یادداشت امروز/بهشت را توسعه دهیم

امروز خراسان جنوبی – زنگویی zangoei@birjandtoday.ir
ما خالقان بهشت و جهنم خویشیم. تعجب نفرمایید لطفا! این ما هستیم که راهی را انتخاب می کنیم و اعمالی را انجام می دهیم که ما را در تراز بهشت یا جهنم می نشاند و دریغ که در این رهگذر، به پیغام های حضرت دوست هم توجه نمی کنیم که مدام ما را به بشارت راحتی و فربهی جان می بخشد و به انذار هشدارمان می دهد که هیمه دوزخ نشویم. چقدر هم با محبت است دوست که گاه میان ما و اعمالِ بدمان،به مغفرت و مرحمت، حایل می شود تا لهیب آن اعمال در دامن ما ننشیند اما ما می خواهیم هر جور شده راهی باز کنیم به چاه ویل. هی او با مهربانی، آتش را از دامن ما خاموش می کند و دریغ که باز ما کبریت می کشیم. اما کار خوبِ مان را خداوند ضریب می دهد تا زودتر به بهشت برسیم و در جنت نیز به سلام خویش ما را می نوازد تا رتبه بالاتری بگیریم. بله، در کنار وحی گفته ها و حقیقت هایی که از بهشت و جهنم خوانده ایم می توان از زاویه دیگر هم نگاهی چنین داشت که بهشت فقط مکان نیست، بلکه به نوعی شامل زمان هم می شود. یعنی زمانی که میل به عشق ورزی و اندیشه های مثبت در وجودمان می‌درخشد. وقتی خوی و خصلت مؤمنانه در رفتار مان تجلی می یابد و مردم هم می توانند در خصال نیکوی هم، عطر بهشت را استشمام کنند. از این منظر، البته جهنم هم فقط مکان نیست، به نوعی زمان است. زمانی که قهر و کینه ورزی و اندیشه های منفی، وجودمان را در برمی گیرد و اصلا حواس مان نیست که قبل از آنکه بخواهیم دیگری را در لهیب خشم خود بسوزانیم، خود کوره گداخته می شویم و می سوزیم. واقعیت را توجه داشته باشیم که هیچ قهری، ما به ازای مثبتی ندارد در زندگی که اگر داشت، همه با هم قهر می شدند. بدانیم که هیچ بخیلی آسودگی نخواهد داشت و هیچ حسودی از حسدش لذت نمی‌برد که اگر بخل، آسودگی آور و حسد، لذت بخش بود، همه در چنگ انداختن به آن از هم سبقت می گرفتند اما کیست که این میوه های تلخ را بخورد و شیرین کام شود که ما نفرات بعدی این جمع باشیم؟ بناهای رفیع را با مصالح می سازند. بنای زندگی هم با مفاسد برپا نخواهد شد. بیاییم دل و دیده و ذهن، بشوییم و جور دیگر ببینیم. جوری که جز زیبایی در نگاه مان ننشیند. بیاییم قلب و روح را پاڪ و خالص کنیم، شادمانی را به دل خود راه دهیم و آن را به دیگران هدیه کنیم. بدانیم که شادی یکی از راه های تهذیب روح است، روحمان را پاڪ و‌ منزه کنیم. شاد باشیم و دلی را شاد کنیم که این مؤمنانه ترین رفتار و “بهشت ساز” ترین اعمال است. دیده را از بد دیدن بپالاییم و هم آوای حضرت حافظ شویم و بخوانیم؛
منم که شهره شهرم به عشق ورزیدن
منم که دیده نیالوده‌ام به بد دیدن
وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم
که در طریقت ما کافریست رنجیدن….
عشق بورزیم. زیبا ببینیم، خوبی کنیم حتی اگر زخم برجان مان بنشیند. وفا کنیم حتی در برابر جفا. در برابر تندی ها و ملامت ها، ملول نشویم و نرنجیم که رنج خود رشحه ای از کفر است. با خُلقی چنین می توان بهشت را چنان در زندگی ها توسعه داد که جایی برای جهنم نماند….