زهراسادات بنایی؛ نامی که کمتر شنیده اید قهرمانی با ۱۴ طلا زیر سقف لرزان خانه کاراته

فکر نمی کنم نام بسیاری از قهرمانانی که با آن ها به گفتگو می نشینم به گوشتان خورده باشد، دلیلش هم معرفی نشدن آنها توسط مسئولان مربوط است . یکی از این قهرمانان زهراسادات بنایی متولد ۷۳ و کارشناس فیزیک می باشد .با وجود اینکه ۱۴ مقام قهرمانی کشور در ورزش کاراته دارد کمتر کسی نام او را شنیده است، سابقه ورزش کاراته در استان هموراه غنی بوده و کاراته کاهای خراسان جنوبی، بارها و بارها خوش درخشیده اند اما حتی خانه کاراته هم چندان در اختیار شان قرار نمی گیرد، سقف آن در حال ریختن است و مسئولان توجهی ندارند. بانوی قهرمان کاراته استان و کشورمان در این گفتگو از خودش و مشکلات می گوید.
از همان ابتدا با کاراته ، ورزش را شروع کردی ؟
از ۴ سالگی ژیمناستیک را شروع کردم و ۲ سال کار کردم ، به صورت متفرقه والیبال هم کار می کردم، در ۹ سالگی با کاراته آشنا شدم و تا سال ۸۵ مبتدی بودم ، بعد از آنکه مشکی گرفتم حرفه ای این رشته ورزشی را ادامه دادم.
تا امروز چه مقام هایی به دست آوردی ؟
بیشتر از ۱۴ بار قهرمان کشور در سبک های مختلف شدم و ۳ بار هم به اردوی تیم ملی دعوتم کردند، در مسابقات بین المللی که در یزد با حضور ۸ کشور برگزار شد مقام سوم و در مسابقات بین المللی تهران که در آن ۱۱ کشور حضور داشتند و سال گذشته برگزار شد مقام اول را کسب کردم و چند باری هم مقام های نقره و برنز کشوری را به دست آورده ام. در رشته های دیگر مثل دوچرخه، ژیمناستیک، والیبال و فوتسال در استان مقام هایی دارم و حتی در مسابقات بومی و محلی کشوری توانستیم مقام چهارم را به دست بیاوریم.
از اینکه با این تنوع ورزشی روبه روهستی مشکلی نداری ؟
من به ورزش کلا علاقه خاصی دارم و به اداره کل ورزش و جوانان هم اعلام کرده ام که اگر در رشته هایی که صاحب مقام هستم نیرو نیاز دارند، در خود این توانایی را می بینم و آموزش ورزش جزو جدا نشدنی زندگی من شده است.
چگونه توانستی ۱۴ مدال قهرمان ملی را به دست آوری؟
اول توکل به خدا بود و بعد حمایت های همه جانبه خانواده ام که با وجود حرف هایی که اطرافیان می زدند که چرا دختر تنها را به استان های دیگر می فرستید و … پشت من را خالی نکردند و من هم تمام تلاش خود را در این راه گذاشتم.اکنون که ۵ سالی می شود ازدواج کرده ام و همسرم هم همراه همیشگی بوده و خود او مشوق من در این راه است تا بیشتر پیشرفت کنم . چون خودم هم به کاراته علاقه خاصی دارم تمام وقت خود را روی ورزش گذاشته ام.
چه بازخوردی از مسئولان استان برای موفقیت هایت گرفته ای ؟
در کل زیاد خوب نبود، اما زمانی که دانشجوی دانشگاه بیرجند بودم، مدیرکل ورزش و جوانان، رئیس هیئت کاراته و بسیج ورزشکاران حمایت کردند که البته بیشتر حمایت ها معنوی بود تا مادی و این هم به دلیل این است که اداره کل و هیئت فقط در مسابقات انتخابی تیم ملی هزینه ها را می پردازند و در مسابقات سبکی موظف نیستند حمایت کنند ولی از نظر معنوی خوب بود. همچنین چون من اصالتا قائنی هستم ولی بیرجند زندگی می کنم شورای شهر قائن و فرمانداری آنجا هم چندین بار مراسم استقبال و تجلیل برگزار کردند.
به آن ها که می گویند ورزش رزمی برای خانم ها خطرناک است چه می گویی؟
به نظر من اصلا اینگونه نیست چون کاراته حمله نیست بلکه دفاع است. به قول استاد بزرگ کاراته، این ورزش برای آقایان لازم و برای بانوان واجب است، برای اینکه بانوان بتوانند در برخی موقعیت ها از خود دفاع کنند لازم است چنین ورزشی را یاد داشته باشند، همچنین در ابتدای ورود به این ورزش ورزشکاران کاراته کا سوگندنامه ای می خورند که از تمام قوانین پیروی کنند و از این ورزش برای دفاع استفاده کنند و حمله کننده نباشند. اینکه برخی می گویند خانم ها با ورزش های رزمی دچار مشکل می شوند هیچ پایه علمی ندارد و در هیچ کجای دنیا ثابت نشده است.
