یادداشت امروز/آرمان های یک انقلاب مردمی

امروز خراسان جنوبی – زنگویی znagoei@birjandtoday.ir
بعد رویدادها باید ایستاد به دیدن و قلم برداشت به تحلیل. در بطن ماجرا، توان همه جانبه نگری نیست. روز بعد نیز، فصل خبر است اما برای تحلیل باید، اندکی تامل کرد و راهپیمایی باشکوه سالروز پیروزی انقلاب هم از این قبیل است. اجازه دهید بحث را چنین شروع کنیم؛ انقلابِ مردمی، مردمِ انقلابی، این دوگانه است که حیات جمهوری اسلامی را استمرار می دهد و به رغم مشکلات و فراز و نشیب های دشمن ساخته و خودساخته و غفلت ساخته، راه را به سوی افق های روشن ادامه می دهد. حضورِ فاخرِ مردم در راهپیمایی ۲۲ بهمن، آیتِ خدا بود در تحریر یوم ا…تا بدانیم مردم هرگز، اصل را فدای فرع نمی کنند و با وجود گلایه های روشن از رفتار های تاریک برخی کارگزارانِ حکومت، نگاه شان به انقلاب، تغییر نکرده است. فکر کنم اگر رسانه ای فرصت همکلامی با همه آحاد شرکت کننده در راهپیمایی داشت، می دیدیم که اکثریتِ آنان گلایه دارند، گلایه از فاصله وضع موجود تا وضع مطلوبِ انقلاب. آنان آرمان های بلند انقلاب را به یاد دارند و قدم های کوچک را و دست های کوتاه را و راه مانده را می بینند و به حق هم گلایه مندند. برخی هم جراحت نشسته بر چهره اعتمادِ عمومی را می بینند و می گویند برای ترمیم این زخم و سلامت ماندن اعتماد باید دست های زخم زن و پنجه های آلوده را علاج کرد. این هم سخنِ حقی است که باید مدِ نظر مسئولان باشد و باید این را بدانند و در رفتار به عمل در آورند که انقلاب، از آن مردم است و حق نیز با مردم است. این حضورِ پرهیمنه، به معنای تجدید عهد با انقلاب و امام و رهبری و شهدا و ایران هست اما قطعا به معنای تایید تمام و کمال وضع موجود نیست. اتفاقا این حماسه، یک تکلیف هم برشانه مسئولان در همه نهادهای حاکمیت گذاشت که آن ها، فرع را جای اصل ننشانند و تایید رفتار خود ندانند بلکه با آسیب شناسی راه رفته و سر فرود آوردن در برابر منتقدان و آینه نقد، به اصلاح عملکرد ها بپردازند. این اصلاح باید فراگیر و در بردارنده همه شئون زندگی باشد تا روز به روز برمدار فلاح و رستگاری به پیش برویم و در حوزه اقتصادی، معیشت مردم در چنان جایگاهی باشد که تراز زندگی ایرانی باشد و در چشم جهانیان به عزت بنشیند. این اصلا درست نیست که برخی افراد، شاهد نه تنها کوچک شدن سفره خویش که ناظر برباد رفتن همان سفره خالی خود باشند. این قطعا با آرمان های انقلاب در تضاد است که کارتن خواب داشته باشیم. ما که به حق بر حلبی آبادها شوریدیم، نباید گورخوابی را شاهد باشیم. ما که فاصله طبقاتی را نفی می کردیم نباید به شکاف طبقاتی برسیم. اگر آرمان های انقلاب محقق می شد دیگر خوی طاغوتی فرصت باز تولید نمی یافت تا ارزش های آن زمان را دگر باره سنگِ ترازوی جامعه کند. باری، مردم آمدند.مردمِ انقلابی آمدند تا بگویند هنوز پای انقلابِ مردمیِ خویش هستند اما مسئولان نباید همه چیز را تمام شده بپندارند و باز به روش سابق برگردند. شکرانه این حضور، حاضر شدن تمام قد برای خدمت به مردم بزرگواری است که شایسته خدمتند و خدمتگزاری آنان نیز دیهیمِ افتخار است که فقط بر سرهایِ سرفراز می نشیند….