یادداشت امروز/مروت را از امام حسن(ع) بیاموزیم

امروز خراسان جنوبی – زنگویی zangoei@birjandtoday.ir
ما به بازخوانی عملی سیره و سلوک معصومین(ع) توصیه شده ایم. شاید هم بتوان این را فراتر از توصیه، در قالب “امر” دانست جایی که در قرآن هم تصریح می شود به “ولکم فی رسول ا… اسوه حسنه” . فرمان مان می دهد حضرت حق که از رفتار پیامبر بیاموزید زندگی کردن را. این آیه ما را به درس آموزی از سلوک ائمه هم هدایت می کند که ادامه نبوت را در امامت، امتداد می بخشند. به سلوک همه آنان که نگاه کنیم می بینیم که حُسنِ خلق و مدارا و رواداری آنان بی حد و حصر است که دشمن هم بر سر سفره آنان می نشیند. اینان معلمان مروت اند، فراتر از مدارا و خویشتن داری اما اگر کف تحمل ها را هم در نظر بگیریم، جامعه برای سامان یافتن به انسان های خویشتن دار نیاز دارد و آدم ها برای تعالی اخلاقی و افزایش صبوری و خویشتن داری به الگویی کمال یافته محتاج اند که همواره در اوج باشد و همه نگاه ها را در تماشای خویش بر سر ذوق آورد. الگویی که این ذوق را به شوق چون او شدن گره بزند و همواره چراغ راه باشد. چراغی که انسان ها را از افتادن به چاه و چاله های افراط و تفریط پرهیز دهد که افراط و تفریط اگر چه دو سوی ماجرایند اما نتیجه ای واحد دارند و آن هلاکت است. ما، اما، در زندگی الگوهای بزرگی داریم که ما را به ایستادن در میانه می خوانند. پیشوایانی که هندسه زندگی ما را بر سبیل عدالت و حق می نویسند و امروز، زادروز امامی بزرگ است که ما را به بزرگی می خواند و در این راه عظمتی دارد که دست های دخیل بسته فراوانی را تا عرش برمی کشد. آری، امروز چشم جهان به جمال عالم تاب امام مجتبی علیه السلام روشن می شود که اسوه خویشتن داری شجاعانه بود و کلامش در همه زمان ها، درس آموز این راز بزرگ «زیست مومنانه» است. ایشان با به دست دادن تعریف دقیق و راهگشای مفاهیم بلند، شاهراه رسیدن به تعالی اخلاقی فردی و اجتماعی را به ما نشان می دهند و «مدیریت خشم»را یکی از بایستگی های اخلاقی انسان می شمارند و در پاسخ کسی که درباره «بردباری» از ایشان پرسید، می فرمایند:«بردباری عبارت از فرو بردن خشم و اختیار خود داشتن است.» چون خشم یکی از قوای انسان است اما باید با مدیریت آن، از این قوه، نیرویی در خدمت کمال ساخت. چیزی که اگر از آن غفلت کنیم ما را در صدر عصبانی ترین مردمان می نشاند حال آنکه ما در الگوهای زندگی مان همواره شاهد بخشش و کرامت هستیم. امام مجتبی باز در فرازی دیگر از جوانمردی، چنین رونمایی می کنند که؛ ” جوانمردی عبارت است از حراست دین، عزت نفس و با نرمش برخورد کردن و بررسی عملکرد خویش و پرداخت حقوق و دوستی با مردم” …آری اگر ما فقط همین یک درس را از مکتب امام مجتبی(ع) به رفتار درآوریم بسیاری از نابه سامانی ها شکل نخواهد گرفت تا برای رفع آن به هزار شکل برخوریم. اگر «خویشتن داری» شیوه زندگی ما شود رفتار ما مزرعه ای برای افشاندن و رویش بذر پرخاش نخواهد شد تا به بار بنشیند و ما را به عصیان بکشاند. اگر مهارت شکیبایی داشته باشیم، بسیاری از مسائل را قبل از وقوع علاج خواهیم کرد. نخواهیم گذاشت دست مشت شود و بر گونه ای بنشیند بلکه با همان دست باز، گره خواهیم گشود تا دیگران هم به عصبیت و عصیان دچار نشوند. یادمان باشد، حضرت مجتبی(ع) را باید در همه ساحت ها شناخت. از جنگ جمل و صفین تا فراز پرشکوه صلح و این شخصیت بزرگ را باید در زندگی شخصی نیز خوانشی مومنانه کرد و به حیات طیبه رسید و خدا دقیق و به جا ایشان را در نیمه ماه رمضان آفرید تا جان های رمز گشا کرده از رمضان بتوانند با شناخت سلوک حسنی، به زندگی احسن برسند….