یادداشت امروز/سرمایه عمر را دستمایه چه می کنیم؟!

امروز خراسان جنوبی – زنگویی znagoei@birjandtoday.ir
فکر ، فکر و باز هم فکر! اندیشه، اندیشه و باز هم اندیشه! این تنها راه برون رفت از مشکلات و ورود به وادی معرفت است. اینکه اسلام، تفکرِ یک ساعته را بر ۷۰ سال عبادت برتری می دهد از این روست که تفکر، راه گشاست. تفکر به عبادت هم جهت می دهد و ظریب اثر گذاری اش را افزون می کند. این تفکر است که ما را به شناخت می رساند. شناخت است که ظرفیت ها را احصا می کند و ظرفیت هاست که چون بارور شود، آدمی را از خاک به افلاک می رساند. من رویه آیت ا… صفائی حائری را بسیار می پسندم که مدام از پی نشانه ها می گردد و راه را به سوی صاحب نشانه می پیماید. ایشان در صفحه ۷۶ کتاب ارجمند مسئولیت و سازندگی که در آغاز فصل جوانی نوشته اند اما پختگی تمام در کلمه به کلمه آن پیداست چنین طرح بحث می کنند که ؛ {فرد با خود می گوید}
آخر من از دیگرى چه کم دارم و یا او چه چیزى از من بیشتر دارد که من به دنبال او بیفتم و از او پیروى کنم؟ و اگر او دلیلى دارد و منطقى دارد، چرا بدون منطق از او بپذیرم؟ و اگر منطقى در کار نیست چرا من خودم طرحى نریزم؟ اگر بناست من مقلد و تابع باشم، پس حق، بهترین الگو و بهترین متبوع است؛ «افَمَنْ یَهْدى‏ الَى الْحَقِّ احَقُّ انْ یُتَّبَعَ امْ مَنْ لا یَهِدّى‏ الَّا انْ یُهْدى‏».
ما دلى داریم و مغزى و استعدادهایى و سرمایه‏ هایى و مى‏ خواهیم این‏ها را مصرف کنیم. در برابر ما راه ‏ها و مصرف‏ هاى مختلفى وجود دارد؛ مثلا دل ما، دل مردم، دنیا، شیطان و ا…؛ این ‏ها مى‏ توانند موارد مصرف استعدادهاى ما باشند. اکنون باید ببینیم کدام یکى از این راه ‏ها سود زیادترى مى ‏دهند و بازده زیادترى خواهند داشت.
نفس، خلق، دنیا، شیطان و ا… کدام یک براى ما مفیدترند. من نمى‏ گویم که ا… در گذشته به ما چیزى داده و نعمتى بخشیده، فرض مى ‏کنیم که این نعمت‏ ها به هیچ‏کس مربوط نیست.
و باز نمى‏ گویم که ا… در آینده به ما چیزى مى ‏دهد و پاداش‏هایى مى‏ بخشد. فرض مى ‏کنیم هیچ پاداشى در کار نیست. با این دو فرض‏ مى‏ خواهیم ببینیم کدام یک از این‏ها سزاوارترند، لایق ‏ترند و بى ‏نیازترند و زیباتر و کامل ‏تر. کدام یک از این ‏ها بر دیگرى تسلط و حکومت دارند؟ و کدام یک از این‏ ها نیرومندتر و عزیزتر هستند؟
ما که در این عالم خود را خرج مى ‏کنیم، خرج چه کسى شویم که سزاوارتر باشد؟
ما اگر این ‏گونه آزاد شویم و این‏ گونه آزاد فکر کنیم و مقایسه کنیم به نتیجه خواهیم رسید. بگذر از این که نفس و خلق و دنیا و شیطان این‏ها فقط مصرف کننده هستند و هیچ سودى نخواهند آورد و فقط استعدادهاى ما را خواهند بلعید.
بله، باید آزادانه بیندیشیم و آزادانه راه را انتخاب کنیم و آزادانه حرکت کنیم. این حرکت آزادانه قطعا ما را به راه صواب می برد چنانکه خداوند با اشراف به فطرت زلال انسانی، اجباری در دین نمی آورد که می داند خود انسان، به این راه خواهد رفت چه وقتی به حساب پرداخت، خودش در پی کتاب ، افق ها را خواهد کاوید و به حق و کتاب حق و دین حق خواهد رسید و در خواهد یافت که با داشته هایش چه باید بکند و در چه راهی قدم بردارد….