وبسایت روزنامه امروز خراسان جنوبی
امروز خراسان جنوبی – زنگویی zangoei@birjandtoday.ir
احتکار فقط آن نیست که مثل امروز خودرو ها را جایی دپو کنند تا با افزایش قیمت بفروشند چنانکه برخی خبرها از این موضوع حکایت دارد و داد همه حتی برخی ائمه محترم جمعه را هم به حق در آورده است. احتکار به انبار کردن لوازم خانگی برای افزایش قیمت هم خلاصه نمی شود. حتی انبار کردن و از دست دور نگهداشتن ارزاق هم همه معنای احتکار نیست بلکه هرکدام بخشی از این روش خبیثه است که زندگی و معاش مردم را تحت تأثیر سوء قرار می دهد ولی احتکار معانی دیگری هم دارد از جمله در حوزه شخصیتی و نحوه تعامل با استعدادهای انسانی. استاد ارجمند، مرحوم آیت ا… صفائی حائری در کتاب ارزشمند روابط متکامل زن و مرد، در صفحات ۴۳ و ۴۴ به این ماجرا می پردازد و می نویسد: “انسان با آن «عظمت»، در جهانی زندگی می کند همراه «نظام و سنّت» و در جامعه ای زندگی می کند همراه «ارتباط و پیوست». و «نشاط» این انسان، در بی نیاز شدن و «تأمین شدن تمام کمبودها» و «شکوفا شدن تمام استعدادهای اوست، نه در هرز کردن استعدادها و نه در احتکار کردن آنها، که این هر دو درگیری می آورد و رنج می زاید. ممکن است در یک لحظه با «خوشی ها» همراه باشد ولی این خوشی همان خاک‌بازی بچه هایی است که از درد کزاز غافلند و رنج بریدن دست و پا را تجربه نکرده اند.
انسانی که خودش را هرز کرده و خوش بوده و کیف کرده، در واقع از آنجا «لذت» برده که نمی داند چه از دست داده، فقط حساب کرده که چه به دست آورده است. «ما از حجم استعدادها و از عظمت خویش غافلیم و خود را جزو دارایی حساب نمی کنیم» و این است که با لذتی که در عوض از دست دادن خویش و عمر و هستی خود بدست آورده ایم، سرخوشیم و سرشاد. ” باری، احتکار را فقط در قالب اقتصادی نباید دید بلکه همه جنبه های آن را باید کاوید چه اگر این پدیده فقط اقتصادی باشد با اقتدار قانون، تا حدود زیادی حل می شود چنانکه پیش از این تجربه کرده ایم اما وقتی ما در حوزه شخصیتی و شخصی و فکری به این بلیه دچار می شویم، از قانون و قانون گذار و مردان قانون هم کاری ساخته نیست بلکه فقط خود ما می توانیم خود را از این مهلکه نجات دهیم، هم از احتکار و هم از هرز دادن منابع بسیار قیمتی انسانی که در وجود هر کدام مان نهفته است. به تأکید می گویم؛ سخن استاد را مجدد بخوانیم و تأمل کنیم با هزینه گران استعداد و فرصت خویش، چه می خریم و با از دست دادن آن، چه به دست می آوریم. شاید این تأمل، دریچه ای به فردا باز کند تا افق را ببینیم و ضرورت حرکت را احساس کنیم و از خود به در آییم و کاری بکنیم….
