه یافتگی استان خراسان جنوبی را باید در عدم تجانس و تعادل در برنامه ریزی و ارتباط با اسناد بالادستی دانست، اسنادی که قاعدتا می بایست گره از مشکلات عدیده استان بگشاید و بستر توسعه آن را فراهم آورد، اما تاکنون و پس از قریب به پانزده سال که از تولد استان می گذرد هنوز قفل عقب ماندگی استان باز نشده و ظاهرا قرار هم نیست فعلا باز شود.
برای دستیابی به توسعه پایدار می بایست زمینه ها و شاخصه هایی را در نظر گرفت که برآن مبنا بتوان قدم های اولیه برای رسیدن به دروازه های توسعه را برداشت.
اگر نتوان ظرفیت های انسانی به لحاظ تخصص و نیروی کار را به کار گرفت و به شرایط اقلیمی و تغییرات در کشت محصولاتی که با نوع خاک و آب و رطوبت منطقه هم خوانی داشته باشد توجه نکرد و شناخت دقیق از شرایط فرهنگی و اقتصادی یکان یکان شهرستان ها و شهرها و بخش های تابعه استان نداشت و به زنجیره ای کردن امکانات تمامی شهرستان های استان با نگاه ملی توجه نکرد، مهمترین عامل را باید در جذب سرمایه های کلان خارجی و داخلی دانست.
این که چرا عوامل گفته شده تاکنون عملیاتی نشده است را باید ضمن ارزشیابی و آسیب شناسی مورد نقد دقیق و همه جانبه قرار داد.
یکی از مهمترین چالش های استان در عدم توسعه یافتگی را باید در مدیریت های کلان و خرد آن دانست، مدیریت هایی که متأسفانه به دلیل نگاه های سیاسی دچار ضعف های ساختاری عمیق و غیرکارشناسی است. مدیرانی که ریاست می کنند و علم مدیریت را نیاموخته اند، مدیرانی که به هیچ عنوان پاسخگو نیستند و چه بهتر که در استان خراسان جنوبی مستقر باشند، چرا که اگر در استان هایی چون اصفهان یا تهران و یا فارس مشغول کار بودند متوجه می شدند عدم پاسخگویی به مردم و افکار عمومی چه معنا و عواقبی دارد، مردم این دیار نه اهل مجادله و حق خواهی اند و نه اهل فشار بر مدیران و این نقطه ضعف و پاشنه آشیل استان است که مدیران را در خوابی عمیق فرو برده و می برد…
کدام عقل سلیم و اهل حساب و کتاب حاضر است در استانی سرمایه گذاری کند که نه بستر توسعه دارد و نه امکانات اولیه، آنگاه همان مالیاتی را بپردازد که در استان های برخوردار پرداخت می شود، به همان محاسبات بانکی و عملیات ربوی تن در دهد که در استان های برخوردار می دهد، همان ریسک بالای سرمایه گذاری را بپذیرد که نباید باشد.
نمونه های گفته شده مثال های روشنی است که بفهمیم مشکلات استان در چه زمینه هایی دور می زند و چرا هیچگاه در این پانزده سال در رفع آنها هیچ اقدامی نشده است، با این نوع مدیریت ها و نگاه کوچک و محلی نمایندگان نباید به اتفاقات بزرگ در این استان دلخوش کرد، همین قدر که امور استان امروز را به فردا بچسباند و آرامش مسئولین به هم نخورد باید خدا را شکر کرد و دچار زیاده خواهی هم نشد، این استان سکوی پرش مدیران به استان های برخوردار است، آزمایشگاه بزرگی به وسعت سومین استان کشور به لحاظ وسعت.