امروز خراسان جنوبی – زنگویی znagoei@birjandtoday.ir
ما باید رابطه خود را با هستی، تعریف کنیم. هرچه این تعریف، دقیق تر باشد، هرچه با هارمونی و نظم خلقت هماهنگ تر باشد، زیباتر هم خواهد بود و ثمرات زیباتری هم خواهد داشت اما اگر هارمونی نباشد، اگر این رابطه، درست تعریف نشود، اگر هماهنگی با نظم خلقت از میان برود، معلوم است که زشتی ها، دشواری ها نابسامانی ها ، رخ خواهد نمود. اصلا نابسامانی ها نتیجه برهم خوردن آن نظم است. مشکلات ، زاییده آن قاعده گریزی ماست. مصائب از آنجا برمی خیزد که ابرو بخواهد جای چشم بنشیند و خال از خط، خارج شود ولی اگر بر محور نظم خلقت نگاه کنیم درخواهیم یافت این حقیقت به واقعیت تبدیل شده را که؛
جهان چون خط و خال و چشم و ابروست
که هر چیزی به جای خویش نیکوست…
باری باید در قاعده حرکت کرد و با نظم مومنانه هستی همراه شد چنانکه مرحوم آیت ا… صفائی حائری،رحمه ا… الیه، در صفحه ۱۷۲ کتاب ارزشمند وارثان عاشورا، می فرمایند: ما از فهم این آیه که خداوند مىفرماید: « او هر آنچه را که آفریده زیبا آفریده است،عاجز هستیم.» با خود مىگوییم با این همه فقر، مرگ، جنگ،جدایى آه،ناله، خون و دود، با این همه زشتى چه ادعاى زیبایى و جمال؟… چون اینها با تلقى عادى ما از خودمان و از جهان و دنیاى سرشار از درد و رنج ما هماهنگ نیست.
اگر آدمى براى لذت و خوشى است و دنیا، عشرتکده وآخوراوست، خوب چطور با این ناخوشىها، دردها، نزاعها، جنگها، کشتارها، جنازهها و مجرمها آنهم براى لقمه نانى و یا زمین و آبى و کشتزار و درختى، هماهنگ است؟
در بینش قرآنى در تمامى خلقت شر و بدى تصور مىشود، نه اینکه شرور در جهان و یا نهاد انسان باشند، در تمامى خلقت شر و بدى متصور است، ولى این بدى و شر در نوع رابطه ما با این خلقت است.
“بگو پناه می برم به پروردگار، سپیده دم از شر آنچه آفریده” (سوره فلق آیه۱و۲) از تمامى شر و بدى آنچه که او آفریده به او پناه مىبرى، از شر آتش، از شر آب، از شر باد و خاک تا شر شهوت و غضب و هوش و حافظه و حتى عقل و سنجش آدمى. تمامى این نعمتها مىتواند بدى و شر و یا خوبى و خیر را به دنبال بیاورد.
در واقع خیر و شر نه در پدیدهها که در نوع رابطههاست. مىتوان از این آتش، خوب یا بد استفاده کرد. آتش نه خوب است نه بد و با این همه، تمامى پدیدهها با ساخت و بافت انسان و با ساخت و بافت جهان و با هدف این هر دو هماهنگ است. پس زیبا است. …..
بله، باید این نظم را دریافت، با هارمونی خلقت، همنوا شد و به حکمت خداوندی، باور داشت و از هر چیز، چنانکه فرموده اند و مطابق ذات آن استفاده کرد که استفاده ای چنین رسم ایمان و بندگی است….