بازگشت رومیان به «روم»

امروز خراسان جنوبی- پریسا خلیلی
او همان کسی است که امید به زندگی را به دیارش بازگردانده است. زندگی پر تلاطمی که می رفت تا روستا را زیر غبار خشکسالی به خاطره سال های دور بند بزند. اما آقا رضا، سینه ستبر کرد و سدی بست مقابل تلاطمی که سبزی از رخ « روم» می ربود.
پشت خط است؛ صدایی پخته را می شنوم.
ــ بله بفرمایید ؟
خودم را معرفی می کنم و هدفمان از این مصاحبه را شرح می دهم . تک سرفه ای می کند و می گوید:
ــ رضا رضاپور هستم از روستای روم و ۱۷ سال در صنعت جاجیم بافی در حال فعالیت هستم. از ۲۳ سالگی ام همه چیز شروع شد و حالا شرکت تعاونی که خشت هایش را آن سال ها چیدم، ۷۴عضو دارد که اکثرا نیروی جوان هستند.
قبل از مصاحبه با او چند گزارشی که از کارش منتشر شده بود را مطالعه کرده بودم حالا مشتاقم بدانم چه طور این راه را رفته است؟ آقا رضا هدف بی نظیری دارد «توسعه جمعیتی روستای روم تا پایان سال ۱۴۰۰ مبتنی بر شغل جاجیم بافی.» هدفش را خوب نشانه رفته و طعم موفقیت را چشیده است وقتی از ۱۴۰۰ طلایی روم می گوید.
ذهنم بر کلمه جمعیت متمرکز می شود بارها تکرارش می کنم و دلیل این هدف گذاری را از کارآفرین موفق مان می پرسم. چرا چشم اندازتان روی جمعیت متکی ست؟
ــ با توجه به امکانات رفاهی شهر خیلی از روستائیان تصمیم به ترک و مهاجرت از روستا را می گیرند و با این روند کم کم روستاها متروک می شوند و بعضی از شغل ها یا هنرها از خاطر می رود بنابر این تصمیم به کار آفرینی و احیای هنر ۲۰۰ ساله روستا یعنی همان جاجیم بافی که نسل به نسل آموخته شده به نسل بعدی را گرفتم، بنابر این در این ۱۷ سال توانستیم خیلی از مهاجران از روستای روم را بازگردانیم.
می پرسم آیا برای ایجاد شغل های دیگر هم روستاها را مناسب می بینید؟
ــ هزینه سرانه زندگی در روستاها کمتر از شهر است اما امکانات شهر به مراتب بیشتر از روستاهاست. به نظر شما چرا آدم ها کار می کنند؟ گفتم: برای رفاه داشتن. ادامه داد: دقیقا، کار برای آسایش و رفاه اما با توجه به امکانات روستاها این هدف به سختی محقق می شود که دولت مردان باید بیشتر توجه کنند. اگر سرعت مهاجرت مردم از روستاها کمتر شود، فرصت اشتغال زایی بیشتر می شود. با گفتن بیشتر و بیشتر او از هنر جاجیم بافی و زندگی روستایی انگار می توانستم چشمانم را ببندم و صدای چرخ و دستگاه ها را با گوش دل بشنوم …سوال دیگری به ذهنم می رسد. برای استخدام نیروی کار شرکت آیا شرایط خاصی گذاشتید؟
صدایی قاطع را می شنوم « بله .شرط اشتغال و عضویت در شرکت اینست که افراد در روستای روم ساکن و به هنر جاجیم بافی هم آشنا باشند».
ــ دنیای تبلیغات و اطلاع رسانی مجازی امروز جهان واقعیت را در بر گرفته است نمی دانم آقا رضا به این بخش کار هم فکر کرده است ؟ از او می پرسم با توجه به تعریف کسب و کار اجتماعی یا همان بازاریابی اجتماعی آیا نحوه مدیریت شما شامل کسب و کار اجتماعی می شود؟ و چه فعالیت هایی در راستای موفقیت بیشتر اشتغال ایجاد شده انجام می دهید ؟
ــ یکی از روش های کار و تعمیم تولید در تعاونی ما، کسب و کار اجتماعیست. کارمندان این شرکت همه روستایی و بومی هستند و همه کسانی که باهم در این شرکت مشغول کاراند، سهامدار هستند. جدای حقوق و دستمزدی که دریافت می کنند، سود پولشان را هم دریافت می کنند. درآمد شرکت سالانه ۵۰۰ میلیون تومان است و ۵ درصد فروش سالانه هم سود خالص ماست. علاوه بر این به خانواده هایی که دانش آموز نخبه، حافظ قران و مخترع داشته باشند کمک می شود و یا اگر فرزندی در راه داشته باشند و تا جایی که در توان باشد سعی بر اینست جلوی بیکاری و فقر را بگیریم.پاسخش به سوال بعدی راز موفقیت تعاونی بزرگ روم را پدیدار می کند. با توجه به روند شغل های مختلف و رو به زوال بودن شرکت ها به هر دلیلی، این شرکت روند خوب و رو به رشدی دارد، چه عواملی را تأثیرگذار روی این موفقیت و حفظش می دانید؟
ــ من پنج عامل مدیریت کارا، آموزش و توجه جدی به آن، برنامه ریزی صحیح، بها دادن به نیروی انسانی و استفاده درست از تلاش نیروی انسانی را بر این روند تأثیر گذار می دانم.
رازهای موفقیت رضا رضاپور، صدای کارگاه جاجیم بافی را در قلب کویر قرن ها زنده نگه می دارد.