حتی در بین کفویت هایی که وجود دارد، گاهی کفه ترازو به نفع یک مورد سنگین تر و به نفع یک مورد سبک تر است. مثلا ممکن است زوج جوان به کفویت اقتصادی، تحصیلی و سنی توجه کنند اما کفویت خانوادگی، فرهنگی یا ظاهری را جدی نگیرند. این بی توجهی مدتی بعد از زندگی مشترک دامن شان را خواهد گرفت و تعارضات جدی ای را به وجود می آورد.

در ازدواج های امروزی که گاهی پسران و دختران در یک شرایط خاص و گاهی بدون نظارت خانواده به همسر گزینی اقدام می کنند، بعد احساسی را بسیار پررنگ تر می بینیم و در واقع گاهی پسران و دختران با توجه به ویژگی های هیجانی، احساسی و عاطفی نسبت به فرد مقابل علاقه مند می شوند و به عبارتی عاشق عاشق می شوند. در چنین وضعیتی است که بعد شناختی ازدواج کم رنگ می شود و به واقعیت توجهی نمی شود.

حتی در چنین وضعیتی پسر یا دختری که احساسات و هیجانات در او غلبه دارد به رفتارهای توجیهی اقدام می کند. مثلاً اگر به دختر عاشق گفته شود که پسر مورد نظر شما اعتیاد دارد چون در وضعیت عاطفی و احساسی قرار دارد توجیه می کند که من او را ترک خواهم داد و می توانم این کار را انجام دهم. یا اگر به پسری گفته شود پدر دختر مورد علاقه تو اعتیاد دارد می گوید من به پدر او چه کار دارم من دختر را دوست دارم. بنابراین رفتارهای توجیهی در چنین وضعیت هایی خیلی زیاد دیده می شود و اینجاست که کفویت زیاد معنا ندارد. البته اگر ازدواج بر مبنای صحیح خود انجام بگیرد به دور از غلبه احساسات و هیجانات و در این امر مهم بعد عاطفی و شناختی لحاظ شود آن موقع است که کفویت جای خود را پیدا می کند.

کفویت در یک کلام به این معناست که شما بدون آن که بخواهید طرف مقابل تان را عوض کنید یا چیزی را در شخصیت، محیط یا خانواده اش دستکاری کنید، همین طور که هست بپذیرید و با همه این ویژگی ها همسنگ طرف مقابل باشید. دقت کنید همسنگ نه الزاما همسان. یعنی تفاوت هایتان در ظاهر، شخصیت، سن، تحصیلات، وضع اقتصادی، جایگاه اجتماعی، خانواده و فرهنگ و زبان آنقدر نباشد که بتوان گفت شما دو فرد متضاد هستید یا یکی از دیگری سر است.

نکته مهمی که فراموش می شود

کفویت فرهنگی یکی از مهم ترین کفویت هاست که گاهی اوقان فراموش می شود. فرهنگ عبارت است از مجموعه ای از آداب، سنن، قوانین و مقررات که حاکم بر رفتار ما که از جامعه ای به جامعه دیگر متفاوت هستند. گاهی واژه ها در جوامع مختلف معنای متفاوت دارند. نوع ارتباط افراد نیز در جوامع مختلف با هم فرق دارد. شیوه ابراز وجود و بیان احساسات و نیازها نیز از هر جامعه ای به جامعه دیگر متفاوت است لذا در آسیب شناسی فرهنگی ازدواج اگر به این تفاوت های ظریف فرهنگی توجه نشود ازدواج با بحران ها و شرایط سختی روبه رو خواهند شد؛ به خصوص اگر همسران مهارتهای لازم را در تشخیص این بحران ها نداشته باشند.

گاهی گفتن «تو» در یک فرهنگ نشانه صمیمیت و در فرهنگ دیگر نشانه بی احترامی و گاهی خوردن غذا با دست در یک فرهنگ نشانه تواضع و احترام به افراد و در فرهنگ دیگر نشانه بی تمدنی است. پس در امر ازدواج تفاوت های فرهنگی در جزیی ترین رفتارها تا رفتارهای پیچیده خود را نشان می دهد و اهمیت دارد و اعتقاد بر این است که اگر همسران دارای فرهنگ مشابهی باشند بهتر می توانند در کنار هم زندگی کنند. اما اگر این تفاوت زیاد باشند تعارض های فرهنگی ایجاد می شود و تا زمان انطباق خود با شرایط فرهنگی جدید تنش های زیادی را تحمل خواهند کرد و چنانچه فاقد مهارت های لازم باشند آسیب پذیری آنها در این تنش ها زیاد خواهد شد.

بنابراین توصیه می شود علاوه بر داشتن آمادگی لازم برای ازدواج به شرایط خانوادگی یکدیگر، شرایط فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی، شرایط دینی و معنوی و حتی به خصوصیات و ویژگی های فردی یکدیگر هم توجه کنید. ازدواج مهمترین تصمیم گیری در زندگی انسان است. انسان در طول دوران حیات تصمیم هایی می گیرد و این تصمیمات از نظر درجه اهمیت با یکدیگر متفاوت است.

فرآوری: فاطمه ایمانی