یادداشت امروز/رفتاری بدتر از روزه خواری

امروز خراسان جنوبی – زنگویی zangoei@birjandtoday.ir
برخی کارِ خوب، انجام می دهند ولی برخی، “کارِ خوب” را ” خوب” انجام می دهند. اینان را محسن می نامند و کارشان خوب در خوب است. مثلا اگر کسی بیاید و در جواب سئوال نیازمند، کمکی بکند کار خوب انجام داده است اما اگر بیاید و این کمک را با تکریم و احترام انجام دهد، جلوه ای از احسانِ محسن را به تماشا گذاشته است. این رفتار از سوی مخالف هم هست.
مثلا بعضی ها – پوشیده و در خفا- کار بد می کنند اما بعضی ها، کار بد را “بد ” هم انجام می دهند؛ مثلاً یک نفر- بدون عذر شرعی-  روزه نمی گیرد، کار بدی مرتکب می شود، اما این کار را جار نمی زند، نمی آید توی خیابان شروع کند به خوردن و آشامیدن اما برخی ها، این بد را بدتر انجام می دهند و گناه روزه خواری را با گناه تظاهر به روزه خواری هم گره می زنند. مثل جوانی که دیدم ساعت ۹:۲۰ صبح، جلوی مردمِ ایستاده در ایستگاه اتوبوس و رهگذران، یک نوشابه از جعبه داخل مغازه برداشت و شروع به خوردن کرد و نوشابه خوران به خیابان هم آمد و پس از ته کشیدن نوشابه به مغازه برگشت و سیگاری را برداشت و آتش فندک را به جانش انداخت و سیگار به لب و پک زنان دوباره راهی خیابان شد… مثل جوان ماجرایی که همکارم پس از شنیدن این ماجرا تعریف کرد که یارو ۳بار گفت قرار است فردا با فلانی برویم بیرون و غذا بخوریم؟! یعنی که روزه نیستم، انگار می خواهد شاهکار کند، انگار حس می کند الان با روزه خواری چقدر «باکلاس» شده است، مثل آن کسی که دست خویش را با سیگار روشن چنان از خودرویش بیرون می آورد که نیم متر دیگر فضای خیابان را هم اشغال می کند، مثل …
حال آن که اگر کسی به ضرورت بیماری هم مجبور به روزه خواری شود، حداقل، ادب انسانی حکم می کند تا «پوشیده خواری» کند و هستند در میان آدم های اطرافمان که به جبر بیماری روزه ندارند اما حال روزه دار را دارند و حسرت این که کاش توان روزه داری شان بود، من میان اینان و افراد روزه دار فرقی نمی بینم، آن کسی هم که روزه می خورد بی دلیل اما باز پوشیده می دارد، باز قابل تحمل است که خود به گناه کارش واقف است و حرمت دیگران  و قانون شرع و شهر را هم نگه می دارد، اما آنی که روزه می خورد و این روزه خواری را هم به کوچه و خیابان می کشاند را نمی شود تحمل کرد، آن که تظاهر به فسق می کند و گناهش را جار می زند باید به چوب قانون ادب کرد تا کسی جرات نکند به «تشییع فحشا» بپردازد و ویروس گناه را در جامعه بپراکند.
این قبح زدایی از گناه خود گناهی علی حده است، یک زشتی مضاعف که باید با آن طبق قانون مقابله کرد. اینان فقط یک گناه شخصی انجام نمی دهند بلکه یک گناه اجتماعی انجام می دهند و یک پاسخ اجتماعی هم باید بگیرند….