سرمقاله/با شیطان کشتی نمی گیریم!

امروز خراسان جنوبی – زنگویی znagoei@birjandtoday.ir
ورزش سیاسی نیست، این درست. ورزشکاران هم نباید سیاسی کاری کنند، این هم درست. ورزش، انسانی، اخلاقی که هست. اتفاقا یکی از جاهایی که باید اخلاق را به منصه ظهور رساند و الگو ساخت و بر اخلاق جهانی، اثر گذاشت همین میادین و آوردگاه های ورزشی و سکوهای قهرمانی است. در همین معرکه هاست که باید گاه قهرمانی را فدای پهلوانی کرد تا صدای مظلومیت اخلاق و انسانیت را که توسط زورمداران، ذبح می شود را به گوش جهانیان رساند و گفت که در یک گوشه این کره خاکی دارند مرگ را در رگ و پیه یک ملت، تزریق می کنند. باید به زبانی که همه بفهمند فریاد زد یک ملت را آواره کرده اند و در زمین و خانه هایشان، گروه گروه، بی وطنان را جای می دهند تا یک ملت جعلی را به خورد تاریخ دهند. بله، ورزش سیاسی نیست و نباید هم باشد اما کیست که حاضر باشد با کودک کشان به مسابقه بنشیند و به پرچمی، هویت ببخشد که رنگ کفن آزادگان است و دو خط آبی آن، بسان دولبه قیچی، اخلاق و انسانیت را می برد و ستاره آبی آن، خون هزاران قربانی را بر ذمه هر پر خویش دارد؟مگر می توان پنجه در پنجه ای انداخت به مسابقه که سابقه جنایت آن، تاریخ را شرمنده می کند. این جا، صحبت از فرد نیست که شاید آدم نکشته باشد و حتی سیلی هم نزده که رو هم ترش نکرده باشد. حرف سیستم فاسد و آدم کشی است که او را به میدان فرستاده است. حرف پرچمی است که با او به اهتزاز در می آید. حرف نام منحوسی است که با او تکرار می شود. نه، اینجا اتفاقا ورزش سیاسی می شود پس نباید بگذاریم چنین شود.نباید بگذاریم کودک کش های زندگی سوز، از مسابقات ورزشی، سکویی برای بازیابی هویت بسازند. نباید بگذاریم این دست های خون چکان، در ورزش، دست بشوید و رو سفید کند و آبرو بخرد. نباید بگذاریم، باطل، کنار حق، بر سکو بایستد. نه با کودک کش ها و آنانی که به این خوی ددی، تعلق دارند، کشتی نمی گیریم و در هیچ مسابقه ای شرکت نمی کنیم. این شرکت نکردن هم اعتراض مدنی و بین المللی ماست به جنایتی که در فلسطین انجام می شود. هرکس، هرچه می خواهد بگوید، من اما می گویم؛ دستی که به دست نماینده کودک کش ها آلوده نشده است را باید بوسید….