از مشکلات ورزشکارانی مثل خودت بگو
اینکه بهای کافی به ورزشکاران داده نمی شود و سنگ اندازی های فراوانی در این راه وجود دارد، گاهی مسئله ساز می شود این باعث ناامیدی خود ورزشکار و خانواده ها است. خانواده ها اگر ببینند که فرزندشان حداقل از نظر اجتماعی نه از نظر مادی به جایی رسیده است باز هم دلگرم می شوند و تلاش می کنند که ادامه دهند.مشکل دیگر واگذاری سالن های ورزشی می باشد مثلا ما خانه کاراته داریم ولی چون به یک شخص حقیقی داده شده است خیلی کم در اختیار خود هیئت کاراته است و با وجود این که تعداد مربیان و ورزشکاران این رشته زیاد است حتی از همین سالن خیلی کوچک و نامناسب هم محروم هستیم که البته اگر در اختیار ما باشد بهتر از هیچی است.
لازم است بیشتر به تشویق ورزشکاران توجه شود با نصب یک بنر و بیلبورد تا مردم هم ورزشکاران خود را بشناسند چون اکنون فکر نمی کنم مردم استان اطلاعی از تعداد ورزشکاران قهرمان خود داشته باشند.
چرا خانه کاراته نامناسب است ؟
خیلی نمی توانیم از این مکان استفاده کنیم. اما دلیل نامناسب بودن این است که کسی رسیدگی نمی کند به نوعی ، مثلا همین چند روز قبل که باران می بارید، آب از سقف چکه می کرد به نوعی که بچه ها در آن شیرجه می زدند و لیز می خوردند، سقف نم زده است و از بخشی از آن گچ ها می ریخت. ما نگران این بودیم که سقف روی سرمان خراب شود.
از مسئولان چه درخواست و انتظاری داری؟
تنها درخواستی که دارم حمایت معنوی از ورزشکاران است. اگر از نظر مادی نمی توانند حمایتی داشته باشند دست کم از نظر معنوی مشوق خوبی برای بچه ها باشند چراکه همین موضوعات کوچک مانند یک تشکر در روحیه خیلی مؤثر است و موجب دلگرمی می شود تا بیشتر تلاش کنند و مقام هایی برای استان کسب کنند. دیگر اینکه تعداد باشگاه های ورزشی بیشتر شود، در غیر این صورت جوانان بسیاری به تفریحات ناسالم روی می آورند.
درخواست دیگری که دارم بها دادن به ورزش بانوان است چون همیشه برای ورزش خانم ها مشکلات زیادی وجود دارد و در اولویت نیستند و سنگ اندازی هایی می شود درست است که وضع خیلی بهتر از سال های گذشته شده است ولی هنوز خیلی جای کار دارد. همچنین تقاضا می کنم که یک سالن را ویژه به ما بدهند تا بتوانیم خیلی بهتر از این در کشور و حتی جهان موفق عمل کنیم.
هیچ وقت از ورزش کردن پشیمان شده ای ؟
خوشبختانه همیشه با برنامه پیش رفته ام ولی خوب تمام وقتم را ورزش گرفته است به نوعی که کارشناسی ارشد خود را رشته تربیت بدنی انتخاب کرده ام و می خواهم در این رشته ادامه بدهم. هیچ زمانی نشده است که از این انتخاب پشیمان شوم و دیگر نخواهم ادامه دهم ولی همیشه به این فکر کرده ام کاش جای دیگری زندگی می کردم ، جایی که به ورزشکاران خود خیلی بها می دهند .
برنامه ات برای آینده چیست و چه توصیه هایی برای جوان ها داری؟
تا ۴ سال آینده می خواهم حرفه ای کار کنم و در مسابقات انتخابی تیم ملی موفق باشم. توصیه ای هم که دارم این است که در مسابقات سبکی هم از بچه ها حمایت شود چون این مسابقات برای افزایش اعتماد به نفس، تجربه و تمرین به منظور اعزام به مسابقات تیم ملی برگزار می شود تا آمادگی لازم را داشته باشند. الان آموزش هم می دهم و قول می دهم که اگر رسیدگی ها بیشتر شود تا چند سال دیگر چند ورزشکار از استان برای تیم ملی کاراته دعوت شوند.