قهرمان کشوری کاراته عنوان کرد: درخواست امتیاز شغلی برای نخبه های ورزشی

امروز خراسان جنوبی- سمیرا قاسمی
ورزرشکاران ما امروزه بعد از اینکه دوره ای از زندگی حرفه ای خود را می گذرانند برای زندگی و کار خود ورزش حرفه ای را کنار می گذارند و هیچ کس برای حمایت شغلی از آنها کاری انجام نمی دهد این در حالی است که نخبه ورزشی مانند نخبه علمی برای افتخار آفرینی تلاش می کند. امروزه در کشور ما تعیین سهمیه اشتغال برای ورزشکارانی است که در مسابقات المپیک و آسیایی مقام می آورند امری که به ویژه در خراسان جنوبی به ندرت اتفاق افتاده است. محمدعلی بخشی، کارشناس ارشد رشته تربیت بدنی و قهرمان ملی کاراته است، او در بخشی از گفتگویش با امروز خراسان جنوبی همین درخواست را از مسئولان دارد.
از چه سالی کاراته را آغاز کردید؟
حدود سال ۸۲ بود که وارد رشته ورزشی کاراته شدم و کارم را با سبک کیوکوشین شروع کردم ولی بعد از یک سال تغییر سبک دادم و به سبک های کنترلی روی آوردم.
تا کنون چه مقام هایی آورده اید؟
در سال ۸۵ در سبک های کنترلی اولین مقام کشوری ام را به دست آوردم و بر سکوی سوم ایستادم .به طور کلی حدود ۸ مقام کشوری و ۲ مقام بین المللی دارم و مقام استانی در کارنامه ام بسیار است و عضویت تیم ملی امید و جوانان را هم داشتم.من بخاطر توانایی هایی که داشتم توانستم از سن ۲۱ سالگی کارهای اجرایی را هم انجام دهم مانند اینکه دبیر هیئت کاراته بودم، اکنون هم نایب رئیس هیئت کاراته در سبک های کنترلی، رئیس هیئت کاراته بسیج استان، رئیس کمیته آموزش پیام نور کشور و مشاور سبک گوجوکای کن بوکان ایران هستم و مربی گری هم می کنم.
چرا این رشته را انتخاب کردید؟
کلا به رشته های رزمی علاقه خاصی داشتم و مشوق من هم پسرخاله ام بود که رزمی کار می کرد و من هم به این رشته علاقمند شدم.
ورزش استان چه مشکلاتی از نظر شما دارد؟
مهمترین مشکل از نظر من مسائل مالی است و از آنجا که من با استان های دیگر هم در ارتباط هستم اما خیلی از آنها اسپانسرهای خیلی قوی دارند اما در استان ما به دلیل نبود صنایع قوی اینگونه نیست و برخی مواقع در گذشته همان هایی هم که بودندبدون کارشناسی و مطالعه، اسپانسر تیم هایی شده اند که مقامی به دست نیاوردند بنابراین دلسرد شدند و دیگر حاضر به انجام این کار نیستند.من با اعضای تیم ملی امیدو جوانان بوده ام و خیلی از آنها به دلیل همین نبود حمایت مالی و تداخل درس و ورزش درس را انتخاب کرده اند و ورزش حرفه ای را کنار گذاشته اند.مشکل دیگر از نظر من مدیریت ورزشی است. رشته کاراته یک ورزش علمی است و باید با برنامه روی آن کار شود ولی هنوز مربی هایی هستند که به سبک قدیم خود آموزش می دهند در حالیکه فنون ۱۰ سال قبل امروزه کارایی ندارد و باید به روز شود. صحبت هایی که من کردم خوشبختانه مورد حمایت قرارگرفت و رئیس هیأت کاراته استان به دنبال آن هست که کلاس های دانش افزایی مربی گری، داوری و فنی را با حضور سرمربی تیم ملی و اعضای تیم ملی بگذارند.
