سرمقاله/حرف و شعار یا تصمیم وعمل ؟!!!

امروز خراسان جنوبی – محمد راعی فرد mohammadraeifard@yahoo.com
شاید چهل سال زمان، برای به بارنشستن شعارهای انقلاب کافی باشد، شعارهایی که نظام شاهنشاهی را از هم پاشاند.
چهل سال آنقدر زمان طولانی هست که کودکان به دنیا آمده سال ۵۷ اینک خود کودکانی چندساله داشته باشند، آنقدر طولانی هست که دیگر بهانه درخت نوپای انقلاب از دست مدیران پیر و فرتوت این روزها و انقلابیون پر حرارت دیروز، خارج شده باشد.
اینک نسل بازنشسته اول انقلاب که اگر در آن بالاهای مدیریتی نشسته باشند هنوز دل از مسئولیت های فراوانشان نمی کنند و دودستی و با تمام نیرو پایه های قدرت شان را چسبیده اند و جز خود هیچکس دیگر را لایق مدیریت در این سطح نمی دانند.چهل سال یعنی نزدیک به نیم قرن، اما هنوز مدیران و مسئولین زمان ما در پاسخگویی به اینکه چه کرده ایم وامانده اند و همواره در لاک کلی گویی و پتک زدن یکی بر میخ و یکی برنعل فرو رفته اند و حاضر به قرار گرفتن در اتاق شیشه ای شفاف سازی نیستند و به شدت مقاومت می کنند !!
چهل سال چنته زیاده خواهان را آنچنان پر و پیمان کرده که کسی را یارای پرسش و انتظار پاسخ نباشد.
در این چهار دهه مردم ما از بلندای ۳۶میلیون نفر به قله ۸۰ میلیونی دست یافتند و تغییرات فراوانی را نیز در جامعه، سیاست و فرهنگ دیدند و خود نیز در آن ذوب شدند، اما این تغییرات بیشترین نیش و زهرش را بر بدن جامعه فرو ریخت و گاه دردهای مهلکی را برآن تحمیل نمود.
رانت، اختلاس، دور زدن قانون، یک بام و چند هوای اجرای قانون، فاصله شدید و فراوان طبقاتی، حاکمیت بلامنازع فساد اداری و اقتصادی، اعتیاد، طلاق و بیکاری، سقوط آزاد ارزش پول ملی، منازعات گاه کشنده سیاسی، ریا و رشوه، شکست تقریبا مطلق در امر مبارزه باقاچاق، رباخواری واضح بانک ها در قالب عقود اسلامی، ریزش اعتماد عمومی و…از تبعاتی بود و هست که مردم را سخت در خود فرو خورد.
به راستی مقصر تمامی این معضلات مردم بودند؟ چه کسانی شرایط را به چنین مرحله خطرناکی رساندند؟ چه کسانی باید پاسخگو باشند؟ چه کسانی قرار است مدیون مردم باشند، چه کسانی قرار است فقط برای یکبار در طول انقلاب به دلیل بوجود آوردن چنین شرایط چندش آوری محاکمه و محکوم و در پشت میله های زندانی که خود باعث چنین حجم عظیمی از زندانیان شدند، قرار گیرند؟نکند که داریم وقت می خریم که در نهایت مثل همیشه توپ را در زمین مردم بیندازیم و آنان را چون همیشه بدهکار کنیم و خود در نهایت طلبکار آنان باشیم ؟!!طفلک مردمی که چه آرزوها داشتند و اینک سرخورده از تمام گروه هایی که به آنها دل بسته بودند و سالها با شعارهای نخ نماشده گروه های سیاسی ابن الوقت فقط دور خودشان چرخیدند و چرخیدند !!
تا روزی فرا نرسد که در دادگاه های مستقل و قدرتمند که از هیچ قدرتی متاثر نشوند، تمامی کسانی را که از احساسات پاک و صاف مذهبی و ملی مردم سوءاستفاده کردند تا چنین بلایی برمردم نازل کنند، اعتماد فروریخته که برای هر سیستم حکومتی و هر کشوری چون حیاتی متبرک می ماند، بازسازی نخواهدشد، جامعه بی اعتماد همچون برج بزرگ و سنگینی است که مستقیم بر زمین ساخته شده، بدون پی و فونداسیون.