شیرجه مشکلات در شنا

همیشه در کلیه برنامه های کلان ورزش کشور بر ورزش پایه تأکید شده است، همه باید درگیر این مسئله شوند، به این شکل که به این ورزش بصورت ویژه نگاه شود. تاریخچه شنا به عنوان یک ورزش، در ایران بسیار کوتاه است ولی به‌طور کلی این رشته از ورزش به نسبت دیگر رشته‌ها در کشور ایران چندان پیشرفتی حاصل نکرده‌است. در حالی که به جهت موقعیت جغرافیایی ایران که در شمال و جنوب کشور به دریا متصل است و هم به جهت تأکیدات مذهبی، باید این ورزش را مورد توجه قرار می‌دادند. اما با توجه به شرایط موجود چه در ایران و به ویژه در استان ما جایگاه خاصی ندارد و به گفتۀ امین نظری ورزشکار این رشته ورزشی که ۲۱ ساله و متولد خراسان جنوبی است و دانشجوی ترم ۵ تربیت بدنی در سیستان و بلوچستان است، مشکلات زیادی گریبانگیر شنای استان می باشد.
*از چه زمانی شنا را شروع کردید؟
حدود ۱۴ سالی می شود که شنا کار می کنم. ۷ ساله بودم که به دلیل علاقه شنا می کردمف اما پنجم دبستان بودم که در طرح استعدادیابی صبا انتخاب و وارد تیم شنای بیرجند شدم. مدتی هم در ورزش سه گانه فعالیت داشتم که چون برای درس به زاهدان آمدم از این ورزش فاصله گرفتم.
*تاکنون چه مدال هایی کسب کردید؟
تا زمانی که در بیرجند بودم به مسابقات کشوری از طرف خراسان جنوبی اعزام نشدم چون اصلا اعزام به مسابقات نداشتند، هر چند صالحی مربی ما خیلی همراه و کمک کننده بود و در مسابقات استانی مقام های زیادی آوردم ولی از وقتی به دانشگاه زاهدان آمده ام از طریق دانشگاه به مسابقات منطقه ای اعزام شدم و ۴ مدال طلا و یک نقره به دست آوردم، همچنین در المپیاد کشوری سال ۹۵ فردوسی مشهد هم مقام سوم را کسب کردم و چند سالی هم با رشته سه گانه آشنا شدم که در استان خراسان جنوبی خوشبختانه وضع آن بهتر است و تواستیم ۵ سال قهرمان ایران در سطح امید و جوانان به صورت تیمی باشیم. همچنین به اردوی تیم ملی شنا دعوت شده ام.
*گقتید که خراسان جنوبی اعزام نداشت، دلیل آن چه بود؟
بیرجند جزو منطقه محروم است و یا هر دلیل دیگری نمی دانم و یا به دلیل مشکلات اعتباری یا هم مدیریتی در این مورد اطلاعی ندارم که چرا اعزام نداشتند فقط نکته مهمی که می دانم این است که حداقل باید در هفته ای ۶بار تمرین داشته باشیم که نداشتیم و حداکثر ۳بار در هفته تمرین شنا داشته ایم که این خیلی کم است. یکی از دلایل تمرین کم هم نداشتن استخر مخصوص برای ورزشکاران بود.
*وضع حمایت در استان سیستان و بلوچستان چگونه است؟
در این دانشگاه چون تنها شناگر آنها هستم و مربی اینجا محمددوست بیرجندی است به من خیلی کمک کرد و شیفت مشخص و کاملی برای تمرین شنا در اختیار من گذاشتند.
*وضعیت فعلی شنای استان چگونه است؟
قبلا که خیلی بد بود و اصلا اعزامی نداشتند و اکنون هم تا جایی که اطلاع داریم اعزامی به مسابقات کشوری نداریم ولی گویا از وقتی رئیس هیئت تغییر کرده وضع بهتر شده است و فعالیت های خیلی خوبی صورت گرفته هر چند که بیشتر فعالیت ها در حوزه استعدادیابی و آموزش بوده ولی اگر به ورزشکاران حرفه ای شنای استان هم رسیدگی شود می توانیم کارهای خیلی خوبی انجام دهیم، شنیده ام که اکنون ورزشکاران دوباره تمرین می کنند و الان شرایط بهتر شده است و انتظار داریم از این هم بهتر شود و اعزام به مسابقات هم داشته باشیم و باید دید شرایط به چه شکلی پیش می رود.
