در گفتگو با قهرمان کاراته کای استان عنوان شد: بر باد رفته های کاراته

کاراته جزو ورزش هایی است که بیشترین مدال های قهرمانی را از آن خود کرده است و این نشان دهنده استعدادها و پتانسیل استان در این زمینه می باشد. فهیمه چاجی بانوی ۲۴ ساله هم استانی ما که حدود ۱۳ سال سابقه در ورزش کاراته دارد، می گوید: در خراسان جنوبی استعدادهای زیادی هستند که به دلیل هزینه های بالا و نبود حمایت و اسپانسر هدر رفته اند، افرادی که اگر حمایت مالی از آنها می شد می توانستند در سطح جهانی حتی مقام هایی بیاورند. او از کارنامه و برنامه هایش برای امروز خراسان جنوبی گفته است.
*از چه سالی کاراته را شروع کردید؟
از سال ۸۴ وارد ورزش شدم و چون از همان کودکی به هنرهای رزمی به ویژه کاراته علاقه خاصی داشتم در کلاس های این ورزش ثبت نام کردم ، از سال ۸۶ که کمربند مشکی خودم را گرفتم به صورت حرفه ای کاراته کار می کردم . سبک من در کاراته شیتوریو بود و در تمام مسابقات شرکت داشتم . اکنون هم دان دو را دارم. همچنین در رشته های بوکس و دو و میدانی هم فعالیت داشتم و توانستم در مسابقات استانی مقام هایی را کسب کنم.
*تاکنون چه مقام هایی آورده اید؟
در مسابقات استانی مقام های فراوانی را کسب کردم . در مسابقات کشوری نیز مقام دوم کمیته در سال ۸۶ و مقام سوم کمیته در سبک وادوریو در سال ۹۳ را دارم. همچنین دو مدال دوم و سوم بین المللی برون مرزی را در سال ۲۰۰۹ کسب کردم. از سال ۹۳ هم که استاد من در سبک شیتوریو رفت دیگر هیچ کس این سبک را در خراسان جنوبی آموزش نمی داد و من هم برای مدتی از ورزش حرفه ای فاصله گرفتم، اما اکنون در دیگر سبک ها مانند کیوکوشین فعالیت دارم و حتی تمرین می کنم تا در این سبک هم مقامی داشته باشم.
*تنها دلیل دوری از ورزش حرفه ای نبود مربی تان بود؟
نمی توانم بگویم که تنها دلیل نبود مربی برای این سبک بود خود من هم به دلیل مشکلات و بی توجهی ها و هم مشغله تحصیلی چندان تمایلی نداشتم چرا که خیلی قول ها در زمان مدال آوری ها به من داده شد و متأسفانه عمل نشد. در آن زمان که حمایتی نبود و در تمام تجلیل ها و حمایت ها به دو نیم سکه و دو ربع سکه بسنده شد البته در این سال ها وضع بهتر شده است و هیئت در حد توانش به ورزشکاران کمک می کند. به نظر من هر ورزشکاری که به مسابقات می رود و مقامی می آورد دلش می خواهد که دیده شود و در هزینه ها به آنها کمک شود که در استان اینگونه نیست.هزینه ها خیلی بالا است و برای هر مسابقه ای که می خواهیم برویم گفته می شود، بودجه نداریم و خود ورزشکار باید پرداخت کند، من در آن زمان که قهرمان و دارای چندین مقام متعدد بودم باز هم شهریه پرداخت می کردم ولی در یکسال اخیر شرایط تغییر کرده است و شهریه نمی دهم.به علاوه پایگاه قهرمانی که موجود است فقط مخصوص ورزشکاران است که عضو تیم ملی هستند و بقیه ورزشکاران امکان ورود به این مکان را ندارند. می توان گفت که این پایگاه  بهترین تجهیزات و وسایل را دارد که می توان از آن استفاده کرد چرا که وضع خانه کاراته از نظر کیفیت، تمیزی و امکانات واقعا خوب نیست و اگر می شد ورزشکارانی که برای تمرین مسابقات به فضای بهتر نیاز دارند این پایگاه با شهریه کمتر در اختیارشان قرار می گرفت چرا که ورزشکاران مستعد زیادی می شناسم که به دلیل همین هزینه ها و شهریه ها ادامه نداده اند.
*مشکلات ورزش استان چیست؟
مشکل اصلی ما بودجه است و اینکه به ورزشکاران قهرمان بها نمی دهند. به نظر من طرح استعدادیابی برگزار شود و اگر کسی استعداد قهرمانی دارد روی او سرمایه گذاری کنند تا با حمایت بتواند موفق عمل کند چون خانواده ها حتی اگر برخوردار هم باشند تا یک حدی می توانند هزینه ها را پرداخت کنند و دیگر آنها هم خسته خواهند شد که فقط هزینه کرد داشته باشند و هیچ مسئولی به این موضوع توجه نکند.
*چه درخواست هایی دارید؟
در راستای همین مشکلات درخواستی که از مسئولان دارم این است که در زمینه تأمین امکانات و بودجه همکاری داشته باشند تا هم افزایی مورد انتظار در اینجا دیده شود و فکر کنم این درخواست تمام ورزشکاران باشد. درخواست دیگر هم اینکه در حوزه مربی گری توجه ویژه داشته باشند تا در ورزشی مانند کاراته که سبک های مختلفی دارد مربی در استان فعال باشد نه اینکه با رفتن یک مربی دیگر مربی نداشته باشیم و آن سبک در استان کامل تعطیل شود مانند مشکلی که برای من پیش آمد.
*وضع بانوان در این ورزش چگونه است؟
در کاراته بانوان خیلی خوب خود را نشان داده اند و در استان استقبال بانوان از کاراته خیلی زیاد بوده است به ویژه خانواده ها کودکان خود را به ورزش های رزمی می فرستند. در گذشته فرهنگ سازی کمتر بود و خانواده ها چندان تمایلی نداشتند دختران خود را به سمت سبک های رزمی بفرستند و اعتقادات اشتباهی وجود داشت و حتی دختران رزمی کار را خیلی خشن می دانستند که امروز خوشبختانه این نگاه تغییر کرده است و خانواده ها متوجه شده اند که اکنون نیاز است که فرزندان آنها به ویژه دخترانشان هنرهای رزمی و علی الخصوص دفاع کردن از خود را یاد داشته باشند به خانواده ها هم توصیه می کنم که حتما فرزندان خود را به سمت ورزش سوق دهند و فقط به حمایت ها توجه نکنند، اینکه مسئولان توجهی ندارند چندان مهم نیست به تأثیر ورزش در اعتلای روح و جسم و اعتماد به نفس فرزندانشان اهمیت بدهند. نکته ای که برای من واقعا کاربرد داشت این بود که در شرایط نبود حمایت ها باز هم تمرین و کار کنم چون پیامبر اسلام(ص) می فرماید «شخص با ایمان قوی و نیرومند از شخص با ایمان ضعیف بهتر و دوست داشتنی تر است.»