مشکل دیگر هم در زمینه سالن های ورزشی است که هر ساله به مزایده گذاشته می شود ، کسی که برنده می شود چون فقط یک سال این امکانات را بر عهده دارد حاضر نیست اقدامی برای ترمیم و تجهیز سالن انجام دهد و همین روند ادامه پیدا می کند و اگر می خوهیم اوضاع بهبود یابد باید چاره ای بیندیشیم.
استقبال از کاراته چگونه است؟
از نظر من استقبال از کاراته خیلی خوب بوده است البته باید بیشتر فرهنگ سازی شود. اکنون خانواده ها خیلی تمایل دارند در حالی که زمان ما خانواده ها رنگ باشگاه را هم نمی دیدند و حالا از فرزندانشان در این زمینه حمایت روحی و مالی می کنند.
حمایت های مسئولان را چگونه می بینید؟
تا سال ۹۲ خیلی توقع داشتم که چرا از ما حمایت نمی شود و با اینکه عضو تیم ملی بودم و حمایتی از من نشد گله داشتم. ولی در این سالها که دبیر هیئت هستم دیدم از اول تا پایان سال فقط ۲ میلیون تومان به هیئت می دهند و آن وقت موتوجه شدم که واقعا نمی توانند حمایتی داشته باشند البته اکنون وضع خیلی بهتر شده است.
برای توسعه ورزش کاراته در استان چه کارهایی باید کرد؟
باید به دنبال ارتقای فنی مربیان باشیم و همچنین ورزشکاران را به روز کنیم، اردوهای مشترک بین استان ها برگزار کنیم تا ورزشکاران استان با تیم های قوی دیگر استان ها تمرین و تجربه کسب کنند، همچنین برگزاری مسابقات را بیشتر کنیم اول در مسابقات بین استانی، منطقه ای و همین طور سطح را بالاتر ببریم. مربی خوب، کارهای خوب در کنار مسابقات زیاد و تمرینات حرفه ای می توانند سطح استان را بالا ببرند.
از مسئولان چه درخواستی دارید؟
ورزشکاران برای علاقه و عشق خود به ورزش روی می آورند و هر کاری در توانشان باشد انجام می دهند و از تمام فرصت های زندگی خود برای این خواسته خود می گذرند ولی در نهایت وقتی می بینند که فقط هزینه کرده اند، حالا به غیر مدال های متنوع چیز دیگری به دست نیاورده اند، تازه باید به دنبال کار و شغل و زندگی خود هم بروند ، جایی هم نمی توانند استخدام شوند سر خورده می شوند و مانند ورزشکاران بزرگ استان از ورزش حرفه ای کناره گیری می کنند؛ به همین دلیل باید این موضوع مدیریت شود و یک امتیاز برای استخدام داشته باشند چرا که ورزشکاران حرفه ای هم در ورزش نخبه هستند مانند نخبه های علمی و همانگونه که به آنها توجه می شود و سهمیه استخدام دارند برای نخبه های ورزشی که مدال های کشوری دارند سهمیه در نظر بگیرند، متاسفانه اکنون این نوع امتیاز در کشور وجود دارد ولی فقط برای ورزشکارانی است که در مسابقات المپیک و آسیایی مقام اورده اند و این برای استانی مانند خراسان جنوبی با این محدودیت ها اصلا امکان پذیر نیست و می توان گفت که در این زمینه نیز استان هایی مانند ما مظلوم واقع شده اند و کسی هم به این قضیه توجه نمی کند و کاری انجام نمی دهد.
چه توصیه ای به خانواده ها دارید؟
کاراته یک هنر است و کنترلی در آن نهفته است که با تمام قدرت و سرعت خود نباید به حریف آسیب برسانید و این روح ورزش را می رساند که در کاراته وجود دارد . پیشنهاد می کنم به خانواده ها که اگر می خواهند یک ورزش واقعی را به فرزند خود پیشنهاد کنند کاراته یکی از کامل ترین ورزش های رزمی است.