مهسا کدخدا اولین بانوی استان از خاطرات خود در اعزام به تیم ملی والیبال می گوید :می خواهی برو، می خواهی نرو!

مهسا کدخدا متولد سال ۷۲ اولین بانوی خراسان جنوبی است که در تیم ملی والیبال کشور بازی می کند. او می گوید: زمانی که به تیم ملی دعوت شدم مسئولان آن زمان به من گفتند می خواهی برو، می خواهی نرو. با او که الگوی ورزشی استان است گفت و گو کردیم.
*از چند سالگی وارد این رشته شدید و چرا والیبال را انتخاب کردید؟
از ۹ سالگی والیبال را شروع کردم و از همان کودکی وقتی مسابقات والیبال را در تلویزیون می دیدم علاقه و کشش خاصی به آن داشتم. هر چند که اوایل دو و میدانی و بدمینتون کار می کردم ولی در نهایت به والیبال که علاقه خاصی داشتم رفتم و توانستم در آن موفق هم باشم.
*در چه سالی وارد تیم ملی شدید؟
در سن ۱۴ سالگی عضو تیم ملی شدم. سوم راهنمایی بودم که در مسابقات آموزش و پرورش تبریز شرکت کردم و در آنجا به اردوی تیم ملی دعوت شدم و در آنجا هم یکی از دلایلی که توانستم وارد تیم ملی شوم علاوه بر استعدادم، فاکتور قد بود.
*گفتید فاکتور قد یکی از دلایل انتخاب شدنتان بود، اکنون قدتان چقدر است؟
با شوخی و خنده می گوید خوب در سن ۱۴ سالگی از این کوتاه تر بودم حدود یک متر و ۶۹ ولی الان یک متر و ۷۹ هستم.
*قبل از ورود به تیم ملی هم تمرینات اختصاصی و حرفه ای داشته اید؟
خیر تا قبل از اردوی تیم ملی هیچ کلاس خصوصی و آموزش حرفه ای ندیده بودم و بعد جذب به اردوی تیم ملی در آنجا تمام موارد را از صفر به ما آموزش دادند.
*در آن زمان که عضو تیم ملی شدید حمایت ها به چه شکلی بود؟
با گلایه و اندوهی که در صدایش موج می زند می گوید چندان تمایلی ندارم از مشکلات آن زمان بگویم چون واقعا حمایتی نبود و گذشته ها گذشته است و فقط همین مقدار می گویم که آنقدر این موضوع برایشان بی ارزش بود که فقط به من گفتند می خواهی به تیم ملی برو و اگر نمی خواهی نرو. ولی خوشبختانه اکنون با وجود آقای ملکی رئیس جدید هیئت والیبال وضع خیلی بهتر شده است و تمام سعیشان را می کنند که اگر مشکلی داشته باشم حل شود و همواره با من در تماس هستند.
*حمایت های خانوادگی، دوستان و مردمی چگونه بود؟
خوشبختانه از جانب خانواده که همیشه حمایت شده ام و وقتی وارد تیم ملی شدم مردم و دوستانم خیلی خوشحال شدند و حتی باعث امیدواری و انگیزه در بین آن ها شد که اگر تلاش کنند و بخواهند می توانند به آن چیزی که می خواهند برسند و برای شان نوعی مشوق شده بود.
*وضعیت والیبال بانوان در استان و کشور را چگونه ارزیابی می کنید؟
وضع والیبال بانوان در استان ما که خیلی ضعیف است و چندان رسیدگی نمی شود با اینکه پتانسیل های بالایی دارند ولی اولویت با آقایان است مثلا اگر بانوان بخواهند تمرین کنند اگر ساعتی باشد که دیگر آقایان نخواهند می توانند تمرین کنند و یا زمانی که مسابقات داشته باشند در حالیکه باید در طول سال مداوم تمرین داشته باشند تا بتوانند خوب عمل کنند. در کشور هم می توانم بگویم که کلا به ورزش بانوان چندان توجهی نمی شود ولی باید این نگاه تغییر کند و بهترین مربی ها انتخاب شوند تا بتوانند بانوان هم به جایگاهی که شایستگی آن را دارند برسند.
*آیا ورزش، خانواده و درس می توانند بدون هیچ تداخل و مشکلی در کنار هم باشند؟
بله می توانند چرا که نه فقط باید برنامه ریزی درستی داشته باشیم. من خودم الان هم متأهل هستم و هم دانشجوی کارشناسی ارشد در رشته فیزیولوژی ورزش می باشم و عضو تیم ملی هستم که زیاد ورزش می کنم و خوشبختانه هیچ مشکلی هم ندارم.
*به عنوان یک الگو چه پیشنهادی به دختران هم سن و سال خودتان دارید؟
به نظر من کسانی که پتانسیل بالایی در ورزش دارند حتما آن را ادامه دهند چون ورزش مانع هیچ کدام از مسائل زندگی نیست اگر بتوانند برنامه ریزی درستی باشند و اگر در استان به آن ها توجهی نشود ناامید نگردند بلکه راه خود را ادامه دهند تا به آن چیزی که می خواهند برسند و روحیه جنگندگی خود را حفظ کنند.