*به نظر شما شنای استان آینده ای دارد؟
صد در صد آینده دارد و فقط نیاز به برنامه ریزی و اعتبار است تا دوباره رونق بگیرد که این یک قسمت ماجرا است و مهمترین بخش توجه کردن به ورزشکاران حرفه ای این رشته است که نیاز به برنامه و مربی های خوبی دارند و دیده شده است که برخی مربیان که کاری بلد نیستند زیراب مربیان خوب را می زنند و ورزشکاران در این حوزه محروم می شوند. نکته مهم تمرین ۶ جلسه در هفته است تا بتوانند به آن حد از آمادگی ورزشکاران دیگر استان ها برسند، همچنین با برگزاری اردوهای متعدد، مسابقات بین استانی، منطقه ای و کشوری به افزایش این توانایی ها و تجربه کمک کنند. در مسابقات کشوری هم که قرار است برگزار شود بیرجند گویا قصد شرکت کردن دارد. امیدوارم به غیر از من افراد دیگری هم باشند که در این مسابقات از طرف استان شرکت کنند.
*چه محدودیت ها و مشکلاتی داشته اید؟
محدودیت که برای تمام ورزشکارانی مانند من زیاد است اما مهمترین آنها محدودیت مالی است. ورزشکارانی هستند که نمی توانند از پس پرداخت تجهیزات و شهریه برآیند و به همین دلیل قادر به ادامه دادن نیستند و لازم است که در این مسیر مسئولان حداقل کمک ها را داشته باشند. اگر من هم مانده ام اول به دلیل علاقه ام به ورزش است و دوم اینکه رشته دانشگاهی من تربیت بدنی است و برای رزومه من خوب است و گرنه خیلی ها بودند که با وجود استعدادهای خوبی که داشتند ولی چون رشته آن ها چیز دیگری بود و دیدند ورزش آینده ای ندارد آن را رها کردند.
محدودیت دیگری که در استان وجود دارد نبود استخر مخصوص برای این رشته است هر چند که گفته می شود به تازگی استخری برای این موضوع آماده شده است ولی تا قبل از این موارد تمام استخرهایی که بود شیفتی برای ورزشکاران حرفه ای نداشت و این در صورتی است که باید ۱۵ درصد از شیفت به هیئت تعلق داشته باشد که اصلا توجه نمی شود.
*حمایت ها در چه حدی بوده است؟
تا زمانی که من در استان بودم هیچ گونه حمایتی از طرف هیئت شنا نداشتیم و گویا دو سالی می شود که با توجه به رئیس هیئت جدید وضع بهتر شده است و در آن زمان تنها حمایتی که وجود داشت در رشته سه گانه بود و در رشته شنا همانطور که گفتم اعزامی به مسابقات هم نداشتیم و فعالیت ها فقط به آموزش محدود شده بود و فعالیت قهرمانی اصلا نداشتیم.
در سیستان و بلوچستان هم هیئت شنای آن خیلی مشکل دارد و تمام حمایت های من از طرف دانشگاه بوده که استخر خصوصی خودشان است و به من بهای زیادی داده اند و در المپیاد ورزشی که سال ۹۵ شرکت کردم  دانشگاه بیرجند هم از من دعوت کرد که انتقالی بگیرم و از من حمایت می کنند ولی خودم ترجیح دادم درسم را در همین جا به اتمام برسانم.
از طرف خانواده هم حمایت مادی و معنوی خیلی زیاد بوده است و علاقه شدیدی داشتند که حرفه ای کارم را ادامه بدهم و حتی در برهه ای که هیچگونه حمایت و مسابقه ای نبود و من ناامید شده بودم و می خواستم رها کنم خانواده ام نگذاشتند. خود من هم در کنار درس و ورزشم کار می کنم تا هزینه ها را بتوانم پرداخت کنم.
*برنامه تان برای آینده چیست؟
از الان تمرین می کنم برای مرداد امسال که از سوی دانشگاه زاهدان در مسابقات دانشگاه شیراز شرکت کنم. در تابستان هم مسابقات کشوری داریم که می خواهم از طرف هیئت خراسان جنوبی شرکت داشته باشم و امیدوارم بتوانم مقامی برای استان به دست بیاورم.
همچنین به خانواده ها توصیه می کنم که فرزندانشان را از ۶ سالگی به رشته هایی مانند شنا و ژیمناستیک بفرستند تا علاوه بر اینکه اگر مایل بودند حرفه ای کار کنند ولی قوای بدنی آنها را تقویت می کنند. شنا هم از نظر روحی و شادابی و نشاط کاملا ثابت شده است که نقش مهمی دارد.
*چه درخواستی از مسئولان دارید؟
می خواهم علاوه بر ورزش هایی مانند فوتبال به چنین رشته هایی هم توجه نشان دهند و حداقل حمایت ها را از ورزشکاران حرفه ای داشته باشند تا با خیال راحت بتوانند به تمرینات خود بپردازند، چرا که فقط افراد خاصی هستند که به ورزشکاران کمک می کنند و مسئولان کاری انجام نمی دهند.