پسرها مخصوصاً در سنین نوجوانی به هم صحبتی، صمیمیت و مشورت با پدرنیاز دارند.گفت وگوهای گرم و سرشار از صمیمت میان والدین و نوجوانان، روابط خانوادگی را منسجم میکندو فرصتی به وجود میآورد تا فرزندان بتوانند مشکلات و دغدغه های فکری خود را با والدین که دلسوزترین ومهربان ترین دوستان آنان هستند، در میان بگذارند و ضمن ابراز نقطه نظرات خود، از رهنمودها و تجربیات آنان نیز استفاده کنند و این مصونیت عاطفی، قطعاًزمینه ساز مصونیت فرهنگی، اخلاقی و اجتماعی نیزخواهد بود.
بنابراین پدر خانواده به رغم مشغله ها و گرفتاری های فراوانی که دارد، باید با برنامه ریزی دقیق، فرصت مناسب و کافی برای برقراری تعاملات مثبت با فرزند خویش درنظر بگیرد. البته خود نوجوان نیز میتواند نقش فعالی در این زمینه داشته باشد و کمک کند تا در همان فرصت محدود نیز، فضای مناسبی برای برقراری تعامل مثبت ایجاد شود؛ ولی اگر نوجوان خجالتی و کم رو باشد و یا به دلیل سن کم، از مهارت های اجتماعی چندانی برخوردار نباشد، نمیتواند در این زمینه کمک شایانی کند.

نکاتی برای ارتباط کلامی گرم و مثبت
● حرفهای تان را با انتقاد و جملات منفی شروع نکنید.این کار موجب بروز خشم میشود و روند برقراری ارتباط را مختل میکند.
● برای گفت وگوهای مهم، زمان مناسبی را انتخاب کنید و اگر وضعیت روابط تان مناسب نبود، آن را به زمانی موکول کنید که طرف مقابل در وضعیت روحی و روانی بهتری باشد.
● همیشه در ابتدای صحبت، به خصوص وقتی می خواهید مشکلی را مطرح کنید، با ذکر یک نکته مثبت مانند تأیید و تکریم نقاط مثبت شخصیت او،گفت وگو را شروع کنید. با این رفتار مثبت به او یادآوری می کنید که برایش ارزش قایلید و به رغم آن مشکل، از
رفتار مسئولانه ی او آگاه هستید.
● حتی اگر با عقاید طرف مقابل مخالف بودید، سعی نکنید بلافاصله نظر او را رد و نظر خود را برای او تشریح کنید؛ بلکه با احترام، به صحبت های او گوش دهید و نشان دهید که برای نظرات او ارزش قائل هستید.
● با لحنی پرخاشگرانه و طلبکارانه صحبت نکنید. سعی نکنید هنگام خشم و عصبانیت، مسئله ای را حل کنید.
● اجازه ندهید که عواملی مانند تلویزیون، تلفن و نظیر اینها، حواس تان را پرت و ارتباط تان را مختل کند. همه ی توجه خود را به طرف مقابل معطوف کنید.
● ادعا نکنید که همه چیز را میدانید. خود را مجبور کنید که به تمام صحبت های فرد مقابل، فعالانه گوش دهید و اگر در مورد مسئله ای، حق با او بود، حقیقت را بپذیرید.
● اگر اشتباهی مرتکب شده اید، از عذرخواهی کردن نترسید. این کار محبوبیت شما را بیش تر هم میکند.
● به جای صحبت های کلی و تعمیم دادن، مسئله و مشکل خاصی را برای گفت وگو انتخاب کنید.
● از سخنرانی طولانی و نصیحت کردن صرف بپرهیزید و به فرد مقابل نیز اجازه ی ابراز عقیده بدهید.
● توجه داشته باشید که حل مشکل به معنای جنگ قدرت نیست که یک نفر برنده و دیگری، بازنده باشد.
● از تعمیم دادن بیش از حد و استفاده از کلمات«همیشه» و «هرگز» اجتناب کنید.
● بپذیرید که شما هم در ایجاد آن مشکل مقصر بوده اید.
● از مطرح کردن مسائل گذشته یا تحقیر و سرزنش کردن سایر رفتارهای نامناسب فرد مقابل اجتناب کنید و به مسئله ی فعلی بپردازید.
● سعی کنید تمام صحبت های او را تا آخر گوش دهید.از ارتباط و تماس چشمی مداوم، به جلو خم شدن،تکان دادن سر و خلاصه، مهارتهای خوب شنیدن،استفاده کنید.
● در حین گفت وگو، حرف های فرد مقابل را تکرارکنید و ببینید واقعاً منظور او را فهمیده اید یا نه. تلاش کنید بفهمید او چه احساسی دارد، اما از حدس و گمان خودداری کنید.
● احساسات خود را واضح و دقیق بیان کنید.
● غر نزنید و سعی کنید صحبت های تان در حد مکالمه ای منطقی و دوطرفه باقی بماند.
● وقتی اختلاف نظر دارید، سعی کنید راهی برای مصالحه پیدا کنید که برای هر دوطرف قابل قبول باشد.
● امیدوار باشید که هر چیزی ممکن است تغییر کند و به شکل دیگری درآید.