یادداشت امروز /نام آورانِ شهید

امروز خراسان جنوبی – زنگویی zangoei@birjandtoday.ir
برخی، پی کام جویی به نام جویی، روی می آورند و به هزار در و ده هزار پنجره می زنند تا نامی دست و پا کنند و به وسع آن گلیم خویش را توسعه دهند. می کوشند جویِ رنگی بیابند و در آن شنا کنند شاید چیزی به دست آورند اما عارفان و گوهرشناسان واقعی، به خوبی می دانند که همه نام ها، رنگ می بازند در برابر یک نام به شکوه “شهید” اینکه برخی از اهل معرفت، دعا می کردند که حتی شهید، پیشوند نام شان نشود که بگویند شهید حسن و شهید حسین و… بلکه می خواستند چنان از خویش تهی و چنان پیکر شان گم شود که فقط آنان را با نام شهید بشناسند تا چراغ هدایتی باشند برای گم شدگان. شهیدان گمنام با این نیت، نام خویش وانهادند و در شکوه نام شهید جاودانه و نامی شدند هم به معنای “نام بردار” شدن و هم به معنای به نمو و رویش مدام رسیدن و چنین است که شهید ممتاز می شود از همه کلمات و آدم ها. باری، شهید را سرخ می نویسند سرخ و معطر که حضرت اورا در شولایی از خون، در ردایی از شهود چنین باید نوشت و سبز باید داشت یادش را که سبزی زمین و زمان رهین جانفشانی اوست.اویی که آب را در حسرت روی خویش می گذارد که به فرموده مولوی:
خون شهیدان را زآب اولی تر است
این خطا از صد صواب اولی تر است
وکفن را نیز رشک بر دل می گذارد که اورا رزم جامه ای خونین جاودانه ترین و عزیز ترین لباس است…این شرح بزرگی شهید است و شهید نام خداست، عزیز و پرشکوه نامی که حضرت خداوند بر عشق های زمینی خویش هم می گذارد تا چراغ راه باشند و نشانه های همواره در تجلی حضرت رب ودود. تا هرکس می خواهد به حقیقت عشق دست یابد، چونان شهیدان وضو کند، رکعتان عشق را که «لا وضوئها الا بالدم» و شهید، این گونه وضو گرفت، نماز شیدایی را و در انتخابی دوسویه، به انتخاب خدا رسید، تا به سرانجامی برسد که از بهشت هم «جنتی» را برگزیند و مدام در باران سلام حضرت رب از سفره ای، لقمه برگیرد که همه شهیدان تاریخ بر آن نشسته اند.
… و شهید اسم خداست و نام کسانی که بر خویش هیچ نامی نیافتند جز بندگی خدا و به رفتار درنیاوردند جز بندگی خدا را و «مثل» خدا شدند بر این طریق نورانی. نور شدند و نور افشاندند تا تاریکی نتواند کوچه ها را در حصار خویش گیرد.
… و شهید جاودانه است، هیچ مرگی او را خاموش نمی کند که حضرت خداوند – جلت عظمته- خود به گواهی مانایی او آمده است که؛ «و لاتحسبن الذین قتلوا فی سبیل ا…امواتا بل احیاء …» بله شهید زنده است و جاوید، این ماییم که در فاصله با شهید، اسیر مرگ می شویم، این ماییم که باز می توانیم با شهادت نوشی، به جاودانه پوشی برسیم و این درسی است که شهید به انسان می دهد.
… و شهید درس زندگی است، یک درس تجسم یافته در قامتی رشید که نماز را عاشقانه، قد قامت خوانده است، تا آنانی که می خواهند به اوج برسند، در نماز زندگی به او اقتدا کنند، که شهادت، سرانجام زیبای یک زندگی زیباست و هرکس می خواهد به اوج زیبایی برسد، لاجرم «باید» زیبا زندگی کند، که رسیدن به «قله» بدون طی کردن دامنه کوه ممکن نیست.
… و روز شهید یوم اللهی است که تقدیر عاشقان می شود، پس از آن که به مقام صبوری رسیده باشند و از دالان های تنگ و سنگلاخ های سخت ظلمت به وادی نور پا بگذارند، و این آیه قرآن است که؛ و لَقَد اَرسَلنا موُسی بآیاتنا ان اخرِجُ قَوَمکَ من الظلمات الی النور و ذَکرِهم بایّام ا… ان فی ذلکَ لآیاتِ لکُلِّ صَبّارِ شکور.
… و روز شهید ، یوم ا… است، پر از آیات و نشانه ها برای کسانی که بر صراط صدق و وفای به عهد استوار ماندند و در ساحت “فَمِنهُم مَن قَضىٰ نَحبَهُ وَمِنهُم مَن یَنتَظِرُ ۖ وَما بَدَّلوا تَبدیلًا” هرگز تغییر و تبدیلی در عهد و پیمان خود ندادند. روز شهید، روز پایداران بر عهد الهی خود نیز هست.ان شاا… به دعای شهدا ما را نیز در صف انتظار جایی و جایگاهی باشد….