امروز خراسان جنوبی – محمد راعی فرد mohammadraeifard@yahoo.com
صدای آمریکا برنامه ای دارد با مجری گری آدم مفلوکی بنام فلاحتی و شاهدی به نام زم که آمدنیوزاش تلمباری است از نابودی ایران…! چه در اقتصادش و چه در فرهنگ و یا درحیطه سیاست اش، تمام این برنامه به شکل مدیریت شده ای که ریشه در روانشناختی اجتماعی دارد سعی در باور پذیر نشان دادن اخباری دارد که بسیار حرفه ای چیدمان شده و به راحتی بلعیدن یک راحت الحلقوم از مجرای فکری عوامی که به باور رسیده اند به پایین ترین عنصر باور پذیری بغلطد.
تیمی که فلاحتی و زم مجریان دایمی آن هستند، مجموعه ای است بسیار زبده و کارکشته که قصدش کانالیزه کردن بخشی از افکار عمومی درون کشورمان است و مدیریت بر چگونگی تفکر آنان، تفکری که بتواند از کاستی های درونی حاکمیت و سوء مدیریت های موجود در آن لذت ببرد و به تمسخر بگیرد همه کس را و همه چیز را، تفکری که نفرت از حاکمیت را می رویاند و تنومندش می کند و منطق را کشته و فریاد و فحاشی را جایگزین تعامل و مطالعه و تحقیق می کند.
تفکری که فقط سیاه می بیند و در دورهمی های فامیلی و خانوادگی شعارهای زیرلحافی می دهد و همگی باهم مجموعه پست هایی را که با بیل زدن در زمین سایر کانال ها و گروه ها یافته اند برای هم فوروارد می کنند و می خوانند و چقدر هم که اقناع می شوند و لذت می برند.
دیروز در آمریکا دانش آموزی ده ها همکلاسی اش را با اسلحه ای مرگبار و نیمه سنگین می کشد و دهها نفر دیگر را نیز مجروح می کند، چندی قبل تر هم نمونه دیگر یک آمریکایی غرق در نعمت دموکراسی صدها نفر از شرکت کنندگان در یک کنسرت را درو می کند و تقریبا اتفاق مرگ بر اثر تیراندازی هر روزه در تمامی ایالات متحده آمریکا اتفاقی است روزمره و جالب این که همگی عاملین کشتار دچار ناراحتی های روانی هستند آن هم قبل از دستگیری و معاینات پزشکی، رئیس جمهور زرد موی اش نیز پرونده هایی بس مشعشع از روابط جنسی و آزار جنسی و انحطاط اخلاقی دارد، حتی سوژه داغ دخالت روسیه در انتخابات یکسال گذشته در آمریکا نیز تنورش داغ و روشن است.
چقدر خوب می شد که تیم فلاحتی و زم با آمد نیوزش کمی هم در این مقولات فیلم و مدرک و مصاحبه پخش می کردند تا مردم ما هم طعم دموکراسی به سبک آمریکا را هم می چشیدند.
هر سال در مجموع، دهها هزار نفر در ایالات متحده آمریکا بر اثر تیراندازی به هم یا پلیس به مردم و یا ذبح آزادی سیاه پوستان نابود شده و از بین می روند اما هیچ کشوری در جهان به خود نمی لرزد و به نوعی سعی می کنند سریع از آن بگذرند و فراموش اش کنند و این همان نکته مهمی است که در روانشناسی خبری اجتماعی غرب از آن استفاده می شود.
هر مرگ در کشورهای جهان سوم و هر زندانی در این دست کشورها فاجعه ای است که باید همه ارکان کشورهای متهم پاسخگو باشند اما مرگ دهها هزار نفر در آمریکای عموسام کاملا عادی و بی پاسخ می ماند.