یادداشت امروز/فوتبال و معجزه شادی یک ملت

امروز خراسان جنوبی – زنگویی zangoei@birjandtoday.ir
یک توپ و گل و شادی تاریخی یک ملت… این معجزه ای است که در فوتبال رخ می دهد و لشکر انبوه غم و استرس و فشار روانی را می تاراند و سنگر های فتح شده اش را به سربازان شادی و آرامش می دهد و پرچم غرور ملی و ارتقای روحیه ملی را به اهتزاز در می آورد و راه را برای موفقیت هموار می کند؛ این کلمات وقتی در ذهنم می نشیند که می بینم بعد پیروزی ایران بر مراکش در جام جهانی، خیل عظیمی از مردم به خیابان آمده و خنده بر لب و شاد دل و شاد چشم، نام بلند ایران را فریاد می کنند. کلمه ای که نام همه مردمان این سرزمین و هویت تاریخی و مانای ماست. این نام که فریاد می شود، همه ما می توانیم حاضر بگوییم چه ما همه پاره های یک پیکر واحد هستیم به جاودانگی ایران. چون یک پیکر و یک هویت هستیم، در این پیروزی همه از احساس موفقیت سرشار بودند و هیچ کس را نمی دیدی که با خنده مردم نخندد. هیچ کس نبود که برای لحظاتی، هرچند کوتاه، از همه غم ها رها نشود و از عمق جان، شادمانی به نام وطن را تجربه نکند. جمعه شب، در شامگاه عید فطر، در شکوه پیروزی به نام ایران، مردم شادی می کردند و این هرگز ناشادمانی دیگران را رقم نمی زد که شور و شر و فریاد و هوار جوانان هم با لبخند و تکان دست بزرگ تر ها همراه می شد. حق هم همین بود، ما به هر زبان و نژاد و نشان و قومیت، پای پرچم ایران یک رنگ می شویم و یک دل. این هم فرصت ارزشمندی است که باید قدر دانست و این همدلی را به همراهی ملی ارتقا داد. در همراهی است که هم افزایی توان ها شکل می گیرد. این هم افزایی هم« معجزه» می کند. تاریخ هم گواه این واقعیت است که هر جا « با هم» بوده ایم، موفقیت هم با« ما» بوده است پس « با هم» باشیم تا توفیق و پیروزی هم با افتخار همراه« ما» باشد. این شادی را فرصت بدانیم. این فرصت را جدی بگیریم که برای عبور از تلخی ها و مشکلات، به این شادمانی عمومی، سخت نیازمندیم. باور کنید و باورکنند آنانی که جور دیگری می بینند که خیابان ، اصلا خطرناک نیست وقتی مردم برای شادمانی و به نام ایران به میدان می آیند. خیابان ها در این حالت هزار بار دوست داشتنی تر از روز هایی دیگر است. نه تنها امن تر که امنیت آفرین تر هم هست وقتی مردم شادمانه حضور دارند. حالا اینکه در گوشه ای جوانی، تکانی به دست های خود بدهد و فریادی هم به شادی برکشد به جایی برنمی خورد. ما باید شادی را به رسمیت بشناسیم به ویژه شادمانی ملی و به نام ایران عزیز را. به رسمیت بشناسیم و از آن قدرتی بسازیم که اقتدار امروز و فردای مان را هم رقم زند و هم ذخیره ای راهبردی باشد. با این اقتدار است که موانع از سر راه ما کنار خواهد رفت تا فرصت برای پیشرف و تعالی فراهم آید. باری، بعد از پیروزی، من هم راهی خیابان شدم تا هم شهر را ببینم و لبخند در لبخند شوم با همشهریانم و نیز هم صدا شوم با مردمی که نام ایران را، این کلمه مقدس را فریاد می کردند.ساده و صمیمی بگویم که با شادی برخاسته از جان مردم، خوشحالی کردم . من باور دارم شادی، شادی ای که «ناشادی» دیگران را در پی نداشته باشد حق همه ماست و ما باید آنقدر شاد باشیم که از غصه بمیرد هر که شادی ایرانی را نمی تواند دید. باید شادی را به روحیه و روحیه را به امید تبدیل کنیم تا گام ها مان به فردای روشن محکم تر برداشته شود. حرف آخر اینکه، دنیا با موفقیت های ورزشی، روحیه و حتی توان ملی خود را باز، می سازد و ارتقا می دهد. ما هم از این تجربه موفق استفاده کنیم و در شادی ملی، غصه ها و افتراق ها را وانهیم و به نام ایران و برای موفقیت جمهوری اسلامی ایران، دوباره با تمام توان برخیزیم که سعادت ملت، رهین همین همبستگی و همدلی است. رهین همین خواستن و برخاستن…..