سرمقاله/نگاه سوم…!!

امروز خراسان جنوبی – محمد راعی فرد mohammadraeifard@yahoo.com
نگاه اول نگاهی است افراطی که در آن هیچ نکته مثبتی دیده نمی شود و تنها یک رنگ مشکی حاکمیت بر زبان و قلم دارد و نگاه دوم نگاهی است که تفریطی است که در آن کلا همه چیز گل و بلبل است و هیچ نکته و شرایط منفی وجود ندارد و همه چیز سفید سفید است و ما چقدر خوشحالیم …!
نگاه سوم نیز نگاهی است که درآن اگر رنگ های سپید و سیاه را با هم درآمیزند، نه افراط درآن جایگاهی دارد و نه تفریط، نگاه سوم سکه ای است دورو که هم روی بد را می بیند و هم روی خوش را، هم نقد می کند و هم راهکار می دهد، هم فریاد می زند و هم گوش فرا می دهد، هم حق اعتراض را برای خود محفوظ می دارد و هم منطق را می پذیرد، هم لکنت زبان ندارد و هم به دنبال شفاف شدن اوضاع دود و مه ای است و هم منافع ملی اش را به قمار سیاست بازان نمی گذارد.
شرایط تغییرات کشور در چهار دهه از آنچنان تنوع و گستردگی و سرعتی برخوردار بود که می توان به راحتی آن را با همان تعداد سال قبل تر به راحتی مقایسه کرد و نیازی هم به تحلیل های جگرسوزانه هایی به سبک منوتوییسم و به سبک فلاحتی های صدای آمریکا نیز نداشته باشیم!!
اما این تغییرات و توسعه ها نیز بدون نقد نبوده و نیست، همانگونه که سرعت در بهترشدن اوضاع اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و اجتماعی بوجود آمد، به شکل موازی، انحرافات و چالش های جدی نیز در حوزه های اقتصاد و اداری شروع به رشدی فجیع و غیرقابل کنترل نمود.
مگر می شود سیستم فعال رانت خواری و رانت پذیری را ببینی و تاثیرات مخرب اش را بدانی ونقد نکنی؟ مگر می شود سونامی تمام ناشدنی اختلاس را شاهد باشی و قلم ات را به خواب بزنی و باصطلاح شتر دیدی ندیدی بشوی؟!! مگر می شود نقش آقازادگان را ببینی و شاهد تقسیم ناعادلانه ثروت کشور باشی اما به خاطر ملاحظات پشت پرده ای دم فروبندی؟! مگر می شود ضعف های مدیریتی که چون موریانه به جان مردم، انقلاب و کشور افتاده است را باگوشت و پوست و استخوانت لمس کنی اما دم فرو بندی؟!! مگر می شود که پست های رابطه محور را که با خویشاوندان، دوستان و آشنایان همفکر اشغال می شود و حق هزاران جوان بی ارتباط با قدرت را پایمال ببینی و خود را به کوچه علی چپ بزنی؟!!
اگر نباشد نقدهای تند و واقع گرایانه، در کوتاه زمانی شاهد نابودی تمامی آمال و آرزوها و اهدافی خواهیم بود که مردم در چهار دهه قبل نظامی را متلاشی کردند که به جایش نظامی مستقر شود که مردم را ببیند و حرفشان را بشنود و به فکر و شعورشان احترام گذارد و بگذارد که مردم خود تصمیم گیرنده باشند نه صاحبان زر و زور و تزویر.
اگر نبود و نباشد قیچی تیز و بران نقد برای هرس کردن شاخه های خشک و بی بار و مرده و مزاحم، روزی را خواهیم دید که درخت انقلاب پژمرده و آفت زده از درون خواهد پوسید و خواهد خشکید.