گلایه های مدال آور کشتی در گفت وگویی صمیمی قهرمانی ها به جعبه جادویی نمی رسد

گاهی حداقل درخواستی که ورزشکاران مدال آور دارند فقط این است که موفقیت ها و تلاششان در فضای رسانه ها از جمله صدا و سیما دیده شود به ویژه در استان خراسان جنوبی که اگر ورزشکاری مدال کشوری بدست می آورد با سختی های فراوان همراه است. علیرضا خزایی کشتی گیر قهرمان ۲۵ ساله از آن گروه مدال آورانی است که همین درخواست را دارد، «مگر چه می شود مسابقات ما پخش شود تا هم انگیزه ای برای خودمان باشد و هم دیگر جوانان را جذب ورزش کند.»
* چه شد که جذب ورزش کشتی شدید؟
پدرم از کشتی گیران سابق و پیشکسوت بود و به همین دلیل از همان کودکی به باشگاه می رفتم و با این ورزش آشنا بودم ولی از سال ۸۶ این ورزش را حرفه ای دنبال کردم و اکنون ۱۱سالی می شود که به صورت حرفه ای کشتی کار می کنم. خانواده هایی که با این ورزش آشنا نیستند فقط صحنه هایی که خونی از چشم می آید و گوش ورزشکار می شکند را می بینند و به همین دلیل نمی خواهند که فرزندشان به سمت این ورزش برود ولی این دیدگاه کاملا اشتباه است، چرا که ورزش های دیگر از این بیشتر آسیب دارند ولی در معرض دید نیستند و همین موضوع نیاز به فرهنگ سازی و تبلیغات دارد. افراد زیادی که به سمت باشگاه ها و بدنسازی می روند می توانند ورزش کشتی را ادامه دهند چرا که بدن سازی با حرکات کاملا حرفه ای و پیشرفته همراه است و بدن را کاملا آماده می کند.
* چه مقام هایی تاکنون به دست آورده اید؟
مقام اول کشوری در رده سنی نوجوانان را در کارنامه دارم، ۴ مقام کشوری دیگر هم دارم و هر سال در استان مقام آورده ام به علاوه در مسابقات دانشجویان دانشگاه ها مقام کشوری و منطقه ای دارم.
* وضع ورزش کشتی را چگونه می بینید؟
اوضاع از گذشته خیلی بهتر شده است. امکانات سخت افزاری و نرم افزاری نیاز داریم مانند دستگاه های بدن سازی که در داخل خود خانه کشتی کم است و نیاز داریم که از این بیشتر باشد چون باید در حدی کار کنیم که با تیم های کشوری و آسیایی رقابت خوبی داشته باشیم، ولی به هرحال وضع خیلی بهتر شده است و امیدواریم که این رویه همینطور ادامه داشته باشد.
* مشکلات را در چه می بینید؟
مهمترین مشکلی که وجود دارد از نظر مالی است چرا که ورزشکاران ما از نظر هزینه ها در مضیقه هستند و خوب هیئت هم وظایفی دارد و نمی تواند کامل تمام هزینه ها را به عهده بگیرد. خوب است از کسانی که مدال های قهرمانی کشوری آورده اند شهریه کامل کلاس ها گرفته نشود و حداقل جوایزی داده شود تا ورزشکاران انگیزه برای ادامه راه داشته باشند. البته این سال ها وضع خیلی بهتر شده است و توانسته ایم تیم استانی قوی با تدبیر رئیس هیئت تشکیل دهیم.
از مشکلات دیگر درس، تمرین و شغل است که تمام این ها دغدغه های بسیاری ایجاد می کند و شاید در کل کشور هم همین گونه باشد و ورزشکاری که به صورت حرفه ای کار می کند باید کارهای زیادی را در کنار هم پیش ببرد . کاش می شد برای ورزشکاران حرفه ای که مقام های کشوری و جهانی آورده اند مدیریتی انجام می شد تا دیگر نگران شغل نباشند . اکنون به گونه ای ست که برخی از ورزشکاران ما بعد از ساعات درس بعد از ظهر هم سرکار می روند.
* حمایت ها چگونه بوده است؟
قبلا واقعا حمایتی نبود و حتی من برای تمرین هم به مشهد می رفتم ولی حالا از کشتی گیرها حمایت خوبی می شود و هرکاری که در حد توانشان است انجام می دهند به علاوه مربیان حرفه ای بکار گرفته اند که همین موضوع در توسعه این ورزش از اهمیت خاصی برخوردار است. از دیگر مسئولان حمایتی ندیدیم، به عنوان مثال اداره کل ورزش و جوانان تاکنون کاری انجام نداده است، شاید هم به صورت غیرمستقیم بوده که ما متوجه نشده ایم. به صوت مستقیم از ما تقدیر هم نشده است.
اما از خانواده ام چون روحیه کاملا ورزشی دارند حمایت کامل را داشته ام و نگذاشته اند که هیچگاه احساس نیازی داشته باشم. هرگاه که شکست خورده ام و به این دلیل روحیه خود را از دست داده ام با انگیزه و روحیه خانواده ام دوباره ادامه داده ام.
* تاکنون ناامید شده اید؟
ناامید شدن بعد از هر شکستی کاملا طبیعی است و بعد از هر شکست اول برای هر ورزشکاری اتفاق می افتد ولی بعد دوباره با انرژی بیشتری ادامه می دهد. اما نکته مهمی که وجود دارد این است که هر ورزشکاری که مقام می آورد دلش می خواهد دیده شود و مثلا از صدا وسیما مسابقات پخش شود که اینگونه نیست و همین باعث تضعیف روحیه می شود در حالیکه با توجه به چنین نکاتی می توان ورزشکاران بیشتری را جذب کرد.
* درخواست تان از مسئولان چیست؟
قبلا هم گفته ام، اینکه فکر نمی کنم برای مسئولان کاری داشته باشد تا مسابقات را از طریق صدا و سیما پخش کنند و اگر به اتفاقاتی که بعد از آن می افتد توجه کنند می بینند نکات مثبت بسیاری را به همراه دارد از انگیزه دادن به ورزشکار تا جذب افراد بیشتر و اینکه خانواده ها بخواهند فرزندشان همانگونه در جامعه بدرخشد.
مسئولان هم تا جایی که می توانند از ورزش حمایت کنند به دلیل اینکه در استان ما به ویژه خیلی مظلوم است ولی اگر رسیدگی خوب باشد نتیجه آن هم دیده می شود و باعث می شود جامعه ای شاداب تر و فعال تری داشته باشیم و اگر حمایت ها بیشتر شود ورزشکاران حرفه ای هم مقام های بیشتری را کسب خواهند کرد.
* توصیه می کنید افراد دیگر هم به سمت ورزش حرفه ای بروند؟
به نظر من اگر کسی پتانسیل و علاقه و توان آن را دارد حتما این کار را انجام دهد و اصل مهم هم علاقه است چرا که نباید توقع داشته باشند کسی برای آنها کاری انجام دهد و فقط با عشق آن را دنبال کند چون سختی های فراوانی دارد، اما باید توجه داشت که به هر حال به سمت ورزش بروند حتی اگر نمی خواهند به صورت حرفه ای کار کنند همین که به صورت عادی ورزش را ادامه بدهند مهم است چون از آسیب های اجتماعی می کاهد و هم برای زندگی خیلی خوب است چون کلا ورزش می تواند درس زندگی را هم آموزش دهد.