یادداشت/فکر آب کنید که مسئله آب است!

امروز خراسان جنوبی- رضازاده
بنگاه مستقل خیریه آبلوله بیرجند، اولین سازمان آبرسانی شهری ایران و شهر بیرجند دومین شهر دارای شبکه آب لوله کشی کشور است.
به همین واسطه فرسودگی شبکه آبرسانی شهر بیرجند بالاست و این فرسودگی علاوه بر هدر رفت ۳۰ درصدی آب شرب این شهر، تبعات دیگری هم دارد و به طور مستقیم، سلامت شهروندان را تهدید می کند.
نشست احتمالی لوله های فاضلاب و یا رطوبت و نشست ناشی از وجود چاه های فاضلاب در جوار لوله های فرسوده و نفوذپذیر آب شرب، تهدیدی است که از سالها پیش ، شهروندان در معرض آن قرار دارند.
بحث سنگینی و سختی آب شرب بیرجند هم از سالها پیش مطرح می شود و دلیل آن را وجود رسوبات آهکی، گچ و .. عنوان می کنند که البته با سلامتی مصرف کنندگان در تضاد است. هر چند مسئولین ذیربط بارها از استانداردبودن آب شرب بیرجند سخن به میان آورده اند اما آیا این استاندارد بودن را می توان به گوارا بودن تعبیر کرد؟ آیا کسانی که از وضعیت آب بیرجند باخبرند واقعا از این آب برای شرب استفاده می کنند؟ استفاده برخی از شهروندان از دستگاه های تصفیه آب نیز مباحث مربوط به خود را دارد. آنطور که گفته می شود این دستگاه ها نیز املاح آب حتی از نوع مفید و لازمش را هم می گیرد و به نوعی دیگر برای شهروندان ایجاد مشکل می کند. در شهر بیرجند، هیچ اولویتی بالاتر از رفع مشکل آب شرب شهروندان وجود ندارد زیرا این مسئله با سلامت شهروندان مرتبط است. اکثریت شهروندان نیز امکان تهیه دستگاه تصفیه که آنهم مشکل خاص خود را دارد و یا تامین آب شرب از طریق خرید آب معدنی و … را ندارند.
ضمن اینکه صورت مسئله را هم نباید پاک کرد، آن هم مسئله ای به این مهمی! نباید به صراحت گفت که آب شرب شهر بدون اشکال است. مگر می توان در برابر حق مسلم شهروندان که سلامتی است بی تفاوت بود و با انکار یک واقعیت، خود را مدیون همشهریان ساخت؟! بار دیگر تاکید می شود که بی شک بحثی مهمتر از اصلاح شبکه فرسوده آب شرب بیرجند و رسیدگی جدی تر و حساس تر به سلامت این آب که سلامت شهروندان را درپی دارد، نداریم. طرح این عبارات که اعتبارات نیست و با کمبود اعتبار و بودجه مواجهیم شاید برای رفع تکلیف مناسب باشد اما آیا وجدان مسئولین امر و دست اندرکاران ذیربط راضی می شود که سلامت شهروندان را در خطر ببینند و با بیان نبود اعتبار، گوشه ای بنشینند و دست روی دست گذاشته و نظاره گر تبعات کار باشند؟! آیا نباید این مشکل مهم را فریاد زد و از کانال ها و منابع مختلف، پیگیر جذب اعتبار شد و جلوی مشکلی را که سلامت مردم را تهدید می کند به هر قیمت ممکن و از هر محل و منبع موجود گرفت؟ آیا به راستی مهمتر از این بحث، بحث و موضوعی در شهر بیرجند سراغ داریم؟ اینکه گفته می شود آب شرب با قیمت پایینی در اختیار مردم قرار می گیرد و قیمت آب، هزینه های تامین آن را جبران نمی کند قبول، اما با توجه به زمزمه های اخیر، باید برای رفع مشکل، آخرین راه را که افزایش قیمت است انتخاب کرد؟ آیا نمایندگان مردم در مجلس و مدیریت استان، راهکار بهتری نمی شناسند؟ چرا برای مرمت شبکه فرسوده آب شرب شهر بیرجند ، دولت ها را با دلیل و مدرک برای کمک، وارد گود نکرده ایم؟ قطعا اگر دولت ها، عمق مشکل را درک کنند و سلامت مردم را در خطر ببینند، کمک خواهند کرد اما وقتی ما مطالبه گر نیستیم و به جای پیگیری و جذب منابع، صورت مسئله را پاک کرده و منکر مشکل می شویم، چه توقعی از دیگران داریم؟ افزایش قیمت آب، شاید آخرین راه باشد البته آن هم به شرط بهبود کیفیت آب شرب و اصلاح شبکه فرسوده آب شهر بیرجند که امید داریم با توجه به وضع نامساعد معیشتی و درآمدی اکثریت شهروندان، راه های دیگر به نتیجه برسد و مسئولین ناچار به رفع مشکل از محل جیب مردم نشوند….