امروز خراسان جنوبی – زنگویی zangoei@birjandtoday.ir
لب فرو بستن از طعام و شراب، از خوردنی ها و آشامیدنی ها، فرم ظاهری روزه داری است. این ظاهر را باطنی است که باید امساک و حرمت داری در همه جان و جهان مان، به انجام رسد که اگر این نگاه به راهبرد تبدیل شد، راه ها به سوی آسمان باز خواهد شد والا از گرسنگی کشیدن و عطش ناک دقایق را شمردن، بهره ای که باید نصیب انسان نمی شود. روزه را باید تکلیف عارفانه برای بهتر زیستن دانست و دریافت که رمضان ماه خودسازی است. ساختن خود بر اساس خواسته های حضرت خداوند که جمیل است و محب جمال و انسان را همواره زیباترین می خواهد تا به هر لحظه زندگی تجلی فتبارک ا… احسن الخالقین باشد. رمضان فرصت زیباسازی خویش است و آراستن به همه صفات و خصال نیکو نیز هم. رمضان زمان پالایش نیز هست، تا هر چه نازیبایی است از جان پاک کنیم و چنان که به جامه طاهر، سجاده نشین می شویم، به جان طاهر ماه نشین خداوند شویم. رمضان یک بهار است تا از بازی و بازیچه شدن دامن گیریم و به «وقار مومنانه» برسیم، آن سان که جز حق نگوییم و جز راه حق نرویم و وسوسه های شیطان نیز زمین گیرمان نکند.
رمضان زمان سعد نگاه به آسمان و گریز از جاذبه های غیرملکوتی است زمانی است که باید عشق «نکوتر» در جان بنشیند و عشق های غیرحق و حقیقت را ریشه ببرد، رمضان یک فرصت است تا به اخلاق ا… مجهز شویم و در کلاس رسول اکرم(ص) پله پله تا ملاقات دوست پر بگیریم. رمضان یک فرصت است تا برای خود یک فهرست سیاه و یک فهرست سفید درست کنیم و هر روز یکی از اعمال فهرست سیاه را حذف و برای یک عمل سفید جا باز کنیم. به باور من اگر براساس اولویت بندی بخواهیم کار کنیم، اول از همه باید صدرنشین فهرست سیاه را قلم حذف بگیریم و آن سیاه ترین اعمال یعنی دروغ است.
همانی که کلید دوزخ نامیده می شود و آتشی است که وقتی شعله گیرد جان و جهان را می سوزاند و آدمی را از فهرست نورانی مسلمانی و حتی انسانی حذف می کند که امام علی(ع)می فرماید: دروغ گویی از اخلاق اسلام نیست و معصوم می فرماید ممکن است مسلمان هر گناهی را مرتکب شود تحت شرایطی، اما دروغ نمی گوید؛ دروغ، همانی است که اگر باشد آتش بر خیر دنیا و آخرت می افکند چنان که پیامبر بزرگوار(ص) در پاسخ به فردی که از ایشان خواست به من اخلاقی بیاموزید که خیر دنیا و آخرت در آن جمع باشد، حضرت فرمودند: دروغ نگو!…بله، دروغ نباید گفت که این نشستن در زمین شیطان است. دروغ نباید گفت چه در تعامل با دیگران و چه حتی به خود. پرهیز از دروغ و حرمت بانی از صداقت، بایستگی است که باید در رفتار ما ظهوری نمایان داشته باشد به ویژه در میان مدیران و مسئولان. البته صداقت و ناراستی در حوزه مسئولیت صرفا به زبان تنها خلاصه نمی شود بلکه در عمل نیز خود را نشان می دهد. مدیری که قولی می دهد اما برای عمل، همت نمی کند، به صداقت حرفه ای پایبند نیست.
کسی که قرار است فلان پروژه را با فلان مؤلفه ها بسازد و یا فلان کالا را با بهمان استاندارد بسازد اما کم می گذارد به دروغ عملی گرفتار شده است. کارخانه ای که کالایی می سازد و برچسب می زند و فهرست مزیت هایش را می نویسد اما در عمل، آن گونه نیست، حرمت صداقت را شکسته و به دروغ چنگ زده است. بله دروغ فقط حوزه زبان نیست که همه اعضا و جوارح را درگیر می کند. این می طلبد که تمام قد به مبارزه با دروغ در همه حوزه ها بپردازیم و دامن خود را در همه معانی از این بلیه شیطانی پاک کنیم. رمضان می تواند بستر خوبی باشد برای عبور از این گناه بزرگ….