یادداشت امروز/این زبانِ بی استخوانِ استخوان شکن!

امروز خراسان جنوبی – زنگویی zangoei@birjandtoday.ir
دقت نمی کنیم به آنچه باید. بی هوا عصبانی می شویم و زمین می خوریم آن وقت باز این فریاد دردمندانه ماست که به هوا می رود. یعنی عملا ما بین دو هوا گرفتار می مانیم حال آنکه باید به زمین برسیم. قرار گیریم و قرارِ پیشرفتی خود را از سر گیریم. این هم می طلبد تا با اصلاح نگاه به اصلاح خود و رفتار و البته پندار خود بپردازیم که این “پندار” است که ذهن و ضمیر و حتی رفتار را به دنبال خویش می کشاند. یک پندار نا به جا، آدم را هم به جایی که نباید می برد و گفتار و رفتار را هم از مدار نیکی خارج می کند لذاست که در فرهنگ ایرانی، بر پندار نیک، گفتار نیک و رفتار نیک تأکید می شود و اولویت پندار لحاظ می شود. این یعنی اول باید پندار ها را اصلاح کرد تا بقیه نیز در این مدار قرار گیرند. روز پیش که کوچه گرد فضای مجازی بودم به این مطلب رسیدم که اگر ده بار هم خوانده باشیم باز جا برای خواندن یازدهم را دارد. ماجرا چنین روایت شد که یک پدر پیر روی تخت بیمارستان درآستانه مرگ مهم ترین نکات را که در زندگی با آن مواجهیم، چنین به فرزند خود یادآور شد که ؛
به کسانی که پشت سرت حرف می زنند بی اعتنا باش آنها جایشان همان جاست دقیقا پشت سرت  یعنی وقت خود را برای مجادله با آنان هدر مده و خود را درگیر ماجرای بی حاصل مکن و بگذار و بگذر که از قوم عقب مانده باید گذشت چه درگیر شدن با آنان نیازمند بازگشت خود به گذشته است و آدم عاقل از راه رفته به عقب برنمی گردد.
منتظر هیچ دستی در هیچ جای این دنیا نباش و اشک هایت را با دستان خود پاک کن چون کسی که به امید دیگری بنشیند، نشسته خواهد مرد. اگر قوتی در پا نهاده اند برای این است که برخیزیم و خود کارها را به سامان کنیم.
زبان استخوانی ندارد ولی این قدر قوی هست که بتواند به راحتی قلبی را بشکند و آبرویی را بریزد و دیوار سخت دشمنی را چنان بالا ببرد که نتوان برای آشتی از آن گذشت پس مراقب حرف هایت باش قبل از آنکه بر زبان جاری شود چون حرف از زبان خارج شده به سان تیر از چله رها شده است که دیگر بازگشتی ندارد و امکان جبران هم نمی گذارد.
گاهی خداوند برای حفاظت از تو  یا برای تعالی بخشیدنت کسی یا چیزی را از تو می گیرد پس به فرداها و آینده فکر کن و اصرار به برگشتنش نکن. بدان خداوند وجود دارد، پس حکمتش را قبول کن که این رسم بندگی است.
عمرهای طولانی و ۸۰ ساله هم مثل ۸ دقیقه می گذرد و به پایان می رسد پس مراقب باش در این کوته عمر دچار خطاها و حتی آرزوهای بلند نشوی که تو را از مسیر بازدارد.
انسان به اخلاق و منش اش شناخته می شود نه فقط به مظهرش. چه بسا آدم های زیبا صورت که سیرتی نازیبا دارند بماند که توسعه دهنده نازیبایی هم هستند. پس زیبا بیندیشیم تا خداوند زیبایی را در سرشت ما نهادینه فرماید…
حرف های آن پیر که رسم الخط زندگی مؤمنانه است را باید همیشه نصب العین داشته باشیم تا چشم مان جز به زیبایی باز نشود و دست مان جز عطر آن نگیرد. این سبک زندگی اهل ایمان است….