وبسایت روزنامه امروز خراسان جنوبی
امروز خراسان جنوبی – زنگویی zangoei@birjandtoday.ir
نوروز در پیش است و گاه نوشدن دارد به ناز و نوازش ما را می خواند اما برای سلام به نوروز باید آدابی را رعایت کرد و به ادبی مفتخر شد که نام آن را فرهنگ می گذارند. فرهنگ البته گستره ای دارد که تمامی زندگی را در بر می گیرد و به قول معروف از گرافیک تا ترافیک ذیل آن معنا می شود. از این منظر باید فراز های مختلف را در نظر داشت از جمله اینکه؛
فرهنگ یعنی: قیافه آنچنانی داشتن و لباس گران‌قیمت پوشیدن نشانه برتر بودن نیست ای بسا که نوپوشی باشد کهنه اندیش و کهنه پوشی باشد نو اندیش. وقتی نگاه ظاهر بین باشد، جامه را خواهد دید اما صاحبان بصیرت، جان را می بینند و جانمایه را چنانکه می گویند شیخی و عالمی جلیل القدر اما در قامتی معمولی به سراغ پادشاهی رفت اما راهش ندادند. آن هوشمند رفت و گشت و لحاف دوز مردی فربه و بلند قامت را یافت و جامه ای بر او پوشانید و به همراه خویش – به ظاهر همراه او- به کاخ رفت و به حضور شاه رسید. آنجا آن مرد قوی هیکل را به نام عالم معرفی کردند . شاه با او گرم سخن شد و در بازدید از مکانی پرسید این جا برای چه کاری مناسب است؟ آن مرد – به پیشه خود اندیشید و – گفت : برای اینکه پنبه بیاوریم و بزنیم و لحاف درست کنیم! شاه به تعجب، چشم چرخاند تا آن عالم – که به ظاهر ملتزم رکاب بود- گفت: این جا ، با این ویژگی ها برای کتابخانه و آزمایشگاه مناسب است.
شاه دست بر شانه مرد گذاشت که عالم تویی نه این مرد و عالم ماجرا را باز گفت و از آمدن و راه نیافتن گفت و از اینکه مجبور شده است این ماجرا را طراحی کند تا به دیدار برسد. این قصه امروز هم صادق است در جریان زندگی ما. امروز هم برخی ها برای عیار سنجی مردم به قیافه و لباس نگاه می کنند و اگر به جایی برنخورد می گویم در واگذاری مسئولیت ها هم لباس- به معنای خویشاوندی و نسب- را در نظر می گیرند که دامنش به دامن که گره خورده است و گاه “فربه مردی بلند قامت” که خونش با فلانی از یک قوم است کار را به دست می گیرد و دست توانای مردمان عالم کوتاه می ماند و نتیجه را همه می دانند و نگوئیم بهتر است اما اهل فرهنگ به جان و جانمایه توجه دارند تا به جامه، به توان می نگرند نه خویشاوندان. قدیمی های ما با همان صداقت و فرهیختگی، قیافه را چون نقش بر دیوار می دانستند و قامت را به خود دیوار تشبیه می کردند و به دنبال توان و کارایی فرد نگاه می کردند. نگاهی که اگر امروز هم مد نظر باشد همه چیز درست می شود. این را همه می دانند و حتی خویشاوند باز ترین افراد هم وقتی برای کار خودشان بخواهند نیرو بگیرند، دور از چشم خویش و آشنا به دنبال افراد توانمند می گردند اما وقتی کار، خصوصی نیست و حقوق از بیت المال است، بدون در نظر گرفتن توانایی ها، خویشان خود را به صف می کنند و این البته اقدامی نه تنها ضد فرهنگی که فرهنگ سوز است…..
