یادداشت امروز/چروک های دور چشم مادر…

امروز خراسان جنوبی – زنگویی znagoei@birjandtoday.ir
من همین الان می توانم نه تنها فردایتان را حدس بزنم که می توانم ببینم و گزارش کنم. تعجب نکنید، پیشگو نیستم، رمالی هم نخوانده ام. سخن به گزافه هم نمی گویم. فقط تجربه کرده ام در رفتار دیگران و بسیار خوانده ام در این باره چنان که گویی با آن ها زندگی کرده ام. من باور دارم و موه سپیدم هم گواهی می دهند این را که دنیا، عرصه داد و ستد است و درست با همان دستی که می دهی، می توانی گرفت. زبان به سلام بگشایی، علیک خواهی شنید. به های صدا بلند کنی، پاسخ، هوی خواهد بود که زیبا فرموده است مولوی بزرگ که این جهان کوه است و فعل ما، ندا… بر این اساس است که می توانم بگویم فردا فرزندان تان با شما چه رفتاری خواهند داشت و دنیا چگونه با شما تعامل خواهد کرد. اگر حواس تان به پدر و مادر و دیگران باشد، فردا در کانون توجه فرزندان و دیگران خواهید بود والا اگر اهل رو ترش کردن برای والدین هستید و اخم در پیشانی شما، صاحب خانه شده است و بلند نمی شود، بدانید که باید خود را برای “ترشی خوران” از دست دختر و پسر و داماد و عروس و…. آماده کنید. بدانید که در خط اخم دیگران ، خورد خواهید شد. اگر نمی خواهید که چنین شود، با من بخوانید که باید حواس مان به همه چیز باشد. باید دفترهامان، همه دفتر هامان، حتی دفتر املا و انشا و جغرافی و زبان ما هم باید “حساب” داشته باشد و الا فردا با “بی حسابی ” روزگار مواجه خواهیم شد به جوری که در خویش خواهیم شکست به حدی که امکان جمع کردن تکه های شخصیت مان هم ممکن نباشد پس حواس مان به همه چیز باشد و به ویژه حواسمان به چروک هایِ دور چشم مادرانمان و لرزش دست های پدرانمان باشد. حواسمان به ترشدن های گاه و بیگاهِ چشم هایِ کم سو و دلتنگیِ شان باشد!
حواسمان باشد که آنها خیلی زود پیر می شوند!
و خیلی زودتر از آنچه فکرش را می کنیم از کنارمان می روند…
حواسمان باشد به دلگیریِ غروب هایِ تنهاییِ شان…
حواسمان باشد که آنها تمامِ عمر حواسشان به ما به آرام قد کشیدنمان، نیازها و نازهایمان بوده است. حتی به فرداهای ما هم فکر کرده اند و لقمه ای کمتر برداشته اند تا فردا لقمه ای بیشتر داشته باشد.
آنها یک روز آنقدر پیر می شوند که حتی اسم هایمان را هم فراموش می کنند….
حواسمان به گرانترین و بی همتاترین عشق هایِ زندگیمان به “بابا” به “مامان” ها خیلی باشد که ناگهان چشم باز نکنیم و دست ها به حسرت برسرمان فرود آید برای فرصت های از دست رفته و بدانیم که گاهی، خیلی زود، دیر می شود.
حواس مان به همه باشد. به همه اعمال و رفتار مان اما حواس مان به پدر و مادر باید هزار برابر باشد. حتی خیلی بیشتر، لطفا….