یادداشت امروز/هرکه از خود بگذرد “آقا” شود

امروز خراسان جنوبی – زنگویی zangoei@birjandtoday.ir
آدم زمانی بزرگ می شود که بر منیت های خود، پای بکوبد. خداوند علی اعلا در حدیث قدسی می فرماید مرا اطاعت کن تا تو را “مثل” یا مَثلِ خویش” قرار دهم تا بگویی”کن” و بشود آنچه باید. از این منظر، راه بزرگی از طریق عبودیت می گذرد و در طول تاریخ نیز مردانی سر فراز کرده اند که پای بر خویش نهاده اند. خود را ندیدن در مسیر خدا باعث می شود همه تو را ببینند. اجازه بدهید به مثالی از سلوک امام، بحث را مصداقی کنیم که می گویند: امام خمینی (ره) پیش از تبعید به نجف اشرف، به مناسبت‌های مختلف مانند شهادت معصومین (علیهم السلام) در بیت خود مجالس روضه برگزار می کردند. یک سخنران نام‌آشنای آن روز‌ها نقل می‌کرد: چند جلسه‌ای در بیت حضرت امام صحبت کردم و به رسم رایج آن روز، حضرت امام مبلغی را که درون پاکتی بود، در ازای آن چند جلسه به من عطا کردند. وقتی هنگام نیاز به پول، در پاکت را گشودم، دیدم که مبلغ داخل آن بسیار ناچیز است. تعجب کردم که نکند این پاکت پول مربوط به مورد و شخص دیگری بوده و به اشتباه نصیب من شده است…!
مدتی از این ماجرا گذشته بود که روزی به مناسبتی با مرحوم حاج آقا مصطفی، فرزند بزرگوار امام ـ که با هم دوست بودیم ـ صحبتی داشتیم. مرحوم حاج آقا مصطفی از مبلغ پول داخل پاکت پرسید و من به ایشان گفتم که:… ریال. ایشان هم بسیار تعجب کردند و فرمودند: از آقا بپرسم ببینم ماجرا چه بوده، پس از مدتی حاج آقا مصطفی به من فرمودند: فلانی! جریان پاکت را از آقا سؤال کردم و به ایشان گفتم که گویا اشتباهی صورت گرفته و مبلغ آن بسیار ناچیز بود، شاید با پاکت دیگری اشتباه شده است. آقا فرمودند: “نه، اشتباهی در کار نبود. ما از ایشان دعوت کردیم تا در وصف ائمه  ـ علیهم السلام ـ سخن بگوید، نه این‌که از خمینی تعریف کند. منبری که در آن از خمینی تعریف شود، بیش از این نمی‌ارزد!” بله، این نگاه امام بود که او را به بزرگی رساند. او خود را ذیل هدایت و ولایت و عنایت معصومان تعریف می کرد و نتیجه اش را هم می دید که یک جلوه از عنایت ها همین ماجرای طبس بود. آمریکایی ها آمده بودند تا به چکمه، بکوبند اقتدار ایران اسلامی را و بر هم زنند نظم نوین این کشور را. آمدند تا اقتدار خود را دیکته کنند اما “خدایِ خمینی” دست عنایتش را روی سر این کشور داشت و شن های طبس را مأموریتی ابابیلی داد تا فیل های پرنده و آهنین را که قصد درهم شکستن خانه امید مؤمنان داشتند را به سرنوشت ابرهه مبتلا کند. چنین بود که صحرای طبس، تابلوی شکست استکبار شد و عرصه به نمایش آمدنِ حمایت خدا از رهبر و مردمی که برای خود شأنی جز بندگی قائل نبودند. خمینی، در بندگی به پیروزی رسید و راهِ امروز هم این است؛ بنده خدا باشیم تا صراط مستقیم به سوی پیروزی هموار